ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΑΝΕΧΟΜΑΙ...

Κάποτε όταν με ενοχλούσε κάτι, όταν θεωρούσα ότι προσβάλλομαι, θύμωνα, τσακωνόμουν, το έπαιρνα κατάκαρδα, το σκεφτόμουν όλη νύχτα...

ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΣΥΝΑΝΤΗΣΩ

Κάθισε εδώ κοντά μου
Μου `λειψες ξαφνικά
Έτσι όπως πέφτει ο ήλιος
Χτυπάει η μοναξιά
Μείνε λιγάκι ακόμα
Κάτι έχω να σου πω
Να πάρει ο αέρας χρώμα

ΤΑ ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ ΜΑΣ...

Ξέρω, ξέρω... Δεν καταφέρνω να κρατάω τις υποσχέσεις μου τώρα τελευταία... Δεν το θέλω, είμαι άνθρωπος που μου αρέσει να κάνω αυτά που λέω, αλλά δυστυχώς έρχονται εποχές που αυτό μου είναι αδύνατον!! Όσο κι αν προσπαθώ... Και εκεί χάνομαι... Έχω χαθεί γενικότερα το ξέρω και είχα ορίσει το τέλος Μαίου ως σταθμό ριζικών αλλαγών στη ζωή μου!! Και το τέλος Μαίου ήρθε... Κι εγώ ακόμα το παλεύω, με κεντρικό σταθμό τη δουλειά που μου τρώει τόσο άπειρο χρόνο και ενέργεια που καταναλώνομαι και εξαντλούμαι... Από σήμερα ξεκίνησε ένα "πείραμα" να δούμε αν πετύχει...

ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ...

Εγώ θα γράφω κι εσύ θα καταλαβαίνεις τι γράφω... Το καλό που σου θέλω!! Δεν αναφέρω ούτε ποιος, ούτε τι, ούτε γιατί, επειδή μπορεί να μη θέλεις... Από πότε μου έγινες ΕΣΥ τόσο παρεξηγιάρης μου λες;;Πες μου από πότε ή αν ποτέ σου πέρασε από το μυαλό ότι θα μπορούσα εγώ να παρεξηγηθώ και για ένα τόσο γελοίο λόγο!! Ούτε για σοβαρό δηλαδή δεν θα μπορούσα να παρεξηγηθώ μαζί σου, πόσο μάλλον για κάτι τόσο ασήμαντο!

13 μαμαδίστικες αλήθειες για όλες τις εποχές

Διάβασα το παρακάτω και με άγγιξε κι έτσι σκέφτηκα να το αναρτήσω... Και να το αφιερώσω σε όλες τις μαμάδες... Γιατί λίγο πολύ όλες κάπως έτσι νιώθουμε...
Πηγή:Νewagemama.com

ΓΙΑ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΦΩΤΕΙΝΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ....

Σαν σήμερα αργά το βράδυ, ξημερώματα της επομένης, το δεύτερο αστέρι της ζωής μας βιάστηκε... "Βιαζόταν να βγει να σε γνωρίσει" ήταν η απάντηση που έδωσα στην κόρη μου που αναρωτιόταν γιατί δεν πρόλαβε να σβήσει όλες τις ημέρες από το ημερολόγιο που της είχαμε φτιάξει μέχρι τη μέρα που θα γεννιόταν ο αδελφούλης της... Αυτό που πίστευα εγώ - και οι αιώνιες ενοχές μου - είναι πως τον είχα ταλαιπωρήσει πολύ εκεί μέσα και δεν άντεχε άλλο... Ποιος να ξέρει άραγε γιατί βιάστηκε τόσο να βγει;; Και να μας ξαφνιάσει τόσο υπέροχα;;

ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ...

Ένα αξέχαστο τραγούδι του Πουλόπουλου...

Γιατί να έχει τόσες λίγες ώρες η ημέρα μας;...

Πηγαίνοντας πίσω και χαζευοντας παλιές αναρτήσεις, θέλησα να επαναφέρω αυτή την ανάρτηση που είχα γράψει στις 9 Μαρτίου 2011, όταν συνειδητοποίησα πως όχι μόνο δεν έχει αλλάξει τίποτα από τότε, αλλά ίσα ίσα, έγιναν ακόμα χειρότερα τα πράγματα... Όχι δεν μειώθηκαν κι άλλο οι ώρες της ημέρας, αυξήθηκαν κατά πολύ οι υποχρεώσεις μας και ας αναρωτηθεί ο καθένας από εμάς από πού 'κόβουμε' χρόνο...
Οι επιλογές μας είναι η ζωή μας...
Απλά αυτό...

ΣΟΦΑ ΛΟΓΙΑ

Από ένα e mail του bill, που τώρα τελευταία ζωγραφίζει... ή που άρχισα να δίνω περισσότερη σημασία :)

Μια μέρα τόσο δύσκολη....

Έρχονται στιγμές που θέλεις να εγκαταλείψεις... Που νιώθεις τόσο λίγος...  Που θέλεις απλά να εξαφανιστείς ή να πάρεις τον έλεγχο στα χέρια σου... Ξέρεις πως είναι τόσο δύσκολο... Και στέκεσαι ανήμπορος και προσπαθείς να τα λύσεις όλα από ένα ψυχρό τηλέφωνο... Μα δεν λύνονται... Και γεμίζεις για ακόμα μία φορά ενοχές... Ενοχές που δεν είσαι εκεί... Ενοχές που πήρες μια απόφαση που δεν έπρεπε ίσως να είχες πάρει ή και που ίσως καλά έκανες και πήρες, αλλά δεν μπορείς να τη διαχειριστείς... Ενοχές... Ενοχές... Ενοχές...

Εγώ τα ξέρω όλα για τη μαμά μου...

Μια ανάρτηση αφιερωμένη στις τρυφερές στιγμές της καθημερινότητας που κυλούν σαν το νερό και ξεχνιούνται τόσο γρήγορα καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν κι αρχίζουν ν’ αποκτούν τις σκοτούρες των μεγάλων… Μια ζεστή ματιά στον κόσμο της παντοκρατορίας των μεγάλων μέσα από την παιδική ματιά, που αναγνωρίζει την αλήθεια και την εκφράζει με χιούμορ, ευστοχία και διεισδυτικότητα:

Mερικές φορές απλώς χρειάζεται ν’ αγνοήσεις τους κανόνες…

Η ζωή μας είναι γεμάτη από κανόνες και πρέπει...
Μεγάλωσα αρκετά για να συνειδητοποιήσω πως μερικές φορές απλώς χρειάζεται να αγνοήσεις τους κανόνες για να πας παρακάτω... για να επιβιώσεις... για να ανταπεξέλθεις...
Τόσο απλά...

ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΙΛΗ... ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗ... ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ...

Σε κοιτούσα σήμερα και δεν ήξερα τι να σου πω, αλήθεια... Μη μου ζητάς τη γνώμη μου σου είπα, είναι τεράστια ευθύνη... Να είσαι μόνο καλά θέλω... Μόνο αυτό... Έχουμε ζήσει πολλά όλα αυτά τα χρόνια μαζί... Πολλά και δύσκολα... Ξέρω ότι θέλει μεγάλη ψυχή η απόφαση που πήρες... Εγώ θα είμαι πλάι σου, να σε στηρίζω όπως πάντα στις αποφάσεις σου... Έτσι κάνουν οι φίλοι... Βαρύ το φορτίο της απόφασης... Με κοιτούσες μες τα μάτια περιμένοντας να σου πω κάτι... Αλλά ειλικρινά δεν είχα... Μόνο αυτό... ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ... Και θα την έχεις... είμαι σίγουρη... Από αυτό το τραγούδι κράτα μόνο το ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΠΑΣ... Και μην αφήσεις κανέναν να σε κρίνει... Η ζωή είναι δικιά σου....
ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΦΙΛΕΝΑΔΑ ΜΟΥ...

Τον ίσιο δρόμο, τον περπάτησα εγώ από την άλλη έτσι βαδίζουν, οι τρελοί, οι δυνατοί και οι μεγάλοι....

Εγώ, τον ίσιο δρόμο, τον άφησα νωρίς
και τον δικό μου νόμο, αν ψάξεις θα τον βρεις
Χορεύω πια για μένα, παραγγελιάς χορό
και με σπασμένα φρένα, κοντράρω τον καιρό

ΤΑΞΙΔΕΨΕ ΜΕ....

"Ταξίδεψέ με σ’ ένα ταξίδι
χωρίς πυξίδα για οπουδήποτε
μαζί σου να `μαι και δε φοβάμαι
σου λέω τίποτε

Παγκόσμια Ημέρα Προφυλακτικού

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα προφυλακτικού, σκέφτηκα να αναρτήσω μερικά στοιχεία που βρήκα σήμερα... Είναι θλιβερό πως ακόμα και στις μέρες μας που όλοι γνωρίζουν - ή τουλάχιστον θα έπρεπε να γνωρίζουν - τι κινδύνους ελοχεύει το "ελεύθερο σεξ", υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που αποφεύγουν το προφυλακτικό... Το γιατί άγνωστο... Τουλάχιστον για το δικό μου το μυαλό!.. Ακούμε τόσα, διαβάζουμε τόσα, δεν ανήκουμε στη γενιά που οτιδήποτε γύρω από το σεξ ήταν ταμπού, οι ερωτικοί σύντροφοι εναλλάσσονται διαρκώς και το σημαντικότερο: ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΜΕ ΠΑΙΔΙΑ!!

ΑΧ ΝΑ 'ΞΕΡΕΣ ΤΙ ΔΥΝΑΜΗ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ....

Αχ να'ξερες τι δύναμη μου δίνει η δύναμή σου... Σαν λες όλα θα γίνουνε κι ακούω τη φωνή σου...

ΓΥΡΙΖΩ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΜΟΥ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ...

Και για όσους επιμένουν να ζουν στο δικό τους συννεφάκι, όσο δύσκολο κι επίπονο κι αν είναι...
όσο κι αν προσπαθούν να τους ρίξουν από εκεί...

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ... ή ΜΠΑΜΠΑΣ...

  Από ένα e mail που έλαβα σήμερα και το βρήκα πραγματικά ενδιαφέρον...

Από έναν άνθρωπο που του αρέσει να δείχνει σκληρός και αναίσθητος, χωρίς πραγματικά να είναι... απλώς κρύβεται πίσω από αυτό...

 

ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ....

Yπάρχει μια πικρή αλήθεια στη ζωή, που ανακάλυψα ταξιδεύοντας ανατολικά και δυτικά.

Οι μόνοι που πραγματικά πληγώνουμε είναι αυτοί που αγαπάμε περισσότερο.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΡΙΤΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ...

Είναι τόσο αστείο, μα υπάρχουν γύρω μας τόσοι κριτές... Κρίνουν αυτά που λέμε, αυτά που κάνουμε, αυτά που ζούμε, λες και μας ξέρουν, λες και ξέρουν τις συνθήκες της ζωής μας, λες και τους δώσαμε το δικαίωμα να μας κρίνουν... Είναι τόσο θλιβερό όσο και αστείο...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ ΜΑΣ...

Πριν από καιρό έλαβα αυτό το e mail... Από κάποιον συνάδελφο... 27 Ιουλίου 2012... Συγκινήθηκα... Μετά ξανά Ιούνιο του 2013... Τότε συγκινήθηκα πιο έντονα... Το έλαβα ξανά χθες... Ομολογώ πως χθες βούρκωσα... Γιατί για κάποιους από εμάς που δουλεύαμε πολλά χρόνια μαζί, με τα καλά και τα άσχημα, το να ζούμε τώρα υπό αυτές τις συνθήκες εργασίας είναι πιο έντονο το συναίσθημα της Ιθάκης που χάσαμε... 

Η ΘΕΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΑΠΟΔΙΔΕΙ...

Σήμερα πήρα ανέλπιστη χαρά...!!! Γιατί εκεί που βουλιάζεις σε διάφορες χαζομάρες, έρχεται κάτι αληθινά σοβαρό σ' έναν άνθρωπο δικό σου, αληθινά δικό σου και καταρρέεις... Και πανικοβάλεσαι... Κι αν κάτι του συμβεί;; Θεωρούμε δεδομένα τα πιο σημαντικά, το λέμε συνέχεια, αλλά συνέχεια το ξεχνάμε κιόλας...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!

Να ξεκινήσω με μία πολύ κοινότυπη, μα τόσο σημαντική ευχή... ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ να έχουμε όλοι, με υγεία, αισιοδοξία, χαμόγελα και να αποκτήσουμε ο καθένας ότι ονειρεύεται... Και για αυτούς που δεν μπορούν να ονειρευτούν, ας τους φέρει η ζωή ότι καλύτερο υπάρχει...
Δυστυχώς δεν κατάφερα να κρατήσω τις υποσχέσεις μου για μία φορά την εβδομάδα και αυτό με στεναχωρεί πολύ...  Προσπαθώ όμως... Απλώς καμιά φορά μας έρχονται έτσι τα πράγματα, έρχονται τα πάνω κάτω, άλλες φορές με απλά, άλλες φορές με πιο πολύπλοκες καταστάσεις και δυσκολευόμαστε.. Και πάντα αναφέρομαι στο ψυχολογικό γιατί επιμένω πως από εκεί ξεκινάνε όλα. Αν είμαστε καλά, καταφέρνουμε να βρούμε και χρόνο για ότι θέλουμε πολύ. Όταν όμως πέφτουμε, εγώ τουλάχιστον, δεν θέλω τίποτα... Και πέρασα δύο πολύ δύσκολες βδομάδες, δεν μου μπήκε καλά και ο χρόνος... αλλά εδώ είμαι πάλι, να το παλέψω και να ελπίζω, όπως μου είπε και μία φίλη πως είναι τα "απόνερα" του 2013....