Ένας στους τέσσερις άνδρες, περνά τη δική του εγκυμοσύνη!

Επειδή το συζητούσαμε χθες και έτυχε σήμερα να το ξαναδιαβάσω, σκέφτηκα να το αναρτήσω... Έτσι λίγο να δικαιολογήσω το γεγονός ότι κόντεψες να σηκώσεις το ζαχαροπλαστείο χθες... Ένα μόνο ελπίζω... Να μην εμφανίσεις τις συναισθηματικές αλλαγές... γιατί τότε δύσκολα μας βλέπω να επιβιώνουμε στο ίδιο σπίτι... Όχι τίποτα άλλο... φαντάζεσαι να αρχίσεις να κλαις κι εσύ με τον Ζήκο στον 'Μπακαλόγατο';;;;;;;;;;;.............

<<Το ένα τέταρτο των μελλοντικών μπαμπάδων, περνά τη «δική του περίοδο εγκυμοσύνης», με συμπτώματα παρόμοια με εκείνα της συντρόφους τους, όπως λιγούρες και πρωινή ναυτία!

Οι...δεύτερες σκέψεις για το γάμο...

Βρήκα το παρακάτω άρθρο και σκέφτηκα να το αναρτήσω για μία φίλη μου... Που παντρεύεται σε λίγες μέρες... Και που δυσυτχώς δεν μ' αφήνει ο γιατρός να ταξιδέψω μέχρι την Πάρο για να είμαι μαζί της... δίπλα της... και τα είχαμε κανονίσει όλα τόσο όμορφα.... Δεν πειράζει όμως, καμιά φορά ένα χαρούμενο γεγονός δεν μας επιτρέπει να παρεβρεθούμε σε ένα άλλο που θα θέλαμε... Λυπήθηκα πραγματικά πολύ, γιατί ξέρω πόσο σημαντική θα ήταν η παρουσία μου για εκείνη... Ξέρω ότι αν δεν κατάφερνε η οικογένειά της, η μητέρα της, ο αδερφός της να είναι εκεί, δεν θα στεναχωριόταν τόσο όσο τώρα που θα λείπω εγώ...Γιατί χθες σ' ένα ξέσπασμα που είχε μου θύμισε πολλά.... και θύμωσα πολύ με κάποιους ανθρώπους, αλλά αυτό είναι θέμα μιας άλλης ανάρτησης... Η ουσία είναι πως μπορεί να μην μπορέσω τελικά να είμαι εκεί, μαζί της, αλλά ξέρει καλά πως θα είναι σαν να είμαι....

Ευτυχία

Και κάτι πολύ όμορφο από την ismini.

"Πείθουμε τους εαυτούς μας ότι η ζωή μας θα είναι καλύτερη όταν θα παντρευτούμε, θα αποκτήσουμε ένα μωρό, μετά ένα ακόμα.
Μετά αγχωνόμαστε διότι τα παιδιά μας δεν είναι αρκετά μεγάλα και όλα θα είναι καλύτερα όταν θα μεγαλώσουν.
Στη συνέχεια αγχωνόμαστε γιατί φτάνουν στην εφηβεία και πρέπει να ασχοληθούμε μαζί τους. Θα είμαστε σίγουρα ευτυχείς όταν θα ξεπεράσουν αυτό το στάδιο.

Πόσο πολύ σ' αγάπησα ποτέ δεν θα το μάθεις

Θα ηθελα αυτα τα λιγα λογια μαζι με ενα τραγουδι του θηβαιου αγαπη-ποσο πολυ σαγαπησα. ευχαριστω. Ν.
"Πέρασε σχεδον ενας χρονος απο τοτε που επετρεψα σεναν ανθρωπο να μπει στη ζωη μου. 'φοβαμαι' του ελεγα συνεχεια. 'ζησε' μου ελεγε εκεινος. και αφεθηκα. 'Οταν τελειωσει ολο αυτο θα με κοιτας και θα αναρωτιεσαι τι δουλεια ειχα εγω μαζι του;' Αποκλείεται ειπα.

Welcome back!!

Πλησιάζει Σεπτέμβρης λοιπόν.. πάει το καλοκαιράκι, πάνε οι διακοπές.. περάσαμε όμορφα.. Κάναμε camping… παίξαμε παντομίμα.. (μπορεί να μπερδέψαμε λίγο τα νησάκια αλλά συγνώμη κουμπάρε λόγω ταχύτητας ήταν… έπρεπε να προλάβω να το πω και εκεί μπέρδεψα λίγο τα λόγια μου..) κάναμε μασάζ.. μπορεί να μην βρήκαμε κανένα καινούριο «Μπουλούμπαση» αλλά μάθαμε λεξούλες όπως «Καλημέλα» η οποία έχει γίνει κ σλόγκαν.. ειδικά για κάποιον που μιλάει πολύ και τώρα με τα δωρεάν τηλέφωνα ακόμα περισσότερο.. (χεχε νομίζω ότι όσοι τον γνωρίζουν κατάλαβαν για ποιον μιλάω..) .. κάποιοι φρόντισαν να έχουμε πολύ όμορφα νέα όταν θα γυρίζαμε… και μπορεί κάποιοι να μουρμούριζαν ότι θα αργήσουν να ξανακάνουν camping.. Αλλά τους καταλαβαίνω γιατί έτσι όπως το πάμε εμείς κάποιοι θα βγουν με τρίτο παιδάκι… : Ρ

Χωρίς τίτλο....

Για να κόψεις το τσιγάρο, πρέπει να κόψεις οτιδήποτε είχες συνδυασμένο με αυτό. Τουλάχιστον στην αρχή. Μέχρι να καταφέρεις να προσαρμοστείς στις νέες συνθήκες όσο αυτό είναι δυνατόν. Γιατί υπάρχουν φορές που απλά αποφασίζεις να κόψεις το τσιγάρο από μόνος σου, έτσι απλά γιατί στην έδωσε, υπάρχουν φορές που κάποιο πρόβλημα υγείας στο επιβάλλει και τότε είναι λίγο θέμα προσωπικό. Λίγο θέμα εγωιστικό. Αν θέλεις το κόβεις. Η απόφαση είναι καθαρά προσωπική. Υπάρχουν όμως και κάποιες φορές στη ζωή μας που πρέπει να το κόψουμε γιατί πρέπει. Χωρίς να υπάρχει επιλογή. Που δεν έχει να κάνει μόνο με εσένα καθαρά...

Όταν τα λόγια είναι περιττά...

Υπάρχουν στιγμές που θέλεις να πεις τόσα πολλά... που νιώθεις τόσα πολλά... και ταυτόχρονα δεν θες να πεις και τίποτα... είναι σαν να τα λέει όλα η σιωπή... Πολλά και παράξενα συναισθήματα... Μπερδεμένα... Μα καταλήγουν όλα υπέροχα...

Γιατί νιώθουμε μονίμως θυμωμένοι;;

Νευριάζετε με το παραμικρό, βάζετε τις φωνές και μετά έχετε τύψεις επειδή είπατε πράγματα που δεν θέλατε να πείτε. Καλώς ήρθατε στο κλαμπ των θυμωμένων γυναικών!
Ρίξτε μια ματιά γύρω σας. Πότε είδατε έναν πραγματικά ήρεμο άνθρωπο; Μη βιαστείτε να απαντήσετε: πρόκειται για είδος υπό εξαφάνιση...

Αποτυχία είναι...

Ο Δ.Χ. μας έστειλε το παρακάτω:

"Αποτυχία είναι να μη τολμας να ζεις. να φοβασε. να μη ρισκαρεις. αποτυχια ειναι να μη λες αυτο που θες απο φοβο τι θα αντιμετωπισεις. αποτυχια ειναι να μη προσπαθεις.

ΑΝΑΜΕΙΚΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ!!!

Πάντα πιστεύα ότι δεν μπορείς να νιώθεις συγχρόνως δύο τελείως αντίθετα συναισθήματα... Μέχρι σήμερα... Όταν μια φίλη μου ανακοίνωσε ένα πολύ χαρούμενο γεγονός ένιωσα για πρώτη φορά τόσο έντονα αντίθετα συναισθήματα...

Ζωηρά παιδιά...

Αυτές τις ημέρες των διακοπών, έψαχνα να βρω ένα βιβλίο για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών μετά τα 3. Μέχρι τώρα είχα και διάβαζα κάτι τόμους, αλλά για αυτή την ηλικία δεν είχα βρει κάτι αξιόλογο.. Συνειδητοποιούσα όσο μεγάλωνε η μικρή μου πως αυτή η ηλικία είναι πιο δύσκολη για εμάς σαν γονείς και θα έπρεπε τώρα να μελετάμε... Γιατί τώρα διαμορφώνουν άποψη, τρόπους, διεκδικούν με επιχειρήματα πια, κάνουν ερωτήσεις που μας φέρνουν σε δύσκολη θέση...Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν διάφορα βιβλία που έχουν πέσει στα χέρια μου, όμως διαφωνώ πολύ με τους τρόπους διαπαιδαγώγησης... Έψαχνα να βρω κάτι εναλλακτικό... Κάτι που να με μάθει να είμαι πιο σωστή μαμά... Όχι το πως να φέρω το παιδί μου στα μέτρα μου... Αυτό ξέρω πως γίνεται... Δυστυχώς υπάρχει παντού γύρω μου και προφανώς για αυτούς που το εφαρμόζουν είναι σωστό.. Όταν δεν κάνει αυτό που θέλουμε το παιδί μας του ρίχνουμε ένα χέρι ξύλο, το βάζουμε και μια τιμωρία και θεωρούμε πως κάναμε το χρέος μας σα γονείς...

Επιστροφή ξανά....

Η επιστροφή όχι από τις διακοπές, αλλά στη δουλειά, είναι πάντα δύσκολη, τουλάχιστον για μένα και νομίζω και για τους περισσότερους... Εμείς γυρίζουμε, άλλοι φεύγουν, η Αθήνα πάντως είναι πανέμορφη όταν είναι τόσο άδεια... Αύριο ξανά στη δουλειά μετά από αρκετές μέρες και ψάχνω κάτι να βρω που να με κάνει να θέλω να πάω, να επιστρέψω...κάτι να με δελεάσει...

Ευχαριστίες

Μετά από μία μικρή απουσία λόγω καλοκαιρινών διακοπών, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω κι εγώ προσωπικά αλλά και εκ μέρους της blogoπαρέας για τα όμορφα λόγια στα email, για τις παρατηρήσεις, ακόμα για την κριτική, είτε καλή, είτε κακή.
Η αλήθεια είναι ότι όλο αυτό ξεκίνησε από καθαρά προσωπική μου ανάγκη να γράφω τις σκέψεις μου, κάτι σαν "χόμπι" που μου έλειπε πάντα...

Τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν τα συναισθήματα...

Μουσικούλα, φρέντο, παραλία, ξαπλώστρα και ο Τέλης και η τελίτσα κοιμούνται...
Μετά από πολύωρα ταξίδια και μικρή ταλαιπωρία ξαναβρεθήκαμε σ' ένα μέρος που μας γεμίζει... που μας ξεκουράζει και που μας φέρνει ένα σωρό αναμνήσεις... Και μη γελάτε, τι να κάνω που εγώ έτσι ζω;;