Ζήτω ο τρελός και η τρέλα του!!

Ζήτω ο τρελός και η τρέλα του που έχει μέσα στο μυαλό του... Μπορεί να προστεθεί ως ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια και να δώσουμε ραντεβού να πιούμε, να χορέψουμε, να καπνίσουμε και να μεθύσουμε μέχρι πρωίας κατά... το Μάιο;;; Αν όλα πάνε καλά, αν είμαι καλά, νομίζω ότι γύρω στο Μάιο θα μπορώ να τα ξανακάνω όλα αυτά, το ίδιο έντονα όπως πριν λίγο καιρό... Θα έχετε φροντίσει να μου φέρετε έναν κουβά καφέ, μια κούτα τσιγάρα, έναν αργιλέ και ένα κουβά λεμοντσέλο!!!!!!!........ Και όπως και να είμαι θα τα καταφέρω με όλα αυτά!... Γιατί λίγο με έριξε ψυχολογικά κάποιος σήμερα. Ήμουν που ήμουν από μόνη μου... Τώρα οι ορμόνες φταίνε, η πανσέληνος; Ούτε που ξέρω... "Καλά σε δυο χρόνια ξανά θα επανέλθεις κι όχι σε 7 μήνες. Είναι αλλιώς με δύο παιδιά.."...
Το σκέφτηκα, το ξανασκέφτηκα, έπεσα κι άλλο, αλλά μετά θυμήθηκα την κουμπάρα μου. Μια χαρά με δύο παιδιά και από το πρώτο καλοκαίρι είχε επανέλθει στους ρυθμούς της και έπινε και μεθούσε μια χαρα!!...Εντάξει, το ξέρω προφανώς θα είναι πιο δύσκολο, λίγο σα βουνό μου φαίνεται, όχι το άμεσο, αλλά το μακροχρόνιο. Πώς θα μοιράσω το χρόνο μου, πώς δεν θα κάνω αδικίες, πώς δεν θα δείχνω αδυναμίες, πώς θα μειώσω το συναίσθημα της ζήλειας... Ναι, όλα αυτά μοιάζουν λίγο βουνό κι εγώ ορειβασία δεν ξέρω... Ήρθε η ώρα όμως να μάθω. Και θα μάθω. Και θα βάλω ένα στοίχημα πάλι με τον εαυτό μου. Να μην αλλάξω. Να μείνω πάλι εγώ. Να είμαι η τρελομαμά με τα κοτσιδάκια και τις κοντές φούστες που θα κάνω τραμπολίνο με τα πιτσιρίκια ξεφωνίζοντας και θα με κοιτάνε στραβά και παράξενα οι υπόλοιποι γονείς (εκτός από τον Τέλη μου που θα γελάει και θα τραβάει φωτογραφίες), που θα συναντάω τις συμφοιτήτριές μου μαμάδες με τον κότσο και τη σοβαρή αμφίεση, και θα νιώθω λίγο άβολα που έχω παραμείνει τόσο παιδί (μέσα μου μόνο, εντάξει το ξέρω!) , αλλά δεν θα έχω χάσει τίποτα από εμένα!!... Θα βάλω αυτό το στοίχημα λοιπόν, και θα με ανεχτείτε λίγο καιρό μέχρι να περάσει αυτή η δύσκολη περίοδος, αλλά με αυτή την τρελοπαρέα ξέρω ότι δύσκολα θα το χάσω το στοίχημα! Δεν θα με αφήσετε και να θέλω να σοβαρευτώ! Ζήτω ο τρελός και η τρέλα του λοιπόν!!


"Μην του μιλάτε του τρελού
δεν σας καταλαβαίνει
είναι χιλιόμετρα άλλου
Και μακριά πηγαίνει

Ξέρει τα λόγια της σιωπής
Με την ψυχή μιλάει
στο δρόμο της ζωής
μονάχος περπατάει

Ζήτω ο τρελός κι η τρέλα του
Που 'χει μες στο μυαλό του
Στου κόσμου την παράνοια
Βρήκε τον εαυτό του

Ζήτω ο τρελός κι η τρέλα του
Που 'χει μες στο μυαλό του
Ποιος τον καταλαβαίνει ποιος
Στον παραλογισμό του

Μην του μιλάτε του τρελού
Για ό,τι κι αν συμβαίνει
Παίρνει τους δρόμους του μυαλού
Κι απ' όλα ξεμακραίνει

Έχει αποδράσει από καιρό
Από τη φυλακή του
Σε κόσμο πιο σωστό
Βρήκε την λογική του"