Οι φίλοι δεν είναι μόνο για τις χαρές...

Έρχονται στιγμές στη ζωή όλων μας, που για τους δικούς του λόγους ο καθένας δεν είναι καλά...Για λόγους που άλλοτε θέλει να συζητήσει κι άλλοτε όχι... Πολλές φορές είναι πράγματα που ο καθένας θέλει και πρέπει να λύσει μόνος του... με τον εαυτό του...Άλλες φορές πάλι που θέλει να τα συζητήσει, όχι με τον οποιοδήποτε αλλά με ένα φίλο... με έναν αληθινό φίλο που μπορεί να μην έχει συμβουλές να του δώσει, απλά θα είναι εκεί να τον ακούσει... να τον αγκαλιάσει... και μετά να τον βοηθήσει να γελάσει... να ξεχαστεί... αν χρειαστεί ακόμα και να του μιλήσει σκληρά για να τον συνεφέρει...
Ένα πράγμα που με έμαθε μία δική μου καλή φίλη, είναι να μην αφήνω μόνο του παραπάνω απ' όσο πρέπει κάποιον που δεν είναι καλά... Ακόμα κι αν το θέλει... αν το ζητάει... Δεν πρέπει μετά από ένα σημείο... Γιατί δεν είναι δύσκολο όλο αυτό να καταλήξει σε κατάθλιψη, γιατί πολύ εύκολα κάποιοι άνθρωποι τα διογκώνουμε μέσα στο μυαλό μας και τα κάνουμε ακόμα μεγαλύτερα απ' όσο πραγματικά είναι και δίνουμε αξία σε πράγματα που δεν αξίζουν τελικά και τόσο... Αυτή η φίλη λοιπόν, εμένα δεν με άφησε ποτέ... Ακόμα κι όταν είχε τα τρομερά της ταμπού ότι δεν ταιριάζουν οι ηλικίες μας κι ένα σωρό άλλα τέτοια... Μου απέδειξε καλά πως στους ανθρώπους και στη φιλία δεν παίζει ρόλο η ηλικία ούτε τίποτα άλλο... Σημασία έχει πόση τρέλα έχει μέσα μας ο καθένας μας και πόση αγάπη... Ανιδιοτελή αγάπη... Κι αυτή η φίλη διαθέτει μπόλικο και από τα δύο... Και είμαι τυχερή που μπήκε στη ζωή μου γιατί με έμαθε να περνάω καλά, να είμαι τρελή και να μη με νοιάζει τίποτα...!! Αν δεν την είχα γνωρίσει δεν ξέρω αν θα έκανα κούνια-τραμπολίνο στις διακοπές μου απέναντι με την κόρη μου, σε ένα μέρος για πιτσιρίκια κι ένα σωρό γονείς να με κοιτάνε παράξενα... Έμαθα από εκείνη να γίνομαι παιδί στη διασκέδασή μου και να μη μοιάζω με τις υπόλοιπες μαμάδες... Δεν ξέρω αν είναι σωστό, ξέρω όμως ότι είμαι καλύτερα, πιο ευτυχισμένη και ξέρω ότι αυτή η μαμά αρέσει και στην κόρη μου που μου λέει: "Μαμά, μ' αρέσει που εσύ δεν είσαι σαν τις άλλες μαμάδες, αλλά γελάς..." Γιατί το σημαντικό δεν είναι να είσαι η 'τέλεια' μαμά, νομίζω είναι ανέφικτο, αλλά το σημαντικό είναι η μαμά  που είσαι να αρέσει στο παιδί σου...
Για αυτή τη φίλη λοιπόν θα μπορούσα να γράψω πολλά... πολλά... πάρα πολλά... Αλλά δεν θέλω τώρα... Γιατί ξέρω πως βουρκώνει εύκολα κι αυτή σαν κι εμένα... Θέλω μόνο να της πω, πως δεν θα την εγκατέλειπα ποτέ στη δύσκολη στιγμή... Κι ούτε είμαι διατεθειμένη να το κάνω... Ξέρεις πως πολλά ελαττώματα έχω, αλλά όταν αγαπάω, αγαπάω αληθινά... Και ένας από τους τρόπους που με έμαθες να ξεπερνάω τη θλίψη, τη μελαγχολία, τη στεναχώρια, είναι η τρέλα... Η δική σου τρέλα... Η δική μας τρέλα... Κι ήρθε η ώρα να στην ανταποδώσω... Πολλά σου χρωστάω... Ελπίζω να μη χρειαστεί ποτέ να στα ανταποδώσω, μα όποτε χρειάζεται θα το κάνω... Και τώρα χρειάζεται... Και μόνη δεν θα είσαι όσο υπάρχω... Και ξέρεις καλά πως έχω περάσει δύσκολα τον τελευταίο καιρό... Όπως κι εσύ... Για λόγους που έχουμε συζητήσει και για άλλους που δεν έχουμε συζητήσει... Κι επειδή κι εγώ είμαι ακόμα στην "ανάρρωση", καθώς οι δικές μου πληγές αργούν να κλείσουν, θα το κάνουμε παρέα... Έχω συσωρρεύσει πολύ τρέλα μέσα μου, έχω ανάγκη από εκτόνωση κι επειδή έχουμε αρκετούς στην παρέα με τρέλα αλλά το σημαντικότερο πολλή αγάπη... θα το νικήσουμε όλοι μαζί... παρέα... με τρέλα... Ραντεβού λοιπόν... Θα σε περιμένω...