Για το Νικολή μου...

Νικόλα μου, να τα εκατοστήσεις! Να είσαι πάντα γερός, δυνατός, ευτυχισμένος και σα νονά σου θα προσπαθήσω να σταθώ πλάι σου όσο καλύτερα μπορώ... Άργησα να γίνω νονα, γιατί το θεωρώ κάτι πολύ ιερό. Ήθελα να είμαι σίγουρη ότι θα μπορώ να αγαπάω τους κουμπάρους μου ώστε να μπορώ να έχω πάντα επαφή με το βαφτηστήρι μου...
 Και χαίρομαι για την επιλογή που έκανα και ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνατε... Δυστυχώς μπήκες στη ζωή μας σε μία περίοδο που δεν είναι όλα ρόδινα στη ζωή μας και δεν έχουμε καταφέρει να σε ευχαριστηθούμε όσο θα θέλαμε... ούτε να σου προσφέρουμε όσα ονειρευτήκαμε... Εγώ πιστεύω ότι είσαι παιδί της Ελαφονήσου... Το ελπίζω γιατί έτσι ίσως σου αρέσει και το camping... Νικόλα μου... είσαι πνευματικό μας παιδί... Είσαι σα δεύτερο παιδί μας... Κι εσύ και ο αδερφούλης σου που τον έχουμε ζήσει έχοντας πιο χαλαρή ζωή... Μόλις φτιάξουν τα πράγματα - ελπίζω γρήγορα - ψυχολογικά πιο πολύ, σου υπόσχομαι να αναπληρώσουμε το χαμένο χρόνο και τις χαμένες επιθυμίες... Σ' αγαπάμε και θα είμαστε για πάντα δίπλα σου, να παίζουμε, να γελάμε, να σ' αγκαλιάζουμε όταν το έχεις ανάγκη, να σε συμβουλεύουμε όταν θα το χρειάζεσαι... Για πάντα...
Η νονά και ο νονός...