ΖΩΗ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Έμεινα πολύ καιρό μακριά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν παρακολουθώ τους φόβους σας και τις ανησυχίες σας, αλλά απλά, γιατί ο χρόνος μου έχει κάνει μεγάλο κακό. Ίσως να με εκδικείται ή ίσως να εισπράττω τα αποτελέσματα των πράξεών μου, δεν ξέρω και δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι είμαι πάντα κοντά σας και παρακολουθώ, για να μπορώ να επέμβω, όποτε και όπου, κατά την ταπεινή μου κρίση χρειάζεται. Όμως, μου αρέσει, που χωρίς να έχει δοθεί κανένας βαρύγδουπος τίτλος, και μεγάλα λόγια μεγάλων.........., απλοί άνθρωποι σαν και εμάς φιλοσοφούν. Γιατί αν κάποιοι δεν το καταλαβαίνουν αυτή είναι η ΦΙΛΟ ΣΟΦΙΑ.
Το να αγαπάς και να είσαι φίλος με την σοφία, με την γνώση. Όμως η γνώση δεν γεννιέται, αποκτιέται. Και αποκτιέται άλλοτε εύκολα, σπουδάζοντας (σπουδή δεν είναι μόνο το σχολείο) και άλλοτε δύσκολα πονώντας, όμως αυτή είναι η ζωή. Μια σειρά γεγονότων που συμβαίνουν από την ημέρα που γεννιόμαστε, μέχρι την ημέρα που θα φύγουμε από αυτή την ζωή, και που χαρακτηρίζουν το ποιόν του ανθρώπου που έζησε και την προσωπικότητα που θα μείνει, φεύγοντας και αφήνοντας τις πράξεις και τις σκέψεις του στην σφαίρα της σκέψης του νου, (ο νοών νοήτω, νοόσφαιρα κ.λ.π.). Τώρα αν για κάποιους, η ζωή περνάει έτσι απλά, γιατί τρέχει ο χρόνος, μιας και κάποιοι τους γέννησαν, ακολουθώντας μια πορεία με χαρές και λύπες εφήμερες και της στιγμής, ΕΝΩ κάποιοι άλλοι αφιερώνουν την ζωή τους για κάποιο σκοπό, αυτό λέγεται ΕΠΙΛΟΓΗ. Άλλωστε αυτό δεν μας χαρακτηρίζει, οι επιλογές μας. Αυτό δεν προδιαγράφει το μέλλον μας, οι επιλογές μας. Αυτό δεν δημιουργεί τον κύκλο μας, οι επιλογές μας. Αυτό δεν δημιουργεί τον τρόπο ζωής μας, οι επιλογές μας. Αυτό δεν δημιουργεί την ευτυχία μας ή την δυστυχία μας, όπως και αν την εννοεί ο καθένας, οι επιλογές μας. Αυτό δεν δημιουργεί την τύχη μας ή την ατυχία μας, οι επιλογές μας. ΝΑΙ αλλά αυτό δημιουργεί και το μεγαλύτερο και ίσως το κύριο και μοναδικό νόημα της ζωής την ελευθερία.

Και μην μου πει κανείς: είμαι ελεύθερος, όταν οι επιλογές που αφορούν την ζωή μου, πολλές φορές δεν είναι δικές μου, αλλά είναι υποχρεωτικές, χωρίς κανείς να με ρωτήσει αν συμφωνώ απλά και μόνο γιατί ανήκω σε ένα κοινωνικό σύνολο του οποίου είμαι μια και μόνο μονάδα; Και βέβαια είσαι ελεύθερος σε ότι αφορά εσένα και την ζωή σου. Ελεύθερος, είναι και ο φυλακισμένος σε ένα κελί, όταν τα βρει με τον εαυτό του και τον λόγο που βρίσκεται εκεί. Ενώ δεν είναι ελεύθερος, ο φύλακας που τον φυλάει και είναι έξω από το κελί, για να τηρεί ένα πρόγραμμα, που δεν επέλεξε, αλλά τον έβαλαν να το κάνει, χωρίς να έχει το δικαίωμα επιλογής. Και αυτό είναι το μεγάλο μυστικό, και σε αυτούς θέλω να υποκλιθώ, και αυτούς σέβομαι, αυτούς που ζουν με τα πιστεύω τους, γιατί αυτοί είναι ελεύθεροι άνθρωποι.

Και ελεύθερος άνθρωπος ΜΑΛΛΟΝ σημαίνει ευτυχισμένος, μιας και τόσα πολλά έχουν παιχτεί στον βωμό της ελευθερίας, αλλά είναι αληθινά; Αυτό όμως χρειάζεται να το σκεφθεί ο καθένας μόνος του και να πλάσει τα πιστεύω του, για να είναι πράγματι ελεύθερος και να μην δίνει το δικαίωμα σε κανέναν να τον εκμεταλλευθεί. Και αυτό, είναι αυτό που όλοι οι άνθρωποι ΠΡΕΠΕΙ να σεβαστούμε και να αποδώσουμε, τον ανάλογο σεβασμό ο ένας για τον άλλο. Χρησιμοποίησα και εγώ ένα <πρέπει>, ίσως για πρώτη και τελευταία φορά, μιας και η προστακτική στην φιλοσοφία είναι ανύπαρκτη, διότι παραπέμπει σε δικτατορικό λόγο. Αν και η λέξη σαν λέξη, δεν φταίει σε τίποτα, γιαυτό και υπάρχει και στο Ελληνικό λεξιλόγιο. Απλά, καλό θα είναι να προσέχουμε τον τρόπο χρήσης της, και όχι την χρήση της, γιατί συνήθως δεν φταίει αυτό που λες, αλλά ο τρόπος που το λες. Η ελευθερία, δεν είναι συναίσθημα, είναι δικαίωμα. Δώσε λοιπόν, τον πρέποντα σεβασμό στον συνάνθρωπό σου, για να εισπράξεις τον σεβασμό που σου ανήκει. Μην περιμένουμε πάντα να ικανοποιούμε τον εγωισμό μας και να σεβόμαστε αυτούς που πρώτοι επέδειξαν τον πρέποντα σεβασμό προς το πρόσωπό μας, γιατί τότε κανείς δεν θα δείξει σε κανέναν. Δείξε πρώτος, για να εισπράξεις, εξάλλου, γιαυτό υπάρχει και το μέρος του λογικού στον ανθρώπινο εγκέφαλο, για να κρίνουμε ποιοι άνθρωποι αξίζουν τον σεβασμό μας και ποιοι όχι. Και αν πάλι, κάνουμε λάθος στην κρίση μας την πρώτη φορά, τότε δεν θα υπάρξει δεύτερη φορά αλλά απόρριψη. Εξ άλλου έτσι δημιουργούνται και οι διάφορες κοινωνικές ομάδες, οι κύκλοι των ανθρώπων. Αυτό σημαίνει ελευθερία και ο άνθρωπος, γεννήθηκε για να ζει ελεύθερος και ίσος, γιαυτό δεν έχει ρίζες σαν τα δέντρα και τα φυτά. Και λέω ο άνθρωπος, γιατί αυτό θέλω να τονίσω και να πω, γιατί αυτή είναι η αλήθεια, και εδώ διευκρινίζω, πως όταν λέω άνθρωπος, εννοώ κάτι συγκεκριμένο, χωρίς ρατσιστικές διακρίσεις, όπως, άντρας ή γυναίκα - έξυπνος ή χαζός - δυνατός ή αδύναμος - χοντρό ή αδύνατος - Έλληνας ή Αμερικανός, δεν έχει σημασία, εσύ δίνεις και αρχίζεις να απορρίπτεις, ώσπου να αποκτήσεις την γνώση που θα σου προσφέρει ο χρόνος, να γίνει πείρα, και να μπορείς να κάνεις τις επιλογές σου - όπως πολύ σωστά επιμένεις alkmini - διότι οι επιλογές μας, είναι η ζωή μας. Υπάρχουν τα πάντα σε αυτή την ζωή και ο καθένας επιλέγει που θα κινηθεί. Όταν βρεθείς στην εξοχή σε ένα όμορφο τοπίο, θαυμάζεις το τοπίο όπως είναι. Με τα ρυάκια του, τα δέντρα του, τα λουλούδια του, την πρασινάδα του, ας είναι και τσουκνίδες και αγκάθια, τα πάντα. Αν όμως θελήσεις να μεταφέρεις λίγη από αυτή την ομορφιά στο σπίτι σου, στο χώρο σου, τότε μαζεύεις τα όμορφα λουλούδια, δεν μαζεύεις τσουκνίδες ή αγκάθια, χωρίς να το αποκλείω ακόμα και αυτό, διότι μπαίνει και ο προσωπικός παράγοντας, που για κάποιον, μπορεί η τσουκνίδα να έχει περισσότερη ομορφιά από ότι το τριαντάφυλλο. ΝΑΙ, αλλά και αυτός, επέλεξε και διάλεξε αυτό που του άρεσε να βάλει στον χώρο του, έτσι γίνονται οι επιλογές μας, γιατί όπως λέει και μια ρήση, ......... τα πάντα εν σοφία εποίησε. Και μη με ρωτήσετε ποιος, γιατί και αυτό είναι θέμα επιλογών μας. Ο κάθε ένας, ας βάλει το πιστεύω του μπροστά είναι δικό του και του ανήκει και οφείλουμε να του προσφέρουμε τον δέοντα σεβασμό στα πιστεύω του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να είναι και δικά μας.

Κάποτε, κάποιος, με ρώτησε, για την συγκεκριμένη ρήση: Αν για μένα αυτό που ακούγεται σωστό είναι η φύση τα πάντα εν σοφία εποίησε είμαι λάθος; Αφού μέχρι σήμερα κανείς δεν μπόρεσε να απορρίψει την φύση, ότι και αν πλάσει είναι σωστό και έχει λόγω ύπαρξης, αναλογισθείτε και ψάξετε ένα λάθος της φύσης και πριν μου το πείτε σας λέω, ότι αν ψάξετε θα ανακαλύψετε, πως έχει λόγο που υπάρχει, άρα δεν είναι λάθος της φύσης.

Τότε είχα απαντήσει.

Αν αυτό είναι ένα πηγαίο πιστεύω σου, που ικανοποιεί τον τρόπο σκέψης και τον τρόπο ζωής σου, τότε ναι έχεις δίκιο ΓΙΑ ΣΕΝΑ. Ζήσε με τα πιστεύω σου γιατί - η πίστη σου ( τα πιστεύω σου) θα σε σώσουν ( σεσωκέσε) - και δεν είναι δικά μου λόγια αυτά.

Εξ άλλου, κάθε ανήθικο, φέρει μόνο καταστροφή. Ναι, αλλά τι είναι ανήθικο; Αν ηθική, είναι το δικαίωμα ζωής του ανθρώπου, που κανείς δεν έχει το δικαίωμα να του το στερήσει, τότε ανήθικο είναι ότι έρχεται σε αντίθεση με το δικαίωμα της ζωής. Και αν ζωή σημαίνει ελευθερία (διότι τα κλουβιά ακόμη και αν είναι χρυσά, όπως είναι τα παλάτια, πάλι κλουβιά είναι) τότε ανήθικο είναι ότι στερεί την ελευθερία του ατόμου. Και αν ελεύθερος άνθρωπος, είναι αυτός που ζει με τα πιστεύω του και μπορεί να μοιράζεται και να εισπράττει σεβασμό, τότε ανήθικος είναι όποιος δεν σέβεται την ανθρώπινη ζωή, την ανθρώπινη ελευθερία, τα ανθρώπινα πιστεύω.

Άρα ανηθικότητα δεν είναι μόνο αυτό καθ' εαυτό το έγκλημα, αλλά και η στέρηση του σεβασμού προς κάθε άνθρωπο, άσχετα με το αν τον κατατάξεις στον κύκλο σου - στο βάζο σου - ή όχι. Αυτό σημαίνει ότι σέβομαι τα πιστεύω των συνανθρώπων μου άσχετα με το αν τα οικειοποιούμαι. Λέω ανεπιφύλακτα τις απόψεις μου γιατί είναι δικαίωμά μου, χωρίς όμως να θέλω να τις επιβάλλω. Και ακούω τις απόψεις όλου του κόσμου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τις οικειοποιούμαι, αλλά, φιλτράρω, επιλέγω, και δημιουργώ τις δικές μου και τον κύκλο μου και με τις πράξεις μου και τις απόψεις μου δημιουργώ την προσωπικότητά μου. Δεν υποτιμώ κανέναν γιατί και ο πιο μικρός και ο πιο χαζός ίσως να έχει κάτι να σου πει.

Είναι κάτι σαν το CERN, που κατασκεύασε έναν τεράστιο ηλεκτρομαγνήτη, που παράγει 180 φορές την ισχύ του μαγνητικού πεδίου του πλανήτη, σε ένα συγκεκριμένο σημείο, για να επιτύχει την επιτάχυνση κίνησης των φωτονίων, για κάποια επιστημονικά πειράματα. Αυτό όμως, δεν σημαίνει, ότι αφού κατασκευάσθηκε αυτός ο σούπερ μαγνήτης, έχασε τον ρόλο του το μικρό μαγνητάκι της μοδίστρας, που μαζεύει τις καρφίτσες της. Διότι για εκείνη και για την συγκεκριμένη εργασία ο μαγνήτης του CERN της είναι άχρηστος.

Και τέλος, επειδή πολλές φορές έχω ερωτηθεί και ίσως να μην έχω δώσει μια συγκεκριμένη απάντηση, ίσως επειδή ο χρόνος δεν το επέτρεψε, λόγω πολλών ταυτόχρονα θεμάτων ( και δεν θέλω χάχανα εδώ) Η προσωπικότητα κάθε ανθρώπου, είναι αυτή που δημιουργείται κατά την διάρκεια της ζωής του και είναι αποτέλεσμα των πράξεών του. Έτσι λέμε ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Ιούλιος Καίσαρας, ο Σωκράτης κ.λ.π. είναι μεγάλες προσωπικότητες της ιστορίας. Για να γίνει όμως κανείς μεγάλη προσωπικότητα, θα κριθεί από το έργο που θα αφήσει πίσω του στην ζωή του και που είναι αποτέλεσμα του χαρακτήρα του, που δομήθηκε:

Από τη ημέρα τον λόγο και τον τρόπο σύλληψής του

Από την περίοδο κύησης

Από την γέννηση, που είναι η έναρξη της ζωής

Από την βρεφική ηλικία, που χαράσσει την προσαρμογή στο περιβάλλον του

Από την παιδική ηλικία, που χαράσσει το δικαίωμα της ύπαρξης και της διεκδίκησης.

Από την εφηβική ηλικία, που είναι και η βασικότερη και χαράσσει τον χαρακτήρα του.

Και μετά απλώς επηρεάζεται ο χαρακτήρας του και απλώς βελτιώνεται

Από την δημιουργική ηλικία, που χαράσσει την καριέρα και το μέλλον του

Από την μέση ηλικία, που κάνει τον απολογισμό της ζωής του και

Από την υπερηλικία, που απλά ελπίζει να απολαύσει τους καρπούς των κόπων του, χωρίς αυτό να είναι σίγουρο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν ο άνθρωπος ήταν δημιουργικός, θα εισπράξει την ικανοποίηση των αποτελεσμάτων των έργων του.

Και τώρα ξέρω, η ερώτηση θα είναι: Δάσκαλε το ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ της ικανοποίησης είναι το αποτέλεσμα;

Εδώ δεν θα απαντήσω, απλά, γιατί χρειάζεται να γράψουμε πολλές σελίδες για να αναλύσουμε το φαινόμενο, διότι η ικανοποίηση δεν είναι απλό συναίσθημα είναι δικαίωση, άρα δικαίωμα, άρα ελευθερία, άρα ζωή. Και αυτό αρκεί γιατί η ανάλυση έχει πολύ - πολύ δουλειά. Και μην τολμήσει κανείς και με ρωτήσει, ναι αλλά αυτό δάσκαλε δεν είναι ΕΓΩΙΣΜΟΣ;