Άφησες στην άκρη το παρόν για να κοιτάξεις το μέλλον... Το μέλλον σου τώρα έγινε παρόν κι εσύ εξακολουθείς να κοιτάζεις το μέλλον...
Πόσες φορές δεν συνειδητοποιούμε ότι κάνουμε σχέδια για το άυριο, που περιμένουμε να είναι καλύτερο από το σήμερα, από το τώρα και τελικά χάνουμε την καθημερινότητά μας... χάνουμε τη ζωή μας... Ίσως έχει δίκιο κάποιος που μου φωνάζει ότι θα πρέπει να με παίρνει να πίνουμε μια φορά στο τόσο ένα καφέ στο νοσοκομείο, για να καταλάβω την πραγματική αξία της ζωής... Για να καταλάβω πόσο τυχερή είμαι... Όλοι μας το ξεχνάμε αυτό γιατί απλά το έχουμε...
Και αναρωτήθηκα σήμερα που μιλούσα με το βαφτηστήρι μου που έκλαιγε απαρηγόρητο γιατί είχε κόψει το δαχτυλάκι του και παρηγορήθηκε λίγο με ένα φιλί που του έστειλα από το τηλέφωνο, πόσο χρόνο έχουμε χάσει άδικα, περιμένοντας πότε θα έρθει το επόμενο τριήμερο για να κάνουμε κάτι... Και χάνουμε καθημερινά απογεύματα που θα μπορούσαμε να τα περνάμε μαζί... Με βόλτες, με παιδικές χαρές, με καφεδάκια, με παράπονα και φιλοσοφίες... Γιατί παιδεύεται κάποιος να φορτώσει και να κουβαλήσει ξύλα για το τζάκι και τελικά ένας πυρετός είναι αρκετός αυτά τα ξύλα να μας περιμένουν τον επόμενο χειμώνα... αν θα είμαστε εδώ... αν θα είμαστε καλά... Και μένω εγώ να νιώθω τύψεις που κάποιος ταλαιπωρήθηκε και τελικά δεν τα καταφέραμε... Και αναρωτιέμαι τόσα απογεύματα, τόσα σαββατοκύριακα γιατί δεν κάναμε κάτι, έτσι αιφνίδια, παρά περιμέναμε με τόση ανυπομονισία αυτά τα τριήμερα που δεν μας κάθονται; Γιατί τις ομορφότερες διαμονές τις κάναμε το καλοκαίρι όταν ένα πρωινό μπάνιο μετατρεπόταν σε ένα υπέροχο σαββατοκύριακο, χωρίς ετοιμασίες, χωρίς δεύτερη αλλαξιά ρούχα, χωρίς οδοντόβουρτσες ξεχασμένες... με τα μαγιώ μας, με λίγο ξεσήκωμα και πολύ κέφι...
Ας σταματήσουμε λοιπόν να περιμένουμε πότε ο χρόνος θα πλεονάζει για ατελείωτες συζητήσεις, για τριήμερα και ετοιμασίες κι ας απολαύσουμε το τώρα... Την αυριανή μέρα που θα ξημερώσει και θα σηκωθούμε και θα είμαστε καλά, ας φορέσουμε και το ομορφότερο χαμόγελό μας, την ομορφότερη διάθεσή μας, κι ας το απολαύσουμε!! Έτσι απλά! Γιατί δεν υπάρχουν μεγάλα πράγματα, παρά μόνο μικρά με πολλή αγάπη...!
Πόσες φορές δεν συνειδητοποιούμε ότι κάνουμε σχέδια για το άυριο, που περιμένουμε να είναι καλύτερο από το σήμερα, από το τώρα και τελικά χάνουμε την καθημερινότητά μας... χάνουμε τη ζωή μας... Ίσως έχει δίκιο κάποιος που μου φωνάζει ότι θα πρέπει να με παίρνει να πίνουμε μια φορά στο τόσο ένα καφέ στο νοσοκομείο, για να καταλάβω την πραγματική αξία της ζωής... Για να καταλάβω πόσο τυχερή είμαι... Όλοι μας το ξεχνάμε αυτό γιατί απλά το έχουμε...
Και αναρωτήθηκα σήμερα που μιλούσα με το βαφτηστήρι μου που έκλαιγε απαρηγόρητο γιατί είχε κόψει το δαχτυλάκι του και παρηγορήθηκε λίγο με ένα φιλί που του έστειλα από το τηλέφωνο, πόσο χρόνο έχουμε χάσει άδικα, περιμένοντας πότε θα έρθει το επόμενο τριήμερο για να κάνουμε κάτι... Και χάνουμε καθημερινά απογεύματα που θα μπορούσαμε να τα περνάμε μαζί... Με βόλτες, με παιδικές χαρές, με καφεδάκια, με παράπονα και φιλοσοφίες... Γιατί παιδεύεται κάποιος να φορτώσει και να κουβαλήσει ξύλα για το τζάκι και τελικά ένας πυρετός είναι αρκετός αυτά τα ξύλα να μας περιμένουν τον επόμενο χειμώνα... αν θα είμαστε εδώ... αν θα είμαστε καλά... Και μένω εγώ να νιώθω τύψεις που κάποιος ταλαιπωρήθηκε και τελικά δεν τα καταφέραμε... Και αναρωτιέμαι τόσα απογεύματα, τόσα σαββατοκύριακα γιατί δεν κάναμε κάτι, έτσι αιφνίδια, παρά περιμέναμε με τόση ανυπομονισία αυτά τα τριήμερα που δεν μας κάθονται; Γιατί τις ομορφότερες διαμονές τις κάναμε το καλοκαίρι όταν ένα πρωινό μπάνιο μετατρεπόταν σε ένα υπέροχο σαββατοκύριακο, χωρίς ετοιμασίες, χωρίς δεύτερη αλλαξιά ρούχα, χωρίς οδοντόβουρτσες ξεχασμένες... με τα μαγιώ μας, με λίγο ξεσήκωμα και πολύ κέφι...
Ας σταματήσουμε λοιπόν να περιμένουμε πότε ο χρόνος θα πλεονάζει για ατελείωτες συζητήσεις, για τριήμερα και ετοιμασίες κι ας απολαύσουμε το τώρα... Την αυριανή μέρα που θα ξημερώσει και θα σηκωθούμε και θα είμαστε καλά, ας φορέσουμε και το ομορφότερο χαμόγελό μας, την ομορφότερη διάθεσή μας, κι ας το απολαύσουμε!! Έτσι απλά! Γιατί δεν υπάρχουν μεγάλα πράγματα, παρά μόνο μικρά με πολλή αγάπη...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου