Μέχρι που συνέβει κάτι άλλο και με ξύπνησε... Και τότε το έβλεπα αρνητικό ότι με ξύπνησαν.... Μέχρι που μίλησα με μια ψυχή και μου είπε ότι με προτιμούσε έτσι κ ας πονούσα.... Μου είπε ότι δεν μπορούμε να είμαστε σε μια ευθεία γραμμή... Ότι πρέπει να τα ζούμε όλα... Και ναι συμφώνησα... Όταν ήμουν καλά... Χρειάζονται και οι χαρές και οι λύπες... Όταν δεν ήμουν χαρούμενη όμως απλά βιαζόμουν να γίνω καλά... Δεν ήθελα να νιώθω έτσι... Τα γνωστά σκαμπανεβάσματα που ακόμα δεν έχω μάθει να τα αποφεύγω εντελώς... Ξέρω ότι στο μέλλον απλά κοιτάς πίσω και χαμογελάς... Γιατί οι καταστάσεις αυτές διαμορφώνουν τον χαρακτήρα σου... Σε κάνουν πιο σκληρό... Σε μαθαίνουν να τις αντιμετωπίζεις διαφορετικά κάθε φορά...
Πως κάνεις όμως τον πόνο να φεύγει πιο γρήγορα??? Ο δικός μου τρόπος είναι να το σκάω... Να φεύγω μακριά από όλα... Δεν ξέρω αν είναι η καλύτερη αντιμετώπιση... αλλά βοηθάει... Αυτό και το να είσαι με τους δικούς σου ανθρώπους... Η πρώτη απόδραση έγινε... Οι υπόλοιπες έπονται... Το θέμα είναι να αλλάζεις παραστάσεις, να μην σκέφτεσαι ότι σε πληγώνει και να σκέφτεσαι πάντα θετικά... Άλλωστε '' όλα γίνονται για κάποιο λόγο'' ... έτσι δεν είναι???
Η ζωή μας είναι σαν εγκεφαλογράφημα. Η ευθεία γραμμή σημαίνει απλά πως είσαι νεκρός... Και δεν το επιλέγουμε. Πονάει το ξέρω. Και το χειρότερο είναι πως δεν μπορώ να κάνω τίπτα ούτε για να περάσει πιο γρήγορα ούτε για να μην το παθαίνεις. Ξέρεις καλά πως το παθαίνω κι εγώ. Απλώς έχω μάθει πια πως πρέπει να βιώνουμε όλα τα συναισθήματα... Όχι να τα θάβουμε, γιατί κάποια στιγμή βγαίνουν στην επιφάνεια δυστυχώς... Απλώς ζήσε... Και τη χαρά και τον πόνο... Αυτή είναι η ζωή... Όχι ευθεία γραμμή... Εγκεφαλογράφημα ζώντος εγκεφάλου....
ΑπάντησηΔιαγραφή