ΜΙΑ ΑΦΙΕΡΩΣΗ ΣΕ ΜΙΑ ΨΥΧΗ...

Λίγα λόγια, χωρίς πολύ νόημα, απλά γιατί η ημερομηνία σήμερα το απαιτεί... Γιατί απλά έτσι είμαι εγώ... Δεν ξεχνάω... Χωρίς ερωτήσεις... χωρίς διευκρινήσεις... Έτσι απλά γιατί το έχω ανάγκη...
Για μία ψυχή που η μοίρα θέλησε να μην είναι σήμερα εδώ... Σ' αυτή την ψυχή λοιπόν, αφιερωμένο το 'άγγελέ μου'...

ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΙΛΗ...

"Είναι στιγμές που θες να μιλήσεις σε κάποιον και απλά δεν έχεις κανέναν.. Και δεν έχεις ούτε καν το ιντερνετ.. Ξέρω ότι είναι αργά αλλά ήθελα να το πω σε κάποιον..."
Αυτό είναι ένα μήνυμα που μου έστειλε μια ψυχή, μια φίλη, ένας δικός μου άνθρωπος, προχθές αργά το βράδυ.. Δυστυχώς, εγώ είχα κλειστό το κινητό, κοιμόμουν και το έλαβα την επόμενη μέρα το πρωί..

Ας μην αφήνουμε κανέναν να μας 'πνίγει'...

Πόσες φορές δεν νιώθουμε ότι μας καταπιέζουν, ότι μας εκμεταλλεύονται, ότι έχουμε φορτωθεί περισσότερα από όσα αντέχουμε... Νιώθουμε ότι μας πνίγουν οι καταστάσεις, οι άνθρωποι, τα γεγονότα... Όμως αναρωτιέμαι... όλο αυτό εν αγνοία μας έγινε; ΟΧΙ! Έγινε με τη συγκατάθεσή μας! Με την ανοχή μας... Είχα πάντα ένα θέμα. Εκνευρίζομαι απίστευτα όταν νιώθω θύμα. Δεν μου αρέσει. Δεν το δέχομαι. Έχω μερίδιο ευθύνης για ότι έχει συμβεί στη ζωή μου, εκτός από τα παιδικά μου χρόνια..

Επιλογές και συμβουλές

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι είμαστε ότι επιλέγουμε... Εγώ δεν έχω άποψη πάνω σε αυτό το θέμα. Έχω τις αμφιβολίες μου. Πολλές φορές επιλέγουμε κάτι, αλλά χωρίς να έχουμε υπολογίσει τις συνέπειες. Αν τις είχαμε σκεφτεί νωρίτερα ίσως να είχαμε κάνει άλλη επιλογή. Άρα; Είμαστε ότι επιλέγουμε; ή ότι θα θέλαμε να επιλέξουμε αν γνωρίζαμε το αποτέλεσμα; Θα μου πεις δεν αλλάζει το θέλω. Το αποτέλεσμα μόνο. Ίσως... Δεν ξέρω... Μα μου φαίνεται τραγικά δύσκολο, να συμβουλέψω έναν δικό μου άνθρωπο να πάρει απόφαση ζωής... Όταν δεν ξέρω τις συνέπειες.. ή όταν τις υποθέτω απλά.. Πώς να συμβουλέψω κάποιον να κάνει κάποια επιλογή, όταν δεν είχα φροντίσει να τον προστατέψω όταν έπρεπε, να κάνει τις σωστές επιλογές;

Για όσες γυναίκες ξεχνάνε τι αξίζουν...

Έλαβα σήμερα αυτό το e-mail και μου άρεσε πραγματικά πολύ. Έτσι σκέφτηκα να το μοιραστούμε...

Θέληση και λογική...

Θέληση είναι εκείνο που σε υποχρεώνει να νικάς όταν η λογική σου λέει πως έχασες.

Στη ζωή μου πολλές φορές η λογική με υποχρέωνε να κάνω βήματα πίσω... Να θέλω να το βάλω στα πόδια... να ξέρω πως έχω χάσει... ποιος ο λόγος να παλεύεις για κάτι που έχεις σίγουρα χαμένο;;; Ευτυχώς για εμένα και ίσως και για τους γύρω μου, ο έντονος συναισθηματισμός που με διακατέχει, με κάνει να μένω εκεί, ακόμα κι αν ξέρω πως δεν έχει καμία λογική... Να παλεύω να πετύχω κάτι, απλά και μόνο γιατί το θέλω πολύ κι ας μου λένε όλοι πως δεν έχει νόημα...

Η ευτυχία, πολλές φορές, κοστίζει περισσότερο απ’ όσο αξίζει

Μερικά αποφθέγματα για την ευτυχία που απλώς μου αρέσουν...

Η ευτυχία, πολλές φορές, κοστίζει περισσότερο απ’ όσο αξίζει...

«Τίποτε το ανθρώπινο δεν είναι σταθερό. Αν το γνωρίζεις καλά αυτό, δεν πρόκειται να είσαι ούτε πολύ χαρούμενος, όταν έρχεται η ευτυχία, ούτε και πολύ λυπημένος.»

«Οι ευτυχισμένοι θα πρέπει να ξέρουν πως όσο πιο γεμάτο είναι ένα ποτήρι, τόσο πιο εύκολα χύνεται.»
Έτσι απλά... χωρίς σχόλιο...

Συναισθηματική κακοποίηση

Εκτός από τη σωματική κακοποίηση με μορφή βίας υπάρχει και η συναισθηματική η οποία είναι εξίσσου σοβαρή ή και πολλές φορές κατά την προσωπική μου άποψη και χειρότερη. Συναναστρέφομαι με πολλούς γονείς και ακόμα περισσότερες γυναίκες. Η αντίληψη που επικρατεί ότι αν δεν υπάρχει σωματική βία είναι όλα καλά, καθώς και η συζήτηση με γυναίκες που σαν παιδιά είχαν πέσει θύματα σωματικής ή συναισθηματικής κακοποίησης, με έκαναν να ψάξω να βρω λίγα πράγματα να αναρτήσω σχετικά με τη συναισθηματική κακοποίηση. Γιατί πολλές φορές αν δεν έχεις βιώσει κάτι δεν μπορείς να αντιληφθείς το μέγεθος του προβλήματος... Και δεν αναφέρομαι μόνο στα παιδιά αλλά και στις γυναίκες.. Είναι πραγματικά θλιβερό, στην εποχή μας, με τις γνώσεις που έχουμε, να υπάρχουν γυναίκες που επιτρέπουν στον εαυτό τους να κακοποιούνται με κάθε τρόπο και να υπάρχουν γονείς που να κακοποιούν τα παιδιά τους, έστω και συναισθηματικά.. Για αυτές τις γυναίκες λοιπόν, και για αυτά τα παιδιά, βρήκα τα παρακάτω. Έτσι, λίγο, μήπως υπάρξει και μία δεύτερη σκέψη...
Aδιαφορία, απορριψη, εκφοβισμός, ταπείνωση, απομόνωση, εκμετάλλευση,
όλα αυτά ειναι συναισθηματική κακοποίηση.

Το ξύλο στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού

Υπάρχει κάποιος ασφαλής, γρήγορος και εύκολος τρόπος να απομακρύνω το παιδί μου από μένα, να το κάνω να αισθάνεται ανασφάλεια και να του δημιουργήσω φόβο;  Υπάρχει κάποιος σίγουρος τρόπος που θα εμφυσήσω στο παιδί μου τη βία και θα του καλλιεργήσω μια χαμηλή αυτοεκτίμηση; Υπάρχει κάποιος τρόπος που μπορεί να επιφέρει άμεσα αποτελέσματα υπακοής εκ μέρους του παιδιού αλλά μακροπρόθεσμα θα φέρει πολλά προβλήματα; Υπάρχει κάποιος τρόπος που να διδάξει στο παιδί μου το «νόμο του δυνατότερου»; Υπάρχει κάποιος τρόπος που να δείχνει ότι,  επιφανειακά «έχω το πάνω χέρι» στη σχέση μου με το παιδί μου αλλά ταυτόχρονα υποσκάπτει αυτή τη σχέση; Υπάρχει κάποιος τρόπος όπου να καλλιεργείται ένας μόνιμος θυμός ανάμεσα σε μένα και στο παιδί μου; Υπάρχει κάποιος τρόπος να κάνω το παιδί μου λιγότερο έξυπνο από ότι είναι;
Φυσικά και υπάρχει: Αυτός ο τρόπος είναι,  το να του ρίχνω «ένα χέρι ξύλο» κάθε φορά που δεν με υπακούει. Όσο σκληρή και παράδοξη μπορεί να φαίνεται η παραπάνω παράγραφος, είναι μια πραγματικότητα (έπειτα από σειρά ερευνών και μελετών με παιδιά) ότι η διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού που περιλαμβάνει το ξύλο οδηγεί το παιδί και τη σχέση του με τους γονείς σε πολλαπλά και σοβαρά προβλήματα.

Ευτυχία...

Η ευτυχία είναι μια σκάλα που δεν μπορείς να την σηκώσεις με τα χέρια στις τσέπες... Για αυτό ας βγάλουμε τα χέρια από τις τσέπες και ας τη σηκώσουμε! Γιατί πολύ στη μιζέρια το ρίξαμε και μάλλον φταίω πολύ κι εγώ για αυτό.. Απλά έρχεται κάποια στιγμή που συνειδητοποιείς πως δεν αξίζει τον κόπο.. Πως ότι αξίζει το έχεις δίπλα σου.. Και απλά καμιά φορά ξεχνιέσαι και δεν το βλέπεις..

Χαμογέλα...

"Κανείς δεν είναι τόσο πλούσιος, που να μην έχει ανάγκη ένα χαμόγελο. Και κανείς δεν είναι τόσο φτωχός, που να μην μπορεί να το δώσει."
Ας χαμογελάμε λοιπόν και ίσως κάνουμε τη μέρα κάποιου ομορφότερη... και που ξέρεις ίσως έτσι γίνει και η δική σου ομορφότερη.. Το γέλιο είναι μεταδοτικό λένε. Το ίδιο και η μιζέρια. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να μεταδόσουμε χαρά...

Όταν τα πάντα φαίνονται μικρά...

Έρχονται στιγμές που τα πάντα γύρω σου χάνονται... και φαίνονται όλα τόσο μικρά... φόβος...σκέψεις...συναισθήματα... όλα τόσο μπερδεμένα... Μια στιγμή...μια λέξη... ένα γεγονός..μπορεί να σου αλλάξει τον τρόπο σκέψης...Κοίτα με τι μικρά ασχολιόσουν τόσο καιρό... έχαναν την αξία τους σημαντικά πράγματα...Στεναχωριόσουν και αναλωνόσουν σε τόσο ασήμαντα πράγματα...

Για τα παιδιά μας και όχι μόνο...

Διάβασα κάπου τα παρακάτω και τα βρήκα ενδιαφέροντα τόσο για τα παιδιά μας, όσο και για εμάς...

Θα προσπαθήσω να συστηματοποιήσω, με την μεγαλύτερη δυνατή συντομία, κάποια χαρακτηριστικά που πρέπει να έχουν οι γονείς, ή αντίστοιχα αυτά που πρέπει να αποφεύγουν, ώστε, κατά την προσωπική μου εκτίμηση, να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν αξιοπρεπώς στον ρόλο τους.

Οι γονείς, αλλά ταυτόχρονα όλοι οι παιδαγωγοί και όποιοι άλλοι έρχονται σε επαφή με μικρά παιδιά, πρέπει να μην έχουν: α) ενοχές, β) ανασφάλειες.

Πόσο διαφορετικά μας βλέπει ο καθένας...

'Ήρθε ένας φίλος απόψε από τα παλιά' Δεν ξέρω γιατί μου έχει κολλήσει αυτό το τραγούδι απο χθες. Ίσως γιατί μιλώντας με ένα φίλο στο τηλέφωνο χθες βράδυ συνειδητοποίησα πολλά... Πόσο καλά ξέρουμε ο ένας τον άλλο και δεν το έχουμε συζητήσει ποτέ... Αλλά υπάρχουν διαφορετικές οπτικές που μας βλέπει ο καθένας. "Αυτό είναι ξεδίπλωμα του εαυτού σου" μου είπε.. Κάποια άλλη άποψη είναι πως είναι πολύ καταθλιπτικό όλο αυτό και πως είναι για να κόβεις τις φλέβες σου.. Ίσως είναι και τα δύο αλήθειες.. Τρομακτικό είναι όμως να συνειδητοποιείς πως το ξεδίπλωμα του εαυτού σου είναι τόσο καταθλιπτικό...

Κατάθλιψη στις Γυναίκες

Κατάθλιψη στις Γυναίκες

Έχει επιστημονικά διαπιστωθεί ότι οι γυναίκες πλήττονται από την κατάθλιψη περισσότερο από τους άνδρες υποστηρίζει η Kimberly Yonkers, του τμήματος ψυχιατρικής και διευθύντρια της ομάδας έρευνας και αντιμετώπισης του Προεμμηνοριακού Συνδρόμου του Πανεπιστημίου Yale. Οι έρευνες αναφέρουν επίσης όσον αφορά στη Διπολική διαταραχή ότι οι άνδρες φαίνεται να πλήττονται περισσότερο από μανία και οι γυναίκες από κατάθλιψη.
Στο ερώτημα τι συμβαίνει τελικά, γιατί τόσες πολλές γυναίκες είναι καταθλιπτικές, οι ερευνητές απαντούν με την θεωρία ότι οι γυναίκες είναι ομάδα υψηλού κινδύνου δεδομένου του συνδυασμού βιολογικών και γενετικών παραγόντων, συμπεριλαμβανομένων και των ορμονικών αλλαγών στην έμμηνο ρύση, κλιμακτήριο και εμμηνόπαυση. ΄Αλλοι παράγοντες που ενοχοποιήθηκαν επίσης ήταν το εργασιακό στρες, οι οικογενειακές υποχρεώσεις και οι κοινωνικοί ρόλοι.

Γυναίκες και κατάθλιψη

Είναι διαπιστωμένο πως οι γυναίκες συγκριτικά με τους άνδρες, εμφανίζουν κατάθλιψη σε ποσοστό δύο προς ένα δηλ. εμφανίζεται σε διπλάσιο ποσοστό απ' ότι στους άνδρες. Αν και δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο γιατί συμβαίνει αυτό, υπάρχει πιθανότητα να οφείλεται στις ορμονικές αλλαγές που συμβαίνουν στη γυναίκα, κατά τη διάρκεια του έμμηνου κύκλου, την εγκυμοσύνη, τη γέννα και την εμμηνόπαυση.

ΖΩ..

Ζω,
και θέλω να δώ τον ήλιο να λάμπει στην ψυχή μου.
Θέλω να ζήσω την νιότη μου στην ράχη ενός μικρού χελιδονιού..
Να βουτάμε στην χαρά τα πρωϊνά,
όταν η φύση ξυπνά και μεθάει την μέρα.
Θέλω να βρώ ξανά εκείνο το μαγικό λυχνάρι
που μου χάρισε η μάνα μου στην γέννα
και έμαθα να βλέπω τον κόσμο μέσα απ΄τα παραμύθια..
Θέλω να αλλάξω κάτι απ΄το παρελθόν που τόσο με τρόμαξε,
να ζήσω για λίγο σαν παιδί μικρό,
τότε που το γέλιο μου έσταζε
στο χώμα και άνθιζαν κρίνα

Πηγή: http://www.scriptamanent.gr/

Από τις 6:०० το πρωί???

Η ώρα πια είναι επτά το πρωί, αλλά εγώ έχω ξυπνήσει από τις έξι। Το μικρό μου κοριτσάκι δεν νύσταζε άλλο κ εγώ δεν είχα κ πολλές επιλογές...Η κούραση με έχει καταβάλει, τα μάτια μου δεν βλέπουν κ τόσο καλά αλλά ένα έχω να πω: Το μωρό μου είναι η μεγαλύτερη χαρά της ζωής μου, οπότε χαλάλι της!!!!!!Καλημέρα σε όλους!!!

Ας διώξουμε τους φόβους μας...

Επειδή σαν καρκινάκι κυρίαρχο στοιχείο του χαρακτήρα μου είναι το συναίσθημα, έχω συγκινηθεί πολύ... Ίσως δεν είναι θέμα ζωδίου, αλλά θέμα φύλου, ίσως απλά θέμα χαρακτήρα. Γεννήθηκα με απίστευτες φοβίες. Πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου να φοβάται να κάνει οτιδήποτε. Χωρίς να το δείχνω ποτέ. Πάντα σαν από άμυνα έβγαινε προς τα έξω ένας δυναμισμός. Πολλοί που με 'ξέρουν' θεωρούν ότι είμαι απίστευτα δυναμική γυναίκα. Οι ελάχιστοι όμως που αληθινά με ξέρουν, γνωρίζουν πολύ καλά πως πίσω από αυτόν τον δυναμισμό κρύβεται φόβος, πόνος, ανασφάλεια...
Οφείλω να ομολογήσω πως το μεγαλύτερο μέρος της ανεξαρτησίας μου και του δυναμισμού μου, τα χρωστάω στο σύντροφο της ζωής μου. Στον άντρα μου.

Πόσο σημαντική είναι μια φίλη στη ζωή μας

Χθες βράδυ βγήκα με μια φίλη για μια μπυρίτσα. Για να τα πούμε λίγο. Να χαλαρώσουμε... Ομολογώ πως είχα πολύ καιρό να περάσω τόσο όμορφα! Να γελάσω με την καρδιά μου! Και παρ' όλο που είχα ξυπνήσει από τις 6 το πρωί και κατέληξα να κοιμηθώ στις 2 το βράδυ, σήμερα το πρωί σηκώθηκα με απίστευτη διάθεση! Με λίγο πιο γεμάτες μπαταρίες που το είχα τόσο ανάγκη...

Διώξτε τη θλίψη από τη ζωή σας

Σε ποιον αρέσει η θλίψη; Πόσες φορές δεν παλεύουμε με τον εαυτό μας, τις σκέψεις μας προκειμένου να διώξουμε οτιδήποτε δυσάρεστο κατακλύζει το μυαλό μας; Εύκολο; Σίγουρα όχι... Όχι όμως και ακατόρθωτο! Θέλει δύναμη... Θέλει θέληση... Θέλει στόχο... Κάποιες φορές τα καταφέρνουμε και καποιες όχι.

Γιατί να έχει τόσες λίγες ώρες η ημέρα μας;...

Πόσες φορές δεν έχουμε ξαπλώσει στο κρεβάτι, προσπαθώντας να κρατήσουμε τα μάτια μας ανοιχτά για να παρακολουθήσουμε μία ταινία, σχεδόν χωρίς να νιώθουμε το κορμί μας από την κούραση κι εκείνη τη στιγμή να σκεφτόμαστε: "γιατί να μην έχει 48 ώρες η μία μέρα μας.."

Και για τους άντρες..

Ίσως εάν οι άντρες μας, οι σύντροφοί μας, διάβαζαν λίγο περισσότερα για εμάς, για τον τρόπο σκέψης μας, ίσως εάν οι σχέσεις μας ήταν πιο ειλικρινείς, ίσως τότε να είχαμε πιο υγειής σχέσεις.. Για κάποιο παράξενο τρόπο όμως κάνουμε τις ανθρώπινες σχέσεις τόσο δύσκολες και τόσο δυσνόητες που πολλές φορές αδυνατούμε να τις συντηρήσουμε σωστά..με την ίδια φλόγα με την οποία ξεκινήσαμε...με τον ίδιο δυναμισμό..με την ίδια θέληση... και αναρωτιέμαι.. είναι δυνατόν να μην είναι επιθυμία και των δύο να είναι η σχέση τόσο όμορφη και φλογερή όπως όταν πρωτοξεκίνησε;;;

Καλώς ήλθατε και...καλώς σας βρήκα!

Λίγα λόγια ή καλύτερα λίγες σκέψεις...
Συνομιλόντας με διάφορους ανθρώπους γύρω μου και κυρίως με γυναίκες της γενιάς μας και μη, αντιλήφθηκα ότι λίγο πολύ όλοι έχουμε κάποια κοινά θέματα.. προβλήματα.. προβληματισμούς..