Χωρίς τίτλο....

Για να κόψεις το τσιγάρο, πρέπει να κόψεις οτιδήποτε είχες συνδυασμένο με αυτό. Τουλάχιστον στην αρχή. Μέχρι να καταφέρεις να προσαρμοστείς στις νέες συνθήκες όσο αυτό είναι δυνατόν. Γιατί υπάρχουν φορές που απλά αποφασίζεις να κόψεις το τσιγάρο από μόνος σου, έτσι απλά γιατί στην έδωσε, υπάρχουν φορές που κάποιο πρόβλημα υγείας στο επιβάλλει και τότε είναι λίγο θέμα προσωπικό. Λίγο θέμα εγωιστικό. Αν θέλεις το κόβεις. Η απόφαση είναι καθαρά προσωπική. Υπάρχουν όμως και κάποιες φορές στη ζωή μας που πρέπει να το κόψουμε γιατί πρέπει. Χωρίς να υπάρχει επιλογή. Που δεν έχει να κάνει μόνο με εσένα καθαρά...
Τότε απλά πρέπει να βρεις τον τρόπο να το κάνεις, χωρίς να έχεις περιθώρια σκέψης... Έτσι απλά κι εγώ, αποφεύγω να κάνω οτιδήποτε μου θυμίζει πως θέλω να καπνίσω. Χάθηκα λοιπόν λιγάκι, γιατί αποφεύγω να κάθομαι στον υπολογιστή. Γιατί κάθε φορά που κάθομαι με τον υπολογιστή έξω στο μπαλκόνι, ακούγοντας μουσικούλα και.... 'φιλοσοφώντας', θυμάμαι πόσο πολύ θα ήθελα ένα τσιγαράκι... Κι επειδή βρίσκομαι στη φάση που δεν έχω δικαίωμα να καπνίσω γιατί δεν αφορά μόνο εμένα, για αυτό λοιπόν απέχω... Απέχω από υπολογιστή, από καφεδάκια με φίλους που θέλω πολύ να τους δω και μου έχουν λείψει απίστευτα.... Δώστε μου λίγο χρόνο να προσαρμοστώ στα νέα δεδομένα της ζωής μου, στα νέα υπέροχα δεδομένα μεν, αλλά σε μία περίοδο στη ζωή μιας γυναίκας που είναι λίγο χάλια, αλλά που το αποτέλεσμα δικαιώνει όλη την ταλαιπωρία και τις στερήσεις... Ελπίζω να μη χρειαστώ πολύ καιρό για να προσαρμοστώ στις νέες συνθήκες στερήσεων... Ξέρετε είμαι λίγο... ιδιόμορφος χαρακτήρας... όσοι με ξέρετε, το γνωρίζετε καλά αυτό... Άρα γνωρίζετε πως τα επερχόμενα ξενύχτια μου φαίνονται παιχνιδάκι μπροστά στη στέρηση πολλών πραγμάτων αυτό το διάστημα που μεσολαβεί μέχρι τότε...
Αλλά δεν είναι μόνο το τσιγάρο... Είναι πολλά... Είναι άπειρα... Δεν έχω δικαίωμα για αρνητικές σκέψεις... Για στεναχώριες... Για οτιδήποτε θλιβερό... Πρέπει να βρίσκω τρόπους να είμαι χαρούμενη, ακόμα κι όταν οι συνθήκες δεν είναι και τόσο καλές... Ξέρετε τώρα, και τα βράδια είναι δύσκολα όταν πάνω που έχω κοιμηθεί, κάποιος βάζει τη "Μυθοδία" ή κλασική μουσική και μου χαλάει τον Καρρά που άκουγα εγώ όλη μέρα.... Χιχιχι!! Εντάξει ξέρουμε καλά πως είναι μία περίοδος που είναι πολύ σημαντική για τη μετέπειτα ζωή του ανθρώπου, οπότε ο καθένας κάνει ότι μπορεί!!!..........
Anyway, πιστεύω πως λίγες μέρες χρειάζομαι ακόμα και θα προσαρμοστώ...  Ως τότε.... Μπορεί να είμαι λίγο χαμένη...