Μεγάλη ιστορία... διαφορετικές απόψεις... διαφορετικές οπτικές... Η αλήθεια όμως μία... Πολύς πόνος... Αναρωτιέμαι γιατί;; Γιατί κάποιος πρέπει να το ζήσει αυτό; Γιατί να βάλει τον εαυτό του σε αυτή τη διαδικασία; Για μερικές όμορφες στιγμές; Αξίζει τον κόπο; Δεν ξέρω... Ειλικρινά...
Μετά από μία συζήτηση που είχα πριν από καιρό με μία φίλη που ομολογώ πως είχα πολύ καιρό να τη δω τόσο χαρούμενη - ευτυχισμένη θα τολμούσα να πω - προβληματίστηκα πολύ... Και με πήγε και πολλά χρόνια πίσω... Σε μία άλλη φίλη που είχε ζήσει μια παρόμοια ιστορία και καταδίκασε τη ζωή της τελικά... Θα μου πεις κάθε ιστορία είναι διαφορετική... Δεν είμαι και τόσο σίγουρη... Ίσως και να είναι καρμπόν αυτές οι ιστορίες, απλά η ανάγκη να νιώσεις κάποια στιγμή πράγματα, η μοναξιά, η ανασφάλεια κι ένας αρκετά έξυπνος, ικανός ή στ' αλήθεια δυστυχισμένος άνθρωπος, να σου προσφέρει την κατάλληλη στιγμή αυτό ακριβώς που έχεις ανάγκη. Όμορφα λόγια, μια αγκαλιά και λίγο πάθος... Όσο προσπαθούσε να με πείσει για το πόσο υπέροχος και μοναδικός είναι αυτός ο παντρεμένος άνθρωπος, που η 'μοίρα' το θέλησε να είναι μαζί, στο μυαλό μου τριγυρνούσαν ένα εκατομμύριο σκέψεις, τις οποίες δεν ήξερα πως να τις πω... Καταρχήν, δεν το θέλησε η μοίρα. Εσύ και αυτός το θελήσατε. Δεν πιστεύω πως υπάρχουν καρμικές σχέσεις, ούτε χημεία. Ενθουσιαμός είναι και αυτό που σου έλειπε τόσο καιρό δυστυχώς...Όση ώρα μιλούσαμε, έψαχνα λέξεις, έψαχνα λόγια να της πω, όχι για το ηθικό της ιστορίας, αλλά για να την προστατέψω... Ξέρω άλλωστε πως η ηθική του καθενός, οι αρχές και τα πιστεύω είναι πολύ διαφορετικά... Ξέρω επίσης πως όλα αυτά ανατρέπονται πολύ εύκολα όταν τα συναισθήματα γίνονται τόσο έντονα που καλύπτουν τη λογική. Τότε απλά βρίσκουμε δικαιολογίες, δημιουργούμε άμυνες και δικαιολογούμε τον εαυτό μας και τις πράξεις μας... "Είναι δυστυχισμένος... Δεν περνάει καλά.... Αν δεν ήμουν εγώ θα ήταν κάποια άλλη..." Δεκτά όλα αυτά. Και το πιο αληθινό είναι πως εάν δεν ήταν εκείνη θα ήταν κάποια άλλη.. Γιατί όταν κάποιος μπαίνει σε αυτή τη διαδικασία, θεωρώ πως δεν μπαίνει γιατί ξαφνικά βρήκε τον άνθρωπο της ζωής του, αλλά γιατί ψάχνει κάτι που του λείπει από το σπίτι του.. από το σύντροφό του... γιατί ρουτίνιασε, γιατί βαρέθηκε, γιατί θέλησε να ζήσει μια περιπέτεια, γιατί το παράνομο καμιά φορά εξιτάρει... γιατί... γιατί.... γιατί.... ένα σωρό γιατί και αιτιολογίες υπάρχουν.. Και πράγματι εφόσον υπάρχει αυτό το κενό, αν δεν ήταν εκείνη το 'τρίτο πρόσωπο', θα ήταν κάποια άλλη. Αυτό όμως μας αρκεί;; Για να κοιμάσαι καλά τα βράδια; Γιατί τελικά είσαι ΕΣΥ! Δεν είναι κάποια άλλη! Είσαι ΕΣΥ! Και δεν ξέρω πόσο καλά θα νιώθεις με αυτό εάν χρεωθείς εσύ τη διάλυση αυτής της οικογένειας... Για πόσα χρόνια θα το κουβαλάς μέσα σου... Πόσο θα σου αλλάξει αυτό τη ζωή... Και η αλήθεια είναι πως προφανώς δεν θα είσαι εσύ η αιτία... Αλλά εσύ θα το χρεωθείς... "Το ξέρω", μου είπες.... "Αλλά θέλω να το ζήσω... Δεν μ' έχει κάνει κανείς να ξανανιώσω έτσι...Και ξέρεις πως δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος, δεν λειτουργώ έτσι...".... Το ξέρω.... Δεν είσαι τέτοιος άνθρωπος.... Δεν είσαι από τις γυναίκες που θα το έκαναν αυτό, να μπλέξουν με παντρεμένο... Δεν ξέρω πώς το έπαθες... Και δεν σε κατακρίνω, ποτέ δεν κατακρίνω τις πράξεις και τις επιλογές κανενός... Και για αυτό μου το είπες κιόλας, το ξέρω...Και σε καταλαβαίνω... Γιατί σε έζησα από πολύ κοντά όλα αυτά τα χρόνια, κι ένιωσα τον πόνο σου, τις αγωνίες σου, την πίκρα σου... Και είχες ανάγκη από τόσα πολλά, που σου τα στέρησαν, που τα στέρησες εσύ από εσένα, και ξέρω ότι προσπαθείς πολύ καιρό να τα βγάλεις πέρα και να ανταπεξέλθεις με ένα σωρό συναισθήματα.... Και μέσα σε όλο αυτό, εμφανίστηκε αυτός...Έξυπνος... Δυναμικός... Σ' έκανε να νιώσεις ξεχασμένα συναισθήματα... Μ' ένα σωρό υπέροχα λόγια που πιστεύω πως έχουν εκπαιδευτεί τέτοιου τύπου άνθρωποι να λένε, ξέροντας τι λείπει κάθε φορά από κάθε γυναίκα που πλησιάζουν...Και κάπου εκεί ξεκινάει το κακό...Γιατί εσύ τα πιστεύεις... Γιατί σου έχουν λείψει... Κι αν έχεις την τύχη να μην χρεωθείς την διάλυση της οικογένειάς του, θα έχεις την ατυχία να ανακαλύψεις πως μόλις σε 'ρουφήξει', σε 'αδειάσει', απλά θα βαρεθεί και τότε απλά θα πάει στο επόμενο 'θύμα' που θα νιώθει μόνο, για να επιβεβαιώσει ακόμα μία φορά τον 'ανδρισμό' του... Κάπως έτσι πιστεύω πως λειτουργούν αυτοί οι άνθρωποι, που έχουν σαν 'χόμπυ' να καταστρέφουν ζωές και συναισθηματικούς κόσμους, χωρίς να είμαι βέβαια απόλυτη, γιατί πάντα υπάρχουν οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα...
Ξέρω πως οι παράνομες σχέσεις είναι ένα πάρα πολύ μεγάλο θέμα, με πολλές και διαφορετικές απόψεις... Απλά είχα γράψει αυτό το κείμενο εκείνη τη μέρα που ήπιαμε καφέ και γύρισα σπίτι θλιμένη και το είχα αφήσει έτσι... Αποφάσισα να το αναρτήσω σήμερα, επειδή είμαι πολύ χαρούμενη που μου είπες ότι έφυγες... Που ανακάλυψες πολύ νωρίς πως έπρεπε να το βάλεις στα πόδια και να φύγεις μακρυά... Που συνειδητοποίησες πως τέτοιου τύπου άνθρωποι δεν σου ταιριάζουν, ούτε τέτοιοι ρόλοι... Γιατί θα μπορούσες να έχεις εγκλωβιστεί μέσα σε αυτή την ιστορία...αλλά δεν εγκλωβίστηκες... Και είναι ότι καλύτερο θα μπορούσες να κάνεις... Ελπίζω λοιπόν, η επόμενη ανάρτηση που θα κάνω για σένα, να είναι όταν θα σε δω εξίσου χαρούμενη, αλλά επειδή θα έχεις γνωρίσει έναν άνθρωπο που αυτά που θα σου λέει και αυτά που θα νιώθει θα είναι αληθινά και που δεν θα αμφιβάλεις για αυτό... Γιατί δεν σου αξίζει τίποτα λιγότερο...
Μετά από μία συζήτηση που είχα πριν από καιρό με μία φίλη που ομολογώ πως είχα πολύ καιρό να τη δω τόσο χαρούμενη - ευτυχισμένη θα τολμούσα να πω - προβληματίστηκα πολύ... Και με πήγε και πολλά χρόνια πίσω... Σε μία άλλη φίλη που είχε ζήσει μια παρόμοια ιστορία και καταδίκασε τη ζωή της τελικά... Θα μου πεις κάθε ιστορία είναι διαφορετική... Δεν είμαι και τόσο σίγουρη... Ίσως και να είναι καρμπόν αυτές οι ιστορίες, απλά η ανάγκη να νιώσεις κάποια στιγμή πράγματα, η μοναξιά, η ανασφάλεια κι ένας αρκετά έξυπνος, ικανός ή στ' αλήθεια δυστυχισμένος άνθρωπος, να σου προσφέρει την κατάλληλη στιγμή αυτό ακριβώς που έχεις ανάγκη. Όμορφα λόγια, μια αγκαλιά και λίγο πάθος... Όσο προσπαθούσε να με πείσει για το πόσο υπέροχος και μοναδικός είναι αυτός ο παντρεμένος άνθρωπος, που η 'μοίρα' το θέλησε να είναι μαζί, στο μυαλό μου τριγυρνούσαν ένα εκατομμύριο σκέψεις, τις οποίες δεν ήξερα πως να τις πω... Καταρχήν, δεν το θέλησε η μοίρα. Εσύ και αυτός το θελήσατε. Δεν πιστεύω πως υπάρχουν καρμικές σχέσεις, ούτε χημεία. Ενθουσιαμός είναι και αυτό που σου έλειπε τόσο καιρό δυστυχώς...Όση ώρα μιλούσαμε, έψαχνα λέξεις, έψαχνα λόγια να της πω, όχι για το ηθικό της ιστορίας, αλλά για να την προστατέψω... Ξέρω άλλωστε πως η ηθική του καθενός, οι αρχές και τα πιστεύω είναι πολύ διαφορετικά... Ξέρω επίσης πως όλα αυτά ανατρέπονται πολύ εύκολα όταν τα συναισθήματα γίνονται τόσο έντονα που καλύπτουν τη λογική. Τότε απλά βρίσκουμε δικαιολογίες, δημιουργούμε άμυνες και δικαιολογούμε τον εαυτό μας και τις πράξεις μας... "Είναι δυστυχισμένος... Δεν περνάει καλά.... Αν δεν ήμουν εγώ θα ήταν κάποια άλλη..." Δεκτά όλα αυτά. Και το πιο αληθινό είναι πως εάν δεν ήταν εκείνη θα ήταν κάποια άλλη.. Γιατί όταν κάποιος μπαίνει σε αυτή τη διαδικασία, θεωρώ πως δεν μπαίνει γιατί ξαφνικά βρήκε τον άνθρωπο της ζωής του, αλλά γιατί ψάχνει κάτι που του λείπει από το σπίτι του.. από το σύντροφό του... γιατί ρουτίνιασε, γιατί βαρέθηκε, γιατί θέλησε να ζήσει μια περιπέτεια, γιατί το παράνομο καμιά φορά εξιτάρει... γιατί... γιατί.... γιατί.... ένα σωρό γιατί και αιτιολογίες υπάρχουν.. Και πράγματι εφόσον υπάρχει αυτό το κενό, αν δεν ήταν εκείνη το 'τρίτο πρόσωπο', θα ήταν κάποια άλλη. Αυτό όμως μας αρκεί;; Για να κοιμάσαι καλά τα βράδια; Γιατί τελικά είσαι ΕΣΥ! Δεν είναι κάποια άλλη! Είσαι ΕΣΥ! Και δεν ξέρω πόσο καλά θα νιώθεις με αυτό εάν χρεωθείς εσύ τη διάλυση αυτής της οικογένειας... Για πόσα χρόνια θα το κουβαλάς μέσα σου... Πόσο θα σου αλλάξει αυτό τη ζωή... Και η αλήθεια είναι πως προφανώς δεν θα είσαι εσύ η αιτία... Αλλά εσύ θα το χρεωθείς... "Το ξέρω", μου είπες.... "Αλλά θέλω να το ζήσω... Δεν μ' έχει κάνει κανείς να ξανανιώσω έτσι...Και ξέρεις πως δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος, δεν λειτουργώ έτσι...".... Το ξέρω.... Δεν είσαι τέτοιος άνθρωπος.... Δεν είσαι από τις γυναίκες που θα το έκαναν αυτό, να μπλέξουν με παντρεμένο... Δεν ξέρω πώς το έπαθες... Και δεν σε κατακρίνω, ποτέ δεν κατακρίνω τις πράξεις και τις επιλογές κανενός... Και για αυτό μου το είπες κιόλας, το ξέρω...Και σε καταλαβαίνω... Γιατί σε έζησα από πολύ κοντά όλα αυτά τα χρόνια, κι ένιωσα τον πόνο σου, τις αγωνίες σου, την πίκρα σου... Και είχες ανάγκη από τόσα πολλά, που σου τα στέρησαν, που τα στέρησες εσύ από εσένα, και ξέρω ότι προσπαθείς πολύ καιρό να τα βγάλεις πέρα και να ανταπεξέλθεις με ένα σωρό συναισθήματα.... Και μέσα σε όλο αυτό, εμφανίστηκε αυτός...Έξυπνος... Δυναμικός... Σ' έκανε να νιώσεις ξεχασμένα συναισθήματα... Μ' ένα σωρό υπέροχα λόγια που πιστεύω πως έχουν εκπαιδευτεί τέτοιου τύπου άνθρωποι να λένε, ξέροντας τι λείπει κάθε φορά από κάθε γυναίκα που πλησιάζουν...Και κάπου εκεί ξεκινάει το κακό...Γιατί εσύ τα πιστεύεις... Γιατί σου έχουν λείψει... Κι αν έχεις την τύχη να μην χρεωθείς την διάλυση της οικογένειάς του, θα έχεις την ατυχία να ανακαλύψεις πως μόλις σε 'ρουφήξει', σε 'αδειάσει', απλά θα βαρεθεί και τότε απλά θα πάει στο επόμενο 'θύμα' που θα νιώθει μόνο, για να επιβεβαιώσει ακόμα μία φορά τον 'ανδρισμό' του... Κάπως έτσι πιστεύω πως λειτουργούν αυτοί οι άνθρωποι, που έχουν σαν 'χόμπυ' να καταστρέφουν ζωές και συναισθηματικούς κόσμους, χωρίς να είμαι βέβαια απόλυτη, γιατί πάντα υπάρχουν οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα...
Ξέρω πως οι παράνομες σχέσεις είναι ένα πάρα πολύ μεγάλο θέμα, με πολλές και διαφορετικές απόψεις... Απλά είχα γράψει αυτό το κείμενο εκείνη τη μέρα που ήπιαμε καφέ και γύρισα σπίτι θλιμένη και το είχα αφήσει έτσι... Αποφάσισα να το αναρτήσω σήμερα, επειδή είμαι πολύ χαρούμενη που μου είπες ότι έφυγες... Που ανακάλυψες πολύ νωρίς πως έπρεπε να το βάλεις στα πόδια και να φύγεις μακρυά... Που συνειδητοποίησες πως τέτοιου τύπου άνθρωποι δεν σου ταιριάζουν, ούτε τέτοιοι ρόλοι... Γιατί θα μπορούσες να έχεις εγκλωβιστεί μέσα σε αυτή την ιστορία...αλλά δεν εγκλωβίστηκες... Και είναι ότι καλύτερο θα μπορούσες να κάνεις... Ελπίζω λοιπόν, η επόμενη ανάρτηση που θα κάνω για σένα, να είναι όταν θα σε δω εξίσου χαρούμενη, αλλά επειδή θα έχεις γνωρίσει έναν άνθρωπο που αυτά που θα σου λέει και αυτά που θα νιώθει θα είναι αληθινά και που δεν θα αμφιβάλεις για αυτό... Γιατί δεν σου αξίζει τίποτα λιγότερο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου