Ευχαριστίες

Μετά από μία μικρή απουσία λόγω καλοκαιρινών διακοπών, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω κι εγώ προσωπικά αλλά και εκ μέρους της blogoπαρέας για τα όμορφα λόγια στα email, για τις παρατηρήσεις, ακόμα για την κριτική, είτε καλή, είτε κακή.
Η αλήθεια είναι ότι όλο αυτό ξεκίνησε από καθαρά προσωπική μου ανάγκη να γράφω τις σκέψεις μου, κάτι σαν "χόμπι" που μου έλειπε πάντα...
Ίσως κάτι σαν αυτοψυχοθεραπεία, κάτι ίσως γιατί πάντα μου άρεσε να γράφω κι έχω άπειρα τετράδια από το γυμνάσιο ακόμα... Το καλύτερο ακόμα που με δελέασε ήταν η ανωνυμία σε όλο αυτό...Ξέρω ότι οι περισσότεροι της παρέας νιώθουν την ανάγκη να γράψουν όταν τους συμβαίνει κάτι πολύ θλιβερό, όταν είναι απελπισμένοι και ξέρω ότι το να τα γράφουμε είναι κάτι σαν εκτόνωση... Και η 'αυτοψυχοθεραπεία' που λέω έγκειται στο γεγονός για μένα πέρα από την εκτόνωση της στιγμής υπάρχει και η ανασκόπηση... Γυρίζω κατά καιρούς πίσω σε παλαιότερες αναρτήσεις και θυμάμαι πως σκεφτόμουνα, πως ένιωθα σε κάποιες στιγμές, σε κάποια γεγονότα και έτσι με βοηθάει να αναθεωρώ. Να αντιλαμβάνομαι τι άξιζε τον κόπο να με ρίξει τόσο πολύ ψυχολογικά και τι όχι.. Αν υπάρχει κάτι για το οποίο χρειάζεται να μετανιώσω ή όχι... Να μάθω από αυτό... Οφείλω να ομολογήσω πως όταν το ξεκίνησα όλο αυτό (συνειδητά ή συνειδητοποιημένα ακόμα δεν ξέρω δάσκαλε), βρισκόμουν σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση από διάφορα που συνέβαιναν στη ζωή μου και είχα λίγο "βαλτώσει"... Είχα ανάγκη να φωνάξω, να ουρλιάξω, να κλάψω, οι σκέψεις μέσα στο μυαλό μου αλλά και η ίδια μου η ζωή είχε γίνει κάτι σαν 'μπετονιέρα' όπως πολύ συχνά μου λέει κάποιος... Για αυτό και η αρχική εικόνα του blog ήταν πολύ καταθλιπτική... Στην πορεία, και με τη βοήθεια φυσικά των λίγων και ξεχωριστών ανθρώπων στη ζωή μου, άρχισα να ανακάμπτω... Να ξαναθυμάμαι αυτά που πραγματικά αξίζουν στη ζωή μας...
Έτσι ξαφνιάστηκα με όλα αυτά τα email και ειδικά με αυτό του Νίκου... Χρησιμοποίησε την ίδια έκφραση που μου είχε πει κάποια στιγμή ο δάσκαλος... Δεν είχα φανταστεί ποτέ μου πως υπάρχουν άνθρωποι που η παρέα τους είναι ένας υπολογιστής για διάφορους λόγους... Και πραγματικά είναι αξιέπαινοι αυτοί οι άνθρωποι που έχουν περισσότερη δύναμη και περισσότερη αισιοδοξία από τους περισσότερους από εμάς... Νίκο να είσαι πάντα καλά και πάντα τόσο αισιόδοξος και σ' ευχαριστούμε πολύ για τις όμορφες σκέψεις σου...
Η Ρία το έθεσε λίγο διαφορετικά... Είναι απίστευτο το πόσο διαφορετικά αντιλαμβανόμαστε τόσοι άνθρωποι ένα ίδιο πράγμα... "Μου αρέσει γιατί μου θυμίζει κάτι σαν ραδιοφωνική εκπομπή του internet. Μπορώ να αφιερώσω ένα τραγούδι ή να πω κάτι που θέλω, με το πλεονέκτημα ότι δεν χρειάζεται να μιλήσω και να κομπλάρω."
Η Σοφία ενοχλείται λίγο από τις πολύ προσωπικές αναρτήσεις οι οποίες αναφέρονται μόνο στην παρέα ή σε κάποιον συγκεκριμένο και δεν βγάζει νόημα. Σοφία μου έχεις δίκιο, αλλά θα με συγχωρέσεις γιατί θα συνεχίσω έτσι. Γιατί είναι η ανάγκη μου αυτή... Γιατί αυτό ξεκίνησε σαν κάτι δικό μου και της παρέας και αν σταματήσω να γράφω αυθόρμητα, θα χάσει το νόημά του για μένα...Είναι ένα από τα πολλά ελαττώματά μου... Είμαι απίστευτα αυθόρμητη!... Και είναι κάτι που εσύ μπορείς απλώς να προσπερνάς τις αναρτήσεις από τις οποίες δεν βγάζεις νόημα..
Ο Δ.Χ. κάνει παράπονα για την καθυστέρηση των αναρτήσεων όταν στέλνει email. Πραγματικά λυπάμαι, όμως ο χρόνος για να ασχοληθώ με αυτό το "χόμπυ" είναι περιορισμένος. Θα ήθελα να έχω περισσότερο χρόνο, αλλά δυστυχώς δεν έχω. Κι επειδή ειλικρινά δεν είχα φανταστεί αυτή την ανταπόκριση, δεν είμαι σίγουρη ότι μπορώ να ανταποκριθώ επαρκώς. Γιατί οι προτεραιότητες της ζωής μου είναι άλλες.Μόλις τα καταφέρνω όμως αμέσως δημοσιεύω τα  email που ζητάτε.
Είναι πολλά αυτά που αναφέρετε και θα προσπαθήσουμε όσα μπορούμε και ανάλογα με τον ελεύθερο χρόνο που μας περισσεύει να ανταποκριθούμε.
Πάντως σας ευχαριστούμε ειλικρινά για τη συμμετοχή σας...στη ΦΙΛΟ ΣΟΦΙΑ μας όπως αναφέρει ο δάσκαλος...