Ένα τραγούδι που τα λέει όλα...

 Την Παρασκευή μπαίνοντας μέσα στο σπίτι, μετά από όλα αυτά που περάσαμε, άνοιξα το ράδιο και άκουσα αυτό το τραγούδι... Θέλω πολλά να πω, να γράψω, αλλά δύο στίχοι αυτού του τραγουδιού, λένε σχεδόν όλα όσα νιώθω... 'Εμείς ξυπνάμε πάλι ζωντανοι...' και 'χωρίς την πίστη της παρέας, καθένας ένας είναι κι ορφανός...' Τι περισσότερο εγώ να πω από αυτά;;...

Η επόμενη μέρα λοιπόν...

Η επόμενη μέρα λοιπόν, μετά από εκείνο το πολυαναμενόμενο αποτέλεσμα ήρθε... και ήταν καταστροφική... Αρμαγεδών...Είναι ακριβώς αυτό που είχα γράψει στην προηγούμενη ανάρτηση... Μέσα σε μία στιγμή, σε μία μόνο στιγμή, μπορεί να χάσεις ότι είχες... ότι έχτιζες με κόπο χρόνια ολόκληρα... και ξαφνικά.... πρέπει να τα δεις όλα με άλλο μάτι... να μην καταρρεύσεις... να σκεφτείς κάτι παρήγορο... Δεν είναι πρόβλημα υγείας, άρα ότι άλλο κι αν είναι αντιμετωπίζεται... Εντάξει, η αλήθεια είναι πως αυτό που έλεγα πως ότι είναι να έρθει ας έρθει και θα το αντιμετωπίσουμε ότι κι αν είναι, δεν είναι αλήθεια... Το έλεγα εκ του ασφαλούς επειδή ήμουν πεποισμένη πως δεν θα ήταν τόσο άσχημο... Το χειρότερο σενάριο το σκεφτόμουν, αλλά δεν το είχα πιστέψει ποτέ στ' αλήθεια...