Να θυμώνουμε με τα παιδιά μας ή με εμάς;

Πολύ συχνά ακούμε τους γονείς να αποκαλούν τα παιδιά τους 'παλιόπαιδα', 'κακομαθημένα' κι αναρωτιέμαι... Τα παιδιά φταίνε ή οι γονείς; Όταν ένα παιδί είναι 'παλιόπαιδο' τι σημαίνει; ότι δεν έχει σωστή συμπεριφορά. Ποιος έμαθε σ' αυτό το παιδί να συμπεριφέρεται; Σίγουρα όχι μόνο του... Όταν είναι 'κακομαθημένο' αντίστοιχα τι εννοούμε; Λέμε ότι του κάναμε όλα τα χατήρια κι έγινε κακομαθημένο. Άρα πάλι από εμάς, τους γονείς ξεκινάει, κι εκεί σε εμάς καταλήγει...
Είναι λέξεις που γενικώς δεν μου αρέσει να τις χρησιμοποιώ... Δύσκολα θα χαρακτηρίσω ένα παιδί... Εγώ ίσως πάλι να είμαι στο άλλο άκρο. Όταν το παιδί μου θα κάνει κάτι, κατηγορώ εμένα... Κάτι δεν έκανα εγώ σωστα. Δεν ξέρω κατά πόσο σωστό είναι και αυτό, αλλά το πιστεύω ακράδαντα! Εντάξει, το να είναι ένα παιδί περισσότερο πεισματάρικο, εγωιστής, νευρικό, σίγουρα είναι και θέμα χαρακτήρα. Αλλά στη διαμόρφωση αυτού του χαρακτήρα, βασικό ρόλο παίζουν οι γονείς. Το πώς θα καταφέρουν να αντιστρέψουν αυτά τα αρνητικά του χαρακτήρα όσο είναι δυντόν, και να εμφανίζουν τα θετικά χαρακτηριστικά. Αλλά όλα τα υπόλοιπα είναι καθαρά θέμα διαπαιδαγώγησης. Ένα παιδί που δεν τρώει, ένα ή δύο φαγητά είναι λογικό. Το να μην τρώει πολλά και να έχει προβήματα, είναι κατά πολύ ευθύνη δική μας. Το να μη φυσάει τη μύτη του από πείσμα ή επειδή δεν θέλει και να παθαίνει ωτίτιδες συνέχεια, είναι καθαρά θέμα διαπαιδαγωγησης.. Τώρα βέβαια, μπαίνει το θέμα, ότι για να καταφέρεις να διαπαιδαγωγήσεις ένα παιδί σε όλα τα θέματα, και να τα καταφέρεις σωστά, θα πρέπει να έχεις και τον απαιτούμενο χρόνο... Και διάθεση... Όταν ξυπνάς από τις 6 για να πας στη δουλειά, καταλήγεις να επιστρέφεις σπίτι κατά τις 5 με σπασμένα ήδη νεύρα από την καθημερινή τριβή και τις δυσκολίες της δουλειάς, κι έχεις κι ένα σωρό δουλειές να κάνεις σπίτι, πόσο εύκολο είναι να διαπαιδαγωγήσεις σωστά τα παιδιά σου αναρωτιέμαι;Γιατί εκτός από τη δουλειά, τα παιδιά, το σπίτι, σίγουρα όλοι έχουμε κι ένα σωρό άλλα προβλήματα να γυρίζουν στο κεφάλι μας, τα οποία δεν μας αφήνουν ούτε καθαρό μυαλό για να ανταποκριθούμε όπως θα έπρεπε, αλλά ούτε και την υπομονή δυστυχώς... Οπότε κατ' εμέ δεν έχει νόημα να θυμώνουμε με τα παιδιά μας, αλλά ίσως ούτε με τον εαυτό μας... Απλά κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε με τις υπάρχουσες συνθήκες και θα υπάρχουν και κάποιες παρενέργειες... Δεν πειράζει κι αν δεν έχουν μάθει να τρώνε τα πάντα, κι εγώ στα 25 μου άρχισα να τρώω τα πάντα. Ε και δεν νομίζω ότι δεν θα μάθουν ποτέ να φυσάνε τη μυτούλα τους, κάποια στιγμή θα καταλάβουν... Απλά θα έχουμε ταλαιπωρηθεί όλοι λίγο περισσότερο...
Κλείνοντας για να απαντήσω και στον 'no feelings', ήθελα να πω, πως το να είναι κάποια καλή σύζυγος, δεν εξαρτάται μόνο από εκείνη. Εξαρτάται και από εσένα. Και το αντιθετο φυσικά. Και το να είναι καλός γονιός, εξαρτάται και από τους τρεις. Μάνα, πατέρα και παιδί. Το παιδί βέβαια με πολύ περισσότερα ελαφρυντικά... Κι επειδή το ακούω από πολλούς άντρες και μου φαίνεαι αδιανότο, το 'σιγά τι κάνεις; Σπιτάκι σου, με τα παιδιά και τις δουλίτσες σου'... Δεν νομίζω ότι θα καταφέρνανε πολλοί άντρες να πηγαίνουν στη δουλειά το πρωί, να γύριζαν σπίτι να ασχοληθούν με τα παιδιά, να μαγειρέψουν και να κάνουν και τις τρέχουσες δουλειές του σπιτιού... Στη θεωρία μπορεί να ακούγεται εύκολο, αλλά στην πράξη δεν είναι, πίστεψέ με... Κι αν καταφέρνανε όσοι το λένε να το κάνουν για μία βδομάδα, ίσως τότε εκτιμούσαν περισσότερο τον άνθρωπο που έχουν δίπλα τους...