Παράταση αγωνίας...

Μια μικρή παράταση αγωνίας πήραμε σήμερα... ή παράταση χρόνου... Καλό ή κακό όλοι ρωτάμε, κανείς δεν ξέρει... Εδώ λοιπόν υπάρχει η σκέψη κάθε εμπόδιο για καλό... Και όλο το σύμπαν συνομωτεί για κάτι καλό, που δεν το ξέρουμε...
Με αυτή τη σκέψη προχωράμε και θα αναμένουμε άλλες 15 μέρες... Αλλά θα φροντίσουμε η αναμονή αυτή να είναι με χαμόγελα... Γιατί η ζωή είναι μικρή... Πολύ μικρή για να τη σπαταλάμε με το αύριο! Ότι είναι να γίνει, θα γίνει! Και με τη θλίψη δεν κερδίζουμε τίποτα, ίσα - ίσα που χάνουμε στιγμές... στιγμές ευτυχίας... Και δεν θα άφηνα με τίποτα, να μη γιορτάσουμε την αγαπημένη μας φατσούλα επειδή δεν έχουμε κουράγιο... Είμαστε υποχρεωμένοι να βρούμε και κουράγιο και κέφι τη στιγμή που αποφασίσαμε συνειδητά να κάνουμε παιδιά και να γίνουμε νονοί... Αυτά δεν φταίνε για τις δικές μας επιλογές, για τα δικά μας λάθη, να μας βλέπουν θλιμμένους και να χάνουν τη χαρά των γενεθλίων τους... Σας ταλαιπωρούμε όλους, το ξέρω... Και σας οφείλω μία συγνώμη για αυτό, αλλά... επιλογή σας είναι! Επιλέξατε να μας αγαπάτε! Με ότι επακόλουθο έχει αυτό...
Οφείλω όμως κι ένα μεγάλο ευχαριστώ σε μία ψυχή που ταλαιπωρείται από τότε που μας γνώρισε και σέρνεται μαζί μας κι έπρεπε υποχρεωτικά να είναι σήμερα εκεί... Και ήταν... Όπως είναι κάθε φορά... Ένα ευχαριστώ ακόμα στον κουμπάρο, που άφησε τις δουλειές του πίσω για να είναι εκεί, προσπαθώντας να βρει τρόπο να μειώσει το άγχος, με το μοναδικό τρόπο που έχει να με κάνει να γελάσω ακόμα και σε αυτή τη δύσκολη στιγμή... Για αυτό ότι τα μετράει όλα με το χρήμα και τα 'no feelings' να τα πει σε κανέναν που δεν τον ξέρει... Γιατί εμείς τον ξέρουμε καλά... Για αυτό και κουμπαριάσαμε, για αυτό και σε αντέχει ακόμα η κουμπάρα... Γιατί ξέρουμε καλά ότι όταν αγαπάς, τίποτα δεν μετράς με το χρήμα... Η φιλία για σένα είναι ιερή...
Βέβαια... ήθελα ακόμα να σου πω... ότι χάλασε και το πλυντήριο....!!!
Σας ευχαριστώ πολύ... Όλους όσους είσαστε δίπλα μας, κοντά μας, ο καθένας με το δικό του, μοναδικό τρόπο... Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου...