Αύριο ξανά....

Πάει πάνω από ένα χρόνο, για την ακρίβεια ένας χρόνος και 3 μήνες, που η αγωνία για ένα συγκεκριμένο γεγονός παρατείνεται και παρατείνεται... Το αποτέλεσμα θα είναι καθοριστικό για τη ζωή μας και μετά από αυτό θα αλλάξουν πολλά... ίσως και τα πάντα... Είτε θετικό είναι, είτε αρνητικό... Ωστόσο απλά αποφάσισα πως πρέπει να απολαμβάνουμε τη ζωή μας. Γιατί μπορεί μέσα σε μία στιγμή να μην έχουμε ότι είχαμε.. Είτε από δικό μας λάθος, "επιλογή", είτε όχι. Η ουσία είναι πως συνέχεια ξεχνάμε να ζούμε το τώρα. Για αυτό και τον τελευταίο καιρό επιμένω πολύ στην πραγματοποίηση των ονείρων μας... Όσο 'χαζά' κι αν είναι... Μπορεί να είναι ένα αυτοκίνητο που πάντα ονειρευόμασταν, ένα βεστιάριο, ένας κόκκινος τοίχος... Οτιδήποτε μπορεί να μας δώσει τη χαρά της πραγματοποίησης ενός ονείρου και που δεν τολμούσαμε είτε από φόβο είτε από μαθηματικούς υπολογισμούς να το κάνουμε...
Αύριο λοιπόν μπορεί να έχουμε ένα αποτέλεσμα που καιρό περιμένουμε, ή μπορεί πάλι να αναβληθεί και να περιμένουμε με αγωνία την επόμενη φορά... Όπως και να έχει, ότι αποτέλεσμα και να είναι, θα το αντιμετωπίσουμε όπως αντιμετωπίζουμε τα πάντα...

Και μία αφιέρωση...

Ξέρεις εσύ....  

Για την οικονομική κρίση

Όλο αυτόν τον καιρό, δεν θέλησα συνηδειτά να αναφερθώ στο θέμα της οικονομικής κρίσης και σε όλο αυτό το καταθλιπτικό συνοθύλευμα πληροφοριών είτε από άσχετους είτε από επιτήδειους... Αλλά αυτό είναι μία άλλη και πολύ μεγάλη ιστορία.. Το γιατί κάποιοι επιτήδειοι σκοπίμως μας παραπληροφορούν και μας τρομοκρατούν.. Βλέπε Γκαίμπελς (γερμ. Paul Joseph Goebbels)  Ήταν από τους γνωστότερους Γερμανούς εθνικοσοσιαλιστές. Κατά την διάρκεια της εξουσίας των εθνικοσοσιαλιστών ήταν υπουργός Δημόσιας Διαφώτισης και Προπαγάνδας. Και ο νοώ νοήτω...
Αυτό δεν σημαίνει ούτε ότι απέχω, ούτε ότι δεν έχω μερικά σενάρια στο μυαλό μου με το τι θα επακολουθήσει, ούτε ότι δεν ξέρω τι σημαίνουν όλα αυτά.Θέλησα συνειδητά και επί σκοπό και με μεγάλη προσπάθεια να απέχω από το τριπάκι που προσπαθούν να μας βάλουν... Γιατί βαρέθηκα να βλέπω γύρω μου καταθλιπτικούς ανθρώπους, με ένα μόνιμο φόβο και μία μόνιμη αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους, γιατί είναι πραγματικά θλιβερό η πιο συνηθισμένη απάντηση πια στο "καλημέρα, τι κάνεις" να μην είναι το "μια χαρά, εσύ;", όπως ήταν μέχρι πρότινος, αλλά "τι να κάνω, χάλια. Δεν βλέπεις πως είναι τα πράγματα;"...

Ζήτω ο τρελός και η τρέλα του!!

Ζήτω ο τρελός και η τρέλα του που έχει μέσα στο μυαλό του... Μπορεί να προστεθεί ως ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια και να δώσουμε ραντεβού να πιούμε, να χορέψουμε, να καπνίσουμε και να μεθύσουμε μέχρι πρωίας κατά... το Μάιο;;; Αν όλα πάνε καλά, αν είμαι καλά, νομίζω ότι γύρω στο Μάιο θα μπορώ να τα ξανακάνω όλα αυτά, το ίδιο έντονα όπως πριν λίγο καιρό... Θα έχετε φροντίσει να μου φέρετε έναν κουβά καφέ, μια κούτα τσιγάρα, έναν αργιλέ και ένα κουβά λεμοντσέλο!!!!!!!........ Και όπως και να είμαι θα τα καταφέρω με όλα αυτά!... Γιατί λίγο με έριξε ψυχολογικά κάποιος σήμερα. Ήμουν που ήμουν από μόνη μου... Τώρα οι ορμόνες φταίνε, η πανσέληνος; Ούτε που ξέρω... "Καλά σε δυο χρόνια ξανά θα επανέλθεις κι όχι σε 7 μήνες. Είναι αλλιώς με δύο παιδιά.."...

Για το γάμο στην Πάρο

Λένε ότι είμαι ευαίσθητη επειδή είμαι καρκινάκι... Δεν ξέρω αν αυτό είναι αλήθεια, αυτό που ξέρω είναι πως αυτές τις μέρες έχω συγκινηθεί πολύ... Τέτοια μέρα, τέτοια ώρα, εγώ θα έπρεπε να είμαι Πάρο σ' ένα γάμο... Στο γάμο μιας φίλης που της το είχα υποσχεθεί όταν πριν από μήνες πήρε την απόφαση να το κάνει στην Πάρο..

Για τις παράνομες σχέσεις...

Μεγάλη ιστορία... διαφορετικές απόψεις... διαφορετικές οπτικές... Η αλήθεια όμως μία... Πολύς πόνος... Αναρωτιέμαι γιατί;; Γιατί κάποιος πρέπει να το ζήσει αυτό; Γιατί να βάλει τον εαυτό του σε αυτή τη διαδικασία; Για μερικές όμορφες στιγμές; Αξίζει τον κόπο; Δεν ξέρω... Ειλικρινά...

Η απογοήτευση που νιώθουμε από κάποιους ανθρώπους...

Νομίζω ότι λίγο πολύ όλοι μας έχουμε περάσει στάδια που έχουμε θεοποιήσει ανθρώπους, έχουμε πιστέψει σε αυτούς - άλλοτε για κάποιο λόγο, άλλοτε χωρίς κανένα λόγο - και τελικά έχουμε καταλήξει στο σημείο να πούμε τη μαγική κουβέντα "δεν ξέρω γιατί αλλά απογοητεύτηκα"... Κι αναρωτιέμαι... Δεν ξέρεις γιατί; Αν γυρίσεις λίγο πίσω το χρόνο θα θυμηθείς πως υπήρχαν στιγμές που αντιλαμβανόσουνα πως εθελοτυφλούσες, έβλεπες πως κάτι δεν πήγαινε καλά, αλλά το προσπερνούσες... Όχι από χαζομάρα, όχι γιατί δεν ξέρεις να 'διαβάζεις' ανθρώπους, όχι γιατί σε 'ξεγέλασε', αλλά επειδή το επέλεξες... Η επιλογή εκείνη τότε, έχει τη συνέπεια τώρα της απογοήτευσης... Με πολλά ενδιάμεσα στάδια... Πόνο, στεναχώρια, πίκρα και τελικά απογοήτευση... Κι αναρωτιέμαι πάλι... Απογοήτευση από έναν άνθρωπο ή από τον εαυτό σου που ήξερες, έβλεπες, αντιλαμβανόσουνα κι έκλεινες τα μάτια;;;....