ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ...

Ο παράδεισος μπορεί να μη φτιάχτηκε για εμάς μωρό μου, αλλά μ' έμαθες ότι τον παράδεισο τον φτιάχνουμε εμείς... 15 μέρες μείνανε... και μετά... θα απολαύσουμε τον παράδεισο που φτιάξαμε με τόσο κόπο... μαζί... οι δυο μας... για εμάς... και το αστέρι της ζωής μας...
 Και ξέρεις και ξέρω ότι όλα θα πάνε καλά... Γιατί δεν είμαστε μόνοι... Γιατί έχουμε λίγους ανθρώπους γύρω μας που μας νοιάζονται και μας αγαπάνε, μα εκπέμπουν τόση θετική ενέργεια, που δεν υπάρχει περίπτωση να μην πάει καλά... Κι όπως πολύ σοφά είπε μία ψυχή πριν από μερικά χρόνια, θα τα θυμόμαστε όλα αυτά μετά από καιρό και θα φαίνονται τόσο μακρινά... Εντάξει γίνανε.. και δεν αλλάζουν... δεν έχει σημασία το πώς και το γιατί πια... ίσως και να έπρεπε... για κάποιο λόγο που δεν καταλαβαίνουμε... ίσως και που καταλαβαίνουμε αλλά νιώθουμε ότι το τίμημα είναι πολύ ακριβό... ας είναι... είμαστε εδώ, είμαστε μαζί, είμαστε καλά και δεν είμαστε μόνοι!... Για αυτό και δεν θα το αφήσουμε να μην πάει καλά...
Αυτά τα δύο τραγούδια για σένα παράδεισέ μου... Κι ας μην πιστεύεις σε παράδεισο και κόλαση... Εσύ για μένα είσαι ο παράδεισος μέσα σ' ένα κόσμο που μοιάζει με κόλαση... Για αυτό άρχισε πάλι να χαμογελάς... Γιατί παράδεισος χωρίς το γέλιο σου δεν υπάρχει...