Αχ αυτό το κοκορέτσι...

Ένα κοκορέτσι και πολύ ψηστήρι, ήταν ικανό να μας αλλάξει τα σχέδια... Τι κι αν εμείς σηκώναμε χαλιά όλο το σαββατοκύριακο, τι κι αν κάναμε ετοιμασίες και λίστες, τι κι αν ψάχναμε να βρούμε επιπλέον καρέκλες για να χωρέσουμε... Ήρθε η ιδέα στον κουμπάρο να το κάνουμε ταρατσάτο...
 Και μπορείς να χαλάσεις χατήρι στον πελοποννήσιο; Όχι αν θες τόλμα... Άρχισε τα τηλέφωνα, το ψηστήρι, τα τετραπλά μηνύματα και αφού δεν έβλεπε φως... έριξε το μεγάλο όπλο... έταξε κοκορέτσι... και πως να αντισταθείς; Αφού είπαμε... είναι μακράν το καλύτερο κοκορέτσι... Έταξε, έταξε, έταξε, ε τελικά ενδώσαμε... Άντε και μπορεί να έχει δίκιο, του χρόνου θα το κάνουμε στον κήπο μας (ελπίζω!)....
Ελπίζω αυτή τη φορά μόνο να μην ακουμπήσει το φορητό ραδιοcd, και σταματήσει να παίζει... Αλλά κι αυτό αν γίνει, ξέρουμε πια... Θα ξηλώσει το στερεοφωνικό πάλι...
Άντε ας είναι κουμπάρε! Δεν σου χαλάμε χατήρι κι ας ξεχνάς τα χρωστούμενά σου... Καλή παρέα θα είμαστε, καλή διάθεση έχουμε, δοκιμασμένα πράγματα...
Τώρα εγώ βέβαια έχω τις αμφιβολίες μου για τα touch... αλλά... ξέρετε τώρα... δεν δίνω σημασία...