Κοιτάζοντας πίσω και κάνοντας μία αναδρομή στη ζωή, στα λάθη μας, στις επιλογές μας, υπάρχουν πράγματα για τα οποία μετανιώνουμε και πράγματα για τα οποία είμαστε περήφανοι... Ένας φίλος είπε προχθές πως έχει μετανιώσει μόνο για δύο πράγματα στη ζωή του... Κάποιοι χρησιμοποιούν πολύ συχνά τη λέξη 'μετάνιωσα'.. Κάποιοι άλλοι λένε 'εγώ δεν μετανιώνω ποτέ'...
Εγώ δεν ξέρω... Κάποτε μετάνιωνα συχνά... Κάνεις κινήσεις, λες πράγματα και μετά όταν ξαναρίχνεις μια δεύτερη ματιά, μετανιώνεις.. Και μετά σε κυριεύουν τύψεις... Σε κυνηγούν οι ερινύες... Και δεν έχω τίποτα χειρότερο από αυτό... Να ξαπλώνεις το βράδυ στο κρεβάτι και να στριφογυρίζεις έχοντας άπειρες σκέψεις να σε τυραννάνε... Αυτό είναι μαρτύριο... Μετά από πολύ σκέψη κατέληξα να συμφωνώ με αυτούς που λένε 'δεν μετανιώνω ποτέ'. Για έναν και μόνο λόγο. Επειδή δεν ξέρω πως θα ήταν η ζωή μου αν είχα πράξει διαφορετικά... Γιατί μαθαίνουμε από τα λάθη μας, από τις πράξεις μας, από τις κινήσεις μας και από τις συνέπειες... Βέβαια όταν οι πράξεις σου έχουν πληγώσει ανθρώπους και ειδικά ανθρώπους που αγαπάς ίσως να είναι ανέφικτο να μη μετανιώνεις... Βέβαια από την άλλη είναι ανέφικτο να μην κάνεις λάθη. Απλά συνήθως τα λάθη τα κάνουμε 'εν βρασμό ψυχής'. Και εκεί υπάρχει ένα ελαφρυντικό. Πως για να έχεις φτάσει σε αυτή την κατάσταση, έχει ευθύνη και ο άλλος... Δύσκολο... Πολύ μπερδεμένες σκέψεις, πολύ αντιφατικά συναισθήματα... Κι όλο αυτό σχετικά με την προηγούμενη ανάρτηση με το πόσο νερό να βάζουμε στο κρασί μας... Εντάξει, εγώ βάζω κι άλλο.. Απλά γιατί οταν είμαστε θυμωμένοι, όταν νιώθουμε αδικημένοι, όταν είμαστε σε συναισθηματική φόρτιση, λέμε "Τέλος! Φτάνει! Ως εδώ! Δεν θα ανεχτώ τίποτα περισσότερο" Όταν όμως περνάει ο θυμός και ρίχνεις μια δεύτερη ματιά στα πράγματα, κάνεις μια δεύτερη σκέψη, τότε δίνεις κι άλλη ευκαιρία και ρίχνεις κι άλλο νερό στο κρασί σου... Μέχρι πότε δεν ξέρω. Ίσως μέχρι το ποτήρι να ξεχειλίσει στ' αλήθεια...
Όταν αμυνόμαστε ή φυλαγόμαστε,το μόνο που καταφέρνουμε είναι να απομονώσουμε τον εαυτό μας στη μοναξιά.. Μπορεί να αποφύγουμε να πληγωθούμε, αλλά θα χάσουμε τη μαγεία της αληθινής ζωής! Πρέπει να ρισκάρουμε, να έχουμε την ευκαιρία να ζήσουμε... Κάνοντας και λάθη και αν τελικά πληγωθούμε, μπορούμε να πούμε ότι προσπαθήσαμε... Χωρίς τύψεις...
ΟΤΑΝ ΤΟΛΜΑΣ ΧΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΣΟΥ..
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΤΟΛΜΑΣ ΧΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ!
Για αυτό, ας τολμήσουμε, ας ζήσουμε, χωρίς τεράστιους τοίχους προστασίας γύρω μας... Για να μην καταλήξουμε να έχουμε χάσει για πάντα τον εαυτό μας...
Εγώ δεν ξέρω... Κάποτε μετάνιωνα συχνά... Κάνεις κινήσεις, λες πράγματα και μετά όταν ξαναρίχνεις μια δεύτερη ματιά, μετανιώνεις.. Και μετά σε κυριεύουν τύψεις... Σε κυνηγούν οι ερινύες... Και δεν έχω τίποτα χειρότερο από αυτό... Να ξαπλώνεις το βράδυ στο κρεβάτι και να στριφογυρίζεις έχοντας άπειρες σκέψεις να σε τυραννάνε... Αυτό είναι μαρτύριο... Μετά από πολύ σκέψη κατέληξα να συμφωνώ με αυτούς που λένε 'δεν μετανιώνω ποτέ'. Για έναν και μόνο λόγο. Επειδή δεν ξέρω πως θα ήταν η ζωή μου αν είχα πράξει διαφορετικά... Γιατί μαθαίνουμε από τα λάθη μας, από τις πράξεις μας, από τις κινήσεις μας και από τις συνέπειες... Βέβαια όταν οι πράξεις σου έχουν πληγώσει ανθρώπους και ειδικά ανθρώπους που αγαπάς ίσως να είναι ανέφικτο να μη μετανιώνεις... Βέβαια από την άλλη είναι ανέφικτο να μην κάνεις λάθη. Απλά συνήθως τα λάθη τα κάνουμε 'εν βρασμό ψυχής'. Και εκεί υπάρχει ένα ελαφρυντικό. Πως για να έχεις φτάσει σε αυτή την κατάσταση, έχει ευθύνη και ο άλλος... Δύσκολο... Πολύ μπερδεμένες σκέψεις, πολύ αντιφατικά συναισθήματα... Κι όλο αυτό σχετικά με την προηγούμενη ανάρτηση με το πόσο νερό να βάζουμε στο κρασί μας... Εντάξει, εγώ βάζω κι άλλο.. Απλά γιατί οταν είμαστε θυμωμένοι, όταν νιώθουμε αδικημένοι, όταν είμαστε σε συναισθηματική φόρτιση, λέμε "Τέλος! Φτάνει! Ως εδώ! Δεν θα ανεχτώ τίποτα περισσότερο" Όταν όμως περνάει ο θυμός και ρίχνεις μια δεύτερη ματιά στα πράγματα, κάνεις μια δεύτερη σκέψη, τότε δίνεις κι άλλη ευκαιρία και ρίχνεις κι άλλο νερό στο κρασί σου... Μέχρι πότε δεν ξέρω. Ίσως μέχρι το ποτήρι να ξεχειλίσει στ' αλήθεια...
Όταν αμυνόμαστε ή φυλαγόμαστε,το μόνο που καταφέρνουμε είναι να απομονώσουμε τον εαυτό μας στη μοναξιά.. Μπορεί να αποφύγουμε να πληγωθούμε, αλλά θα χάσουμε τη μαγεία της αληθινής ζωής! Πρέπει να ρισκάρουμε, να έχουμε την ευκαιρία να ζήσουμε... Κάνοντας και λάθη και αν τελικά πληγωθούμε, μπορούμε να πούμε ότι προσπαθήσαμε... Χωρίς τύψεις...
ΟΤΑΝ ΤΟΛΜΑΣ ΧΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΣΟΥ..
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΤΟΛΜΑΣ ΧΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ!
Για αυτό, ας τολμήσουμε, ας ζήσουμε, χωρίς τεράστιους τοίχους προστασίας γύρω μας... Για να μην καταλήξουμε να έχουμε χάσει για πάντα τον εαυτό μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου