Μια ζωή πληρώνω αμαρτίες αλλονών...

Ξέρετε πως είναι μακράν το αγαπημένο μου τραγούδι... Τα νοήματα και οι αλήθειες μέσα από τους στίχους είναι μεγάλα... Κι επειδή ελάχιστοι ξέρετε και καταλαβαίνετε τι ακριβώς νιώθω όταν ακούω αυτό το τραγούδι, σε τι με παραπέμπει και τι αναμνήσεις μου φέρνει... Αλλά κι επειδή χρόνια το προσπαθώ, το παλεύω να γίνω λίγο παλιόπαιδο, να αλλάξω χαρακτήρα, ίσως απλά να ήρθε η ώρα... Ίσως απλά λίγο λίγο καθώς περνάνε τα χρόνια, καθώς αντιμετωπίζουμε διάφορους ανθρώπους και διάφορες καταστάσεις, να αλλάζουμε χαρακτήρα... Να γινόμαστε λίγο παλιόπαιδα με τους γύρω μας, αλλά καλόπαιδα για τους εαυτούς μας...


 Κάποτε μια ψυχή μου χαμογέλασε και μου είπε πως εγώ παλιόπαιδο δεν θα καταφέρω να γίνω ποτέ... Ας έρθει να μου το πει και τώρα....

"Μια ζωή πληρώνω
αμαρτίες αλλονών
τέρμα ως εδώ
άλλο δεν μπορώ

Από σήμερα παλιόπαιδο θα γίνω
και θα αλλάξω χαρακτήρα και ζωή
σημασία δε θα δίνω
θα ‘χω την πόρτα μου κλειστή

Μια ζωή πληρώνω
αμαρτίες αλλονών
τέρμα ως εδώ
άλλο δεν μπορώ

Από σήμερα εμένα θα προσέχω
θα κοιτάζω τη δική μου τη ζωή
να πληρώνω δεν αντέχω
έχει τραβήξει το σκοινί"