Πάντα αποζητάμε να φτάσουμε κάπου, να κερδίσουμε κάτι, να κατακτήσουμε κάτι... Πολλές φορές όταν φτάνουμε εκεί που θέλαμε, που ονειρευόμασταν, συνειδητοποιούμε πως δεν ήταν αυτό που θέλαμε πραγματικά... Γιατί συνηθίζουμε να μυθοποιούμε πρόσωπα, καταστάσεις, γεγονότα... Για αυτό πιστεύω κι επιμένω, πως το ταξίδι έχει μεγαλύτερη αξία από τον τελικό προορισμό...
Ένας γάμος για παράδειγμα... Συνήθως σπαταλάμε μήνες και ατελείωτες ώρες για να οργανώσουμε έναν υπέροχο γάμο... Του οποίου η διάρκεια, πόσες ώρες είναι;... Και η κατάληξη είναι συνήθως κανείς να μην είναι ευχαριστημένος... Για αυτό θεωρώ πως πρέπει να κάνουμε αυτό που εμείς θέλουμε, που εμείς ονειρευόμαστε, ώστε να έχουμε την ικανοποίηση να απολαύσουμε τις ετοιμασίες...
Κάποιο καλοκαίρι εγώ την έπαθα έτσι με κάποιο νησί... Που είχα ακούσει τα καλύτερα, τα ομορφότερα και ούτε κι εγώ ξέρω τι είχα πλάσει με την φαντασία μου... Απόλαυσα αφάνταστα τους μήνες που περίμενα για να φτάσει το πολυπόθητο ταξίδι, οι πολυπόθητες διακοπές... απόλαυσα τις ετοιμασίες, το ταξίδι μέχρι να φτάσουμε... Ο προορισμός όμως δεν είχε καμία σχέση με αυτό που περίμενα, που ήθελα, που ονειρεύτηκα... και απογοητεύτηκα...
Μία φίλη, έπαθε το αντίστοιχο με έναν 'έρωτα'... πολλών ετών... που καρδιοχτυπούσε μέρες και νύχτες... που φανταζόταν... Όταν πλησίαζε η στιγμή που για εκείνη θα εκπληρωνόταν το μεγάλο της όνειρο, της είπα "πρόσεχε, μπορεί να απογοητευτείς. Τον έχεις θεοποιήσει στο μυαλό σου"... Δεν πέρασαν λίγες ώρες κι ένα μήνυμα ήρθε στο κινητό μου να επιβεβαιώσει δυστυχώς αυτή την αλήθεια...
Σαν παιδιά, διαβάζουμε και περιμένουμε πώς και πώς να περάσουμε στο Πανεπιστήμιο... Που στο μυαλό μας φαντάζει σαν κάτι υπέροχο, μοναδικό... Οι γονείς πιέζουν και τα παιδιά ονειρεύονται... Πολλά όνειρα και πολύς κόπος... Για να φτάσει εκείνη η στιγμή, που θα βρεθούμε εκεί για να συνειδητοποιήσουμε πόσο σάπιο είναι το σύστημα... Μια μικρογραφία της κοινωνίας μας...
Κι έτσι αναρωτιέμαι... Τι είναι πιο σημαντικό; Τα όνειρα και η προσπάθεια να πετύχουμε κάτι; Το ταξίδι δηλαδή; Ή ο προορισμός; Κάποιος μου είπε κάποτε: "Τι σημασία έχει η προσπάθεια; Το ταξίδι; Το αποτέλεσμα μετράει! Η νίκη... Τον πρώτο όλοι τον θυμούνται... Τον τελευταίο που απλά προσπάθησε κανείς..." Εγώ διαφωνώ... Και διαφωνώ κάθετα! Απόλυτα! Γιατί τον πρώτο τον θυμούνται όλοι... Αλλά δεν είμαι σίγουρη τι έχει κερδίσει ο πρώτος... Ίσως κέρδισε τον προορισμό αλλά δεν κατάφερε να απολαύσει το ταξίδι κι ίσως να έχασε στην πορεία και τον εαυτό του... Τον τελευταίο που προσπάθησε, σίγουρα θα τον εκτίμησαν και θα τον αγάπησαν πολλοί... Γιατί συνήθως οι άνθρωποι που είναι μαχητές, κι ας μην πετυχαίνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, είναι άξιοι και ξέρουν να ζουν... Να ονειρεύονται... Να παλεύουν να κερδίσουν, αλλά όχι με όποιο κόστος και όποιο τίμημα... Κι αυτούς τους ανθρώπους τους εκτιμούν και τους αγαπούν λίγοι και καλοί... Και αυτοί θα τους θυμούνται πάντα... Κι ας μην είναι οι πρώτοι...
Επομένως για μένα προσωπικά, καθαρά προσωπική μου άποψη είναι πως πρέπει να απολαμβάνουμε το ταξίδι... την προσπάθεια για να πετύχουμε κάτι... Το αποτέλεσμα ίσως είναι τελικά άνευ σημασίας... Ο προορισμός μπορεί να μην αξίζει τον κόπο... Πάντα θα θυμόμαστε όμως την απόλαυση των στιγμών που ονειρευόμασταν... Άλλωστε η ίδια η ζωή δεν είναι ένα ταξίδι; Ο προορισμός ποιος είναι;....
Ένας γάμος για παράδειγμα... Συνήθως σπαταλάμε μήνες και ατελείωτες ώρες για να οργανώσουμε έναν υπέροχο γάμο... Του οποίου η διάρκεια, πόσες ώρες είναι;... Και η κατάληξη είναι συνήθως κανείς να μην είναι ευχαριστημένος... Για αυτό θεωρώ πως πρέπει να κάνουμε αυτό που εμείς θέλουμε, που εμείς ονειρευόμαστε, ώστε να έχουμε την ικανοποίηση να απολαύσουμε τις ετοιμασίες...
Κάποιο καλοκαίρι εγώ την έπαθα έτσι με κάποιο νησί... Που είχα ακούσει τα καλύτερα, τα ομορφότερα και ούτε κι εγώ ξέρω τι είχα πλάσει με την φαντασία μου... Απόλαυσα αφάνταστα τους μήνες που περίμενα για να φτάσει το πολυπόθητο ταξίδι, οι πολυπόθητες διακοπές... απόλαυσα τις ετοιμασίες, το ταξίδι μέχρι να φτάσουμε... Ο προορισμός όμως δεν είχε καμία σχέση με αυτό που περίμενα, που ήθελα, που ονειρεύτηκα... και απογοητεύτηκα...
Μία φίλη, έπαθε το αντίστοιχο με έναν 'έρωτα'... πολλών ετών... που καρδιοχτυπούσε μέρες και νύχτες... που φανταζόταν... Όταν πλησίαζε η στιγμή που για εκείνη θα εκπληρωνόταν το μεγάλο της όνειρο, της είπα "πρόσεχε, μπορεί να απογοητευτείς. Τον έχεις θεοποιήσει στο μυαλό σου"... Δεν πέρασαν λίγες ώρες κι ένα μήνυμα ήρθε στο κινητό μου να επιβεβαιώσει δυστυχώς αυτή την αλήθεια...
Σαν παιδιά, διαβάζουμε και περιμένουμε πώς και πώς να περάσουμε στο Πανεπιστήμιο... Που στο μυαλό μας φαντάζει σαν κάτι υπέροχο, μοναδικό... Οι γονείς πιέζουν και τα παιδιά ονειρεύονται... Πολλά όνειρα και πολύς κόπος... Για να φτάσει εκείνη η στιγμή, που θα βρεθούμε εκεί για να συνειδητοποιήσουμε πόσο σάπιο είναι το σύστημα... Μια μικρογραφία της κοινωνίας μας...
Κι έτσι αναρωτιέμαι... Τι είναι πιο σημαντικό; Τα όνειρα και η προσπάθεια να πετύχουμε κάτι; Το ταξίδι δηλαδή; Ή ο προορισμός; Κάποιος μου είπε κάποτε: "Τι σημασία έχει η προσπάθεια; Το ταξίδι; Το αποτέλεσμα μετράει! Η νίκη... Τον πρώτο όλοι τον θυμούνται... Τον τελευταίο που απλά προσπάθησε κανείς..." Εγώ διαφωνώ... Και διαφωνώ κάθετα! Απόλυτα! Γιατί τον πρώτο τον θυμούνται όλοι... Αλλά δεν είμαι σίγουρη τι έχει κερδίσει ο πρώτος... Ίσως κέρδισε τον προορισμό αλλά δεν κατάφερε να απολαύσει το ταξίδι κι ίσως να έχασε στην πορεία και τον εαυτό του... Τον τελευταίο που προσπάθησε, σίγουρα θα τον εκτίμησαν και θα τον αγάπησαν πολλοί... Γιατί συνήθως οι άνθρωποι που είναι μαχητές, κι ας μην πετυχαίνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, είναι άξιοι και ξέρουν να ζουν... Να ονειρεύονται... Να παλεύουν να κερδίσουν, αλλά όχι με όποιο κόστος και όποιο τίμημα... Κι αυτούς τους ανθρώπους τους εκτιμούν και τους αγαπούν λίγοι και καλοί... Και αυτοί θα τους θυμούνται πάντα... Κι ας μην είναι οι πρώτοι...
Επομένως για μένα προσωπικά, καθαρά προσωπική μου άποψη είναι πως πρέπει να απολαμβάνουμε το ταξίδι... την προσπάθεια για να πετύχουμε κάτι... Το αποτέλεσμα ίσως είναι τελικά άνευ σημασίας... Ο προορισμός μπορεί να μην αξίζει τον κόπο... Πάντα θα θυμόμαστε όμως την απόλαυση των στιγμών που ονειρευόμασταν... Άλλωστε η ίδια η ζωή δεν είναι ένα ταξίδι; Ο προορισμός ποιος είναι;....
Sigoura to taxidi einai auto pou exei axia.. Allwste oles oi empeiries mas proerxontai apo taxidia.. Eite auta einai mikra eite megala.. Eite eixan to epithimito apotelesma eite oxi... Shmasia exei na mhn apogohteuomaste Kai na sunexizoume panta me thetikh skepsh!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή