Επιστροφή ξανά....

Η επιστροφή όχι από τις διακοπές, αλλά στη δουλειά, είναι πάντα δύσκολη, τουλάχιστον για μένα και νομίζω και για τους περισσότερους... Εμείς γυρίζουμε, άλλοι φεύγουν, η Αθήνα πάντως είναι πανέμορφη όταν είναι τόσο άδεια... Αύριο ξανά στη δουλειά μετά από αρκετές μέρες και ψάχνω κάτι να βρω που να με κάνει να θέλω να πάω, να επιστρέψω...κάτι να με δελεάσει...
Είπαμε, πρέπει πάντα να βρίσκουμε κάτι να μας κάνει χαρούμενους ακόμα κι όταν πιστεύουμε πως δεν μπορούμε... Εγώ πάντως φέτος, μετά από έναν πολύ δύσκολο χειμώνα, έχω να θυμάμαι υπέροχες διακοπές... Φέτος μετά από πολλά χρόνια, ένιωσα πως γύρισα χορτασμένη από διακοπές... από ήλιο... από θάλασσα... από ξεκούραση... άρα τα καλύτερα έρχονται! Γιατί γεμίσαμε μπαταρίες, διώξαμε το δυνατόν τις δυσάρεστες σκέψεις, και μαζέψαμε δυνάμεις να αντιμετωπίσουμε την καθημερινότητα... Να την κάνουμε να μην είναι καθημερινότητα...Να την κάνουμε όσο το δυνατόν πιο όμορφη... Όλοι μας... Τι κι αν περάσαμε δύσκολες μέρες, τι κι αν βρέθηκαν στο δρόμο μας άνθρωποι που μας πλήγωσαν, τι κι αν παλέψαμε να ξαναβρούμε τον εαυτό μας... Έτσι είναι η ζωή... Μικρή και απρόβλεπτη... Για αυτό λίγα πράγματα και λίγοι άνθρωποι αξίζουν να μας κάνουν να κλαίμε... Ακούς;;;;
Και τα καλύτερα έρχονται λοιπόν... Εν αναμονή αυτών...

Υ.Γ. Χμμμ... Και μόλις σκέφτηκα κάτι που με δελέασε για τη δουλειά το πρωί... Ένα καταπλήκτικό Fredo με το οποίο θα ξεκινήσω τη μέρα μου....Κάτι είναι και αυτό...