Υπάρχουν βραδιές, σαν την αποψινή, που δεν σε πιάνει ύπνος... Που τριγυρνάνε τόσες πολλές σκέψεις στο μυαλό σου που είναι αδύνατον να τις βάλεις σε μία τάξη... Γιατί μέσα σε μία μέρα μπορεί να σου συμβούν τόσα πολλά... Τόσες ανατροπές, από το πουθενά και να σε κάνουν να αλλάξεις οπτική γωνία για πολλά πράγματα στη ζωή σου...
Σήμερα για μένα ήταν μία μέρα με πολλές ανατροπές... Κάποιες ίσως μόνο στο μυαλό μου, κάποιες δυστυχώς όχι... Και χάνεις τον έλεγχο.. Και δεν ξέρεις πως να χειριστείς καταστάσεις, που φοβάσαι, που μετανιώνεις, που λυπάσαι, που θυμώνεις... Πώς να μπούνε τόσα συναισθήματα σε τάξη;... Λογική κατάταξη για μένα; Σε τέτοιες περιπτώσεις; Αδύνατον! Έχω πάντα την τάση να σκέφτομαι αρνητικά όταν συμβαίνει κάτι... Υπάρχουν και γεγονότα που είναι κωμικοτραγικά και συμβαίνουν απλά για να σου ταράξουν ακόμα και τα δεδομένα και τα σίγουρα και τα κεκτημένα... Ένα τέτοιο περιστατικό μου συνέβη σήμερα και είχε την ατυχία να με ακούει και μία φίλη από το τηλέφωνο και να την τρομάξω και πραγματικά της ζητάω συγνώμη... Ένα αστείο περιστατικό ήταν ικανό να με κάνει να τρέμω για ώρες... Κάτι άλλα δεδομένα, αλλάζουν τον τρόπο σκέψης, κάποια γεγονότα στη δουλειά σε κάνουν να δεις με άλλο μάτι τους ανθρώπους, κάποιες απαντήσεις σε φοβίζουν, ένα τσουνάμι που καιρό περίμενες κι έστεινες ψηλούς τοίχους για να γλυτώσεις ήρθε... Έρχεται... και αν θα τα καταστρέψει όλα δεν ξέρεις ακόμα... Οι σειρήνες έχουν ηχήσει κι εσύ απλά περιμένεις.... Ξέρω πως είναι πολύ μπερδεμένα και ακαταλαβίστικα όλα αυτά που γράφω, αλλά ίσως κάποιοι καταλάβουν... Κι αν όχι, δεν πειράζει, μπορεί και εγώ αύριο να μη θυμάμαι ούτε τις μισές από τις τωρινές μου σκέψεις, απλά δεν μ' έπιανε ο ύπνος και προσπάθησα να αποτυπώσω μερικές μπερδεμένες σκέψεις μου, γιατί καμιά φορά με βοηθάει...
Σήμερα για μένα ήταν μία μέρα με πολλές ανατροπές... Κάποιες ίσως μόνο στο μυαλό μου, κάποιες δυστυχώς όχι... Και χάνεις τον έλεγχο.. Και δεν ξέρεις πως να χειριστείς καταστάσεις, που φοβάσαι, που μετανιώνεις, που λυπάσαι, που θυμώνεις... Πώς να μπούνε τόσα συναισθήματα σε τάξη;... Λογική κατάταξη για μένα; Σε τέτοιες περιπτώσεις; Αδύνατον! Έχω πάντα την τάση να σκέφτομαι αρνητικά όταν συμβαίνει κάτι... Υπάρχουν και γεγονότα που είναι κωμικοτραγικά και συμβαίνουν απλά για να σου ταράξουν ακόμα και τα δεδομένα και τα σίγουρα και τα κεκτημένα... Ένα τέτοιο περιστατικό μου συνέβη σήμερα και είχε την ατυχία να με ακούει και μία φίλη από το τηλέφωνο και να την τρομάξω και πραγματικά της ζητάω συγνώμη... Ένα αστείο περιστατικό ήταν ικανό να με κάνει να τρέμω για ώρες... Κάτι άλλα δεδομένα, αλλάζουν τον τρόπο σκέψης, κάποια γεγονότα στη δουλειά σε κάνουν να δεις με άλλο μάτι τους ανθρώπους, κάποιες απαντήσεις σε φοβίζουν, ένα τσουνάμι που καιρό περίμενες κι έστεινες ψηλούς τοίχους για να γλυτώσεις ήρθε... Έρχεται... και αν θα τα καταστρέψει όλα δεν ξέρεις ακόμα... Οι σειρήνες έχουν ηχήσει κι εσύ απλά περιμένεις.... Ξέρω πως είναι πολύ μπερδεμένα και ακαταλαβίστικα όλα αυτά που γράφω, αλλά ίσως κάποιοι καταλάβουν... Κι αν όχι, δεν πειράζει, μπορεί και εγώ αύριο να μη θυμάμαι ούτε τις μισές από τις τωρινές μου σκέψεις, απλά δεν μ' έπιανε ο ύπνος και προσπάθησα να αποτυπώσω μερικές μπερδεμένες σκέψεις μου, γιατί καμιά φορά με βοηθάει...
Σκέψεις ναι αλλά ποιές σκέψεις, σίγουρα δεν είναι οι μόνες που θα έπρεπε να απασχολούν το μυαλό σου, ξέρω και άλλες πολύ ευχάριστες που θα μπορούσες να χρησιμοποιείς και να σου φτιάχνουν την διάθεση, αλλά - δεν τους δίνεις σημασία - διότι τις θεωρείς δεδομένες. Αυτό όμως είναι και το μεγάλο καλό και ας μην το καταλαβαίνεις. για προσπάθησε αντί να σκέπτεσαι όλα αυτά που σκέπτεσαι, για σκέψου λίγο, όλα αυτά που είναι δεδομένα για σένα και που κάποιοι άλλοι θα σε ζήλευαν για αυτά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβασα το σχόλιό σου από τη δουλειά... Ευτυχώς είχα πολύ δουλειά και δεν είχα χρόνο να σκέφτομαι.. Ειλικρινά σ' ευχαριστώ που προσπαθείς να μου θυμίζεις διαρκώς αυτά που πρέπει να σκέφτομαι για να χαμογελάω κι όχι αυτά που με κάνουν να είμαι έτσι...Απλά κάποιες μέρες είναι πιο δύσκολες από τις άλλες κι έρχονται να σε ρίξουν ακόμα πιο κάτω και δεν προλαβαίνω να σκεφτώ θετικά... Ευτυχώς περνάνε... Και το μεγαλύτερο δίκιο που έχεις είναι πως δεν δίνω σημασία και το έπαθα σαν τη μνήμη. Προσπάθησα να μη δίνω σημασία γενικά για να μη χαλιέμαι και σταμάτησα να δίνω σημασία και στα σημαντικά, στα δεδομένα που είναι τα ομορφότερα, που είναι η ίδια η ζωή μου... Όταν βρεθούμε, θα σου περιγράψω μόνο το κωμικοτραγικό που συνέβη χθες και είμαι σίγουρη πως θα καταλάβεις τι έπαθα κι έγινα έτσι... Κι ας γελάσουμε μετά...
ΑπάντησηΔιαγραφή