Πριν από μερικά χρόνια... Σαν σήμερα... Το δις εξαμαρτείν... Παντρευτήκαμε για δεύτερη φορά...Και τρίτη και τέταρτη...και εκατοστή, πάλι θα το έκανα μαζί σου... Μετράμε μαζί περισσότερα χρόνια από τη μισή μου ζωή... Αλλά αυτό, αυτή η δέσμευση όχι με την απλή έννοια του γάμου - που το τυπικό της υπόθεσης ήταν παντελώς αδιάφορο και για τους δυο μας - αλλά η δέσμευση της οικογένειας, ήταν για μένα κάτι τρομακτικό... κάτι που φοβόμουνα όχι γιατί φοβήθηκα ποτέ μου τις ευθύνες ή τις δεσμεύσεις, αλλά είχα πάντα το φόβο της αποτυχίας... Και αυτή την αποτυχία δεν θα την πληρώναμε μόνο οι δυο μας αλλά και το παιδί ή τα παιδιά μας. Γιατί για εμένα η οικογένεια ήταν και είναι κάτι πολύ ιερό για μένα... Γιατί αυτά που ζούμε στη ζωή μας, μας κηνυγάνε πάντοτε... Τα κατάλοιπά μας... Κι εγώ από αυτά έχω μπόλικα...Εσύ όμως, έδιωξες κάθε φόβο από μέσα μου... Κάθε δισταγμό, κάθε ενδοιασμό...
Γιατί κάποτε, ήμουν 20 χρονών νομίζω, είπες σε κάποιον, "Όποιος την πειράξει θα έχει να κάνει μαζί μου. Δεν έχει σημασία εάν είμαστε μαζί ή όχι, δεν είναι απλά κοπέλα μου, είναι η καλύτερή μου φίλη... Και για αυτό, όποιος τολμήσει να της κάνει κακό, θα τον θάψω..." Τότε θυμάμαι ότι σκέφτηκα πως αν ποτέ κάνω οικογένεια, θα την κάνω μόνο μαζί σου... Γιατί με αγαπάς, με σέβεσαι και μ' εκτιμάς πάνω απ' όλα σαν άνθρωπο.. Κι αυτό δεν το βρίσκεις εύκολα γύρω σου... Γιατί από εκείνη τη στιγμή ήξερα πως ότι κι αν συνέβαινε, θα ήσουν δίπλα μου και θα φερόσουν τόσο υπέροχα όπως μοναδικά ξέρεις εσύ να φέρεσαι... Κι έτσι δεν είχα λόγο να φοβάμαι... Και είχα τόσο δίκιο... Γιατί δεν σ' αγαπάω μόνο για αυτό που είσαι... Σ' αγαπάω περισσότερο για αυτό που είμαι εγώ όταν είμαι δίπλα σου... Μου βγάζεις τον καλύτερο εαυτό μου...
Γιατί μαζί σου μπορώ να είμαι ελεύθερη... Να είμαι απλά εγώ... Με τα καλά μου και τα άσχημά μου... Είμαι απλά ο εαυτός μου κι εσύ μ' αγαπάς ακριβώς για αυτό... Γιατί ακόμα κι όταν φοβάμαι να είμαι ελεύθερη, εσύ με απελευθερώνεις... Και πες μου τώρα... Πόσους ανθρώπους ξέρεις που να το έχουν αυτό;;; Για αυτούς και για άλλους ένα εκατομμύριο λόγους νιώθω τυχερή, ακόμα κι όταν όλα μας πάνε στραβά! Νιώθω τυχερή που η ζωή μου στέρησε πολλά, με πόνεσε πολύ, αλλά μου χάρισε ΕΣΕΝΑ!! Αυτός λοιπόν, είναι ο πλούτος ο δικός μου... Η δική μου ευτυχία... Και φυσικά, ποτέ δεν είναι όλα τέλεια, και φυσικά όλοι έχουμε τις άσχημες στιγμές μας, τα σκαμπανεβάσματά μας, τα ελαττώματά μας, τις γκρίνιες μας... αλλά έμαθα να σ' αγαπάω με όλα αυτά κι έμαθες να μ' αγαπάς με όλα αυτά... Γιατί όλα αυτά είμαστε εμείς... Κι αν λείψει έστω και μία από τις ιδιοτροπίες σου, μου λείπεις κι εσύ... Πολλά χρόνια αγάπη μου... Πολλές δυσκολίες... Πολλές ευτυχίες... Πολλές στιγμές... Όμορφες και άσχημες... Και τις κρατάω όλες... Γιατί τις ζήσαμε μαζί... Και σαν σήμερα πριν από μερικά χρόνια, ήμασταν κάπου και γλεντούσαμε, με ένα σωρό άσχετο κόσμο, αλλά και με λίγους καλούς φίλους, λίγους δικούς μας ανθρώπους και περάσαμε υπέροχα... Και εγώ χόρευα το "θα ζήσω ελεύθερο πουλί" στο γάμο μας και εσύ ήσουν εκεί να μου χτυπάς παλαμάκια, κι ας μας κοιτούσαν όλοι σαν να ήμασταν τρελοί... Γιατί μόνο εσύ ξέρεις γιατί το λατρεύω αυτό το τραγούδι... Και είσαι εκεί πάντα να με στηρίζεις και να με αφήνεις να είμαι "ελεύθερο πουλί"... Γιατί ποτέ δεν μας άρεσε να ζούμε συμβατικά... Μας άρεσε πάντα η τρέλα... Η μη συνηθισμένη ζωή.... Ε αυτό έχει πάντα και τις δυσκολίες του... Αλλά κι αυτές τις αντιμετωπίζουμε μαζί... Μέσα από αυτές πολλές φορές χάνουμε την τρέλα μας και τη ζωντάνια μας, το κέφι μας, πολλές φορές και τους εαυτούς μας... Αλλά πάντα τους ξαναβρίσκαμε έτσι δεν είναι;;;.... Θα ξαναβρούμε την τρέλα μας, θα ξεπεράσουμε τις δυσκολίες μας και θα γιορτάζουμε για πολλά πολλά ακόμα χρόνια τις επετείους μας... Γιατί τι να σου κάνω που ήσουν άτυχος και αγάπησες μια ρομαντική κι έχουμε και πολλές επετείους που πρέπει να θυμάσαι.... Και πώς να ξεχάσω τις στιγμές που ένιωθα τόσο άσχημα κι εσύ μ'έκανες να νιώθω η πιο όμορφη γυναίκα στον κόσμο; Τη στιγμή που γέννησα που μου έκανες δώρο που το έψαχνες καιρό, για το 'δώρο' που σου χάρισα; Που ήσουν ο μοναδικός μπαμπάς που κοιμόσουν στους καναπέδες και δεν έφευγες στιγμή;... Και ξέρω πως δεν το έκανες στ' αλήθεια μήπως χρειαστώ βοήθεια, αλλά γιατί έβλεπες το φόβο στα μάτια μου, οπότε όσο κι αν εγώ σου έλεγα να φύγεις, εσύ δεν κουνούσες βήμα... Γιατί έτσι είσαι εσύ... Αντιλαμβάνεσαι πως νιώθω κάθε στιγμή, δεν χρειάζεται να πω πολλά, και στέκεσαι πάντα πλάι μου...
Γιατί μετά από τόσα χρόνια, είναι ευτυχία να μπορούμε να μιλάμε και με τη σιωπή... Γιατί το δύσκολο στη ζωή δεν είναι να καταφέρουμε να κατακτήσουμε κάτι, αλλά να καταφέρουμε να το κρατήσουμε...
Σ' αγαπάω και είμαι πραγματικά τυχερή και το σημαντικότερο είναι πως νιώθω η πιο τυχερή γυναίκα στον κόσμο... Γιατί σε συνάντησα στο δρόμο μου.... Για πάντα μαζί λοιπόν... Σε ότι κι αν μας φέρει η ζωή... Μαζί...
Γιατί κάποτε, ήμουν 20 χρονών νομίζω, είπες σε κάποιον, "Όποιος την πειράξει θα έχει να κάνει μαζί μου. Δεν έχει σημασία εάν είμαστε μαζί ή όχι, δεν είναι απλά κοπέλα μου, είναι η καλύτερή μου φίλη... Και για αυτό, όποιος τολμήσει να της κάνει κακό, θα τον θάψω..." Τότε θυμάμαι ότι σκέφτηκα πως αν ποτέ κάνω οικογένεια, θα την κάνω μόνο μαζί σου... Γιατί με αγαπάς, με σέβεσαι και μ' εκτιμάς πάνω απ' όλα σαν άνθρωπο.. Κι αυτό δεν το βρίσκεις εύκολα γύρω σου... Γιατί από εκείνη τη στιγμή ήξερα πως ότι κι αν συνέβαινε, θα ήσουν δίπλα μου και θα φερόσουν τόσο υπέροχα όπως μοναδικά ξέρεις εσύ να φέρεσαι... Κι έτσι δεν είχα λόγο να φοβάμαι... Και είχα τόσο δίκιο... Γιατί δεν σ' αγαπάω μόνο για αυτό που είσαι... Σ' αγαπάω περισσότερο για αυτό που είμαι εγώ όταν είμαι δίπλα σου... Μου βγάζεις τον καλύτερο εαυτό μου...
Γιατί μαζί σου μπορώ να είμαι ελεύθερη... Να είμαι απλά εγώ... Με τα καλά μου και τα άσχημά μου... Είμαι απλά ο εαυτός μου κι εσύ μ' αγαπάς ακριβώς για αυτό... Γιατί ακόμα κι όταν φοβάμαι να είμαι ελεύθερη, εσύ με απελευθερώνεις... Και πες μου τώρα... Πόσους ανθρώπους ξέρεις που να το έχουν αυτό;;; Για αυτούς και για άλλους ένα εκατομμύριο λόγους νιώθω τυχερή, ακόμα κι όταν όλα μας πάνε στραβά! Νιώθω τυχερή που η ζωή μου στέρησε πολλά, με πόνεσε πολύ, αλλά μου χάρισε ΕΣΕΝΑ!! Αυτός λοιπόν, είναι ο πλούτος ο δικός μου... Η δική μου ευτυχία... Και φυσικά, ποτέ δεν είναι όλα τέλεια, και φυσικά όλοι έχουμε τις άσχημες στιγμές μας, τα σκαμπανεβάσματά μας, τα ελαττώματά μας, τις γκρίνιες μας... αλλά έμαθα να σ' αγαπάω με όλα αυτά κι έμαθες να μ' αγαπάς με όλα αυτά... Γιατί όλα αυτά είμαστε εμείς... Κι αν λείψει έστω και μία από τις ιδιοτροπίες σου, μου λείπεις κι εσύ... Πολλά χρόνια αγάπη μου... Πολλές δυσκολίες... Πολλές ευτυχίες... Πολλές στιγμές... Όμορφες και άσχημες... Και τις κρατάω όλες... Γιατί τις ζήσαμε μαζί... Και σαν σήμερα πριν από μερικά χρόνια, ήμασταν κάπου και γλεντούσαμε, με ένα σωρό άσχετο κόσμο, αλλά και με λίγους καλούς φίλους, λίγους δικούς μας ανθρώπους και περάσαμε υπέροχα... Και εγώ χόρευα το "θα ζήσω ελεύθερο πουλί" στο γάμο μας και εσύ ήσουν εκεί να μου χτυπάς παλαμάκια, κι ας μας κοιτούσαν όλοι σαν να ήμασταν τρελοί... Γιατί μόνο εσύ ξέρεις γιατί το λατρεύω αυτό το τραγούδι... Και είσαι εκεί πάντα να με στηρίζεις και να με αφήνεις να είμαι "ελεύθερο πουλί"... Γιατί ποτέ δεν μας άρεσε να ζούμε συμβατικά... Μας άρεσε πάντα η τρέλα... Η μη συνηθισμένη ζωή.... Ε αυτό έχει πάντα και τις δυσκολίες του... Αλλά κι αυτές τις αντιμετωπίζουμε μαζί... Μέσα από αυτές πολλές φορές χάνουμε την τρέλα μας και τη ζωντάνια μας, το κέφι μας, πολλές φορές και τους εαυτούς μας... Αλλά πάντα τους ξαναβρίσκαμε έτσι δεν είναι;;;.... Θα ξαναβρούμε την τρέλα μας, θα ξεπεράσουμε τις δυσκολίες μας και θα γιορτάζουμε για πολλά πολλά ακόμα χρόνια τις επετείους μας... Γιατί τι να σου κάνω που ήσουν άτυχος και αγάπησες μια ρομαντική κι έχουμε και πολλές επετείους που πρέπει να θυμάσαι.... Και πώς να ξεχάσω τις στιγμές που ένιωθα τόσο άσχημα κι εσύ μ'έκανες να νιώθω η πιο όμορφη γυναίκα στον κόσμο; Τη στιγμή που γέννησα που μου έκανες δώρο που το έψαχνες καιρό, για το 'δώρο' που σου χάρισα; Που ήσουν ο μοναδικός μπαμπάς που κοιμόσουν στους καναπέδες και δεν έφευγες στιγμή;... Και ξέρω πως δεν το έκανες στ' αλήθεια μήπως χρειαστώ βοήθεια, αλλά γιατί έβλεπες το φόβο στα μάτια μου, οπότε όσο κι αν εγώ σου έλεγα να φύγεις, εσύ δεν κουνούσες βήμα... Γιατί έτσι είσαι εσύ... Αντιλαμβάνεσαι πως νιώθω κάθε στιγμή, δεν χρειάζεται να πω πολλά, και στέκεσαι πάντα πλάι μου...
Γιατί μετά από τόσα χρόνια, είναι ευτυχία να μπορούμε να μιλάμε και με τη σιωπή... Γιατί το δύσκολο στη ζωή δεν είναι να καταφέρουμε να κατακτήσουμε κάτι, αλλά να καταφέρουμε να το κρατήσουμε...
Σ' αγαπάω και είμαι πραγματικά τυχερή και το σημαντικότερο είναι πως νιώθω η πιο τυχερή γυναίκα στον κόσμο... Γιατί σε συνάντησα στο δρόμο μου.... Για πάντα μαζί λοιπόν... Σε ότι κι αν μας φέρει η ζωή... Μαζί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου