Πάντα πιστεύα ότι δεν μπορείς να νιώθεις συγχρόνως δύο τελείως αντίθετα συναισθήματα... Μέχρι σήμερα... Όταν μια φίλη μου ανακοίνωσε ένα πολύ χαρούμενο γεγονός ένιωσα για πρώτη φορά τόσο έντονα αντίθετα συναισθήματα...
Ένιωσα πολύ χαρά (παρόλο που ομολογώ ότι είμαι σίγουρη ότι η φίλη μου δεν το κατάλαβε με την αντίδραση μου) με αυτό που μου ανακοίνωσε και συγχρόνως στενοχώρηθηκα πολύ (για τη ακρίβεια μπλόκαρα τελείως) που δεν θα μπορεί να είναι μαζί μου σε ένα σημαντικό γεγονός...Πραγματικά ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν θα είναι εκεί...
Φιλενάδα να ξέρεις ότι χαίρομαι πραγματικά για εσάς...Εύχομαι να πάνε όλα καλά... Και εγώ θα είμαι δίπλα σου ότι και αν χρειαστείς...
Ένιωσα πολύ χαρά (παρόλο που ομολογώ ότι είμαι σίγουρη ότι η φίλη μου δεν το κατάλαβε με την αντίδραση μου) με αυτό που μου ανακοίνωσε και συγχρόνως στενοχώρηθηκα πολύ (για τη ακρίβεια μπλόκαρα τελείως) που δεν θα μπορεί να είναι μαζί μου σε ένα σημαντικό γεγονός...Πραγματικά ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν θα είναι εκεί...
Φιλενάδα να ξέρεις ότι χαίρομαι πραγματικά για εσάς...Εύχομαι να πάνε όλα καλά... Και εγώ θα είμαι δίπλα σου ότι και αν χρειαστείς...
Αν το καλοσκεφτείς, σχεδόν πάντα έχουμε αντίθετα συναισθήματα για ένα γεγονός.. Όταν παντρευόμαστε είμαστε ευτυχισμένοι για το νέο ξεκίνημα, αλλά ταυτόχρονα στεναχωριόμαστε γιατί χάνεται ένα κομμάτι της ελευθερίας μας. Όταν παίρνουμε πτυχίο χαιρόμαστε, αλλά ταυτόχρονα στεναχωριόμαστε γιατί κλείνει ένα κομμάτι της ζωής μας "τα φοιτητικά μας χρόνια"... Είναι λογικό να νιώθεις έτσι και είμαι σίγουρη πως με μία δεύτερη σκέψη η φίλη σου θα ένιωσε τη χαρά σου και ταυτόχρονα και τη λύπη σου.. Όπως είμαι σίγουρη ότι θα ένιωσε κι εκείνη λύπη μέσα στη χαρά της που δεν θα μπορεί να είναι δίπλα σου... Τουλάχιστον σωματικώς... Γιατί όταν αγαπάμε πολύ, πολλές φορές αρκεί να νιώθουμε τον άλλον δίπλα μας κι ας μην είναι...
ΑπάντησηΔιαγραφή