Στην γυναίκα της ζωής μου.

Στην γυναίκα της ζωής μου... χωρίς να είναι απάτη.

Για το αστέρι μας...

Πάνε τέσσερα ολόκληρα χρόνια... Τι να πρωτοθυμηθώ για εκείνη τη μέρα... Η γέννηση της κόρης μου... Το πιο λαμπρό αστέρι της ζωής μου... Της ζωής μας...Τα πιο ανάμεικτα συναισθήματα που έχω νιώσει ποτέ στη ζωή μου... Χαρά, ευτυχία, φόβος, λύτρωση... και μία ατελείωτη πορεία προς το άγνωστο με μόνο σύμμαχο την αστείρευτη αγάπη και την ατελείωτη υπομονή... Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ, όσα χρόνια κι αν περάσουν, είναι εκείνο το πρώτο βλέμμα...

Το πιο γλυκό πρωινό ξύπνημα...

Επειδή τον τελευταίο καιρό έχουμε ψυχοπλακωθεί αρκετά και από τα δικά μας γεγονότα και από τα γενικότερα, σκέφτηκα να φτιάξουμε λίγο τη διάθεση! Είπαμε έτσι είναι η ζωή, με τα πάνω της και τα κάτω της... Αρκεί τα κάτω της να μη μας αναγκάζουν να φύγουμε μακρυά...!!
Ο κουμπάρος χθες με το αστείρευτο χιούμορ του φρόντισε να μας φτιάξει τη διάθεση - ξέρετε... - με τον αόριστο και τον παρατατικό αλλά κυρίως με το μέλλοντα (χιχιχι!), έτσι ηρωίδα;

Η ζωή μας...Η δύναμή μας...

Πώς πέρασε ο καιρός... πώς περνάει γενικότερα, αλλά υπάρχουν μερικά γεγονότα, μερικά συναισθήματα που είναι ακόμα πολύ νωπά, σαν να μην πέρασε μια μέρα... Συμβαίνουν πράγματα κατά καιρούς στη ζωή μας που μας κάνουν να αναθεωρούμε τόσα πολλά... να αναθεωρούμε τη στάση ολόκληρης της ζωής μας, έτσι κουμπάρε;;... Συνειδητοποιούμε πόσο άσκοπα αναλωνόμαστε σε πράγματα ανούσια, μέχρι να έρθει κάτι πραγματικά μεγάλο να μας ταρακουνήσει... Κάτι που μπορεί να μη συνέβη σε εμάς τους ίδιους, αλλά το βιώσαμε από πολύ κοντά, όπως θεωρώ ότι συνέβη σε αυτόν τον κύκλο... Γιατί τη δική μας ιστορία τη βιώσατε εσείς οι λίγοι, πολύ έντονα και ίσως πιο έντονα από όλους η μικρότερη της παρέας μας, η μικρή κουμπαρούλα που ήρθε εκείνη την Παρασκευή μαζί και που θεωρώ πως μία τόσο έντονη κατάσταση δεν αρμόζει στην ηλικία των 20 και κάτι... Ίσως βέβαια, να μην αρμόζει σε κανέναν από εμάς, αλλά να που τα φέρνει η ζωή έτσι... Η ζωή άλλωστε είναι πολύ πουτάνα, όπως συνήθιζε να μου λέει ένας άνθρωπος που αγαπάω...

Ένα τραγούδι που τα λέει όλα...

 Την Παρασκευή μπαίνοντας μέσα στο σπίτι, μετά από όλα αυτά που περάσαμε, άνοιξα το ράδιο και άκουσα αυτό το τραγούδι... Θέλω πολλά να πω, να γράψω, αλλά δύο στίχοι αυτού του τραγουδιού, λένε σχεδόν όλα όσα νιώθω... 'Εμείς ξυπνάμε πάλι ζωντανοι...' και 'χωρίς την πίστη της παρέας, καθένας ένας είναι κι ορφανός...' Τι περισσότερο εγώ να πω από αυτά;;...

Η επόμενη μέρα λοιπόν...

Η επόμενη μέρα λοιπόν, μετά από εκείνο το πολυαναμενόμενο αποτέλεσμα ήρθε... και ήταν καταστροφική... Αρμαγεδών...Είναι ακριβώς αυτό που είχα γράψει στην προηγούμενη ανάρτηση... Μέσα σε μία στιγμή, σε μία μόνο στιγμή, μπορεί να χάσεις ότι είχες... ότι έχτιζες με κόπο χρόνια ολόκληρα... και ξαφνικά.... πρέπει να τα δεις όλα με άλλο μάτι... να μην καταρρεύσεις... να σκεφτείς κάτι παρήγορο... Δεν είναι πρόβλημα υγείας, άρα ότι άλλο κι αν είναι αντιμετωπίζεται... Εντάξει, η αλήθεια είναι πως αυτό που έλεγα πως ότι είναι να έρθει ας έρθει και θα το αντιμετωπίσουμε ότι κι αν είναι, δεν είναι αλήθεια... Το έλεγα εκ του ασφαλούς επειδή ήμουν πεποισμένη πως δεν θα ήταν τόσο άσχημο... Το χειρότερο σενάριο το σκεφτόμουν, αλλά δεν το είχα πιστέψει ποτέ στ' αλήθεια...

Αύριο ξανά....

Πάει πάνω από ένα χρόνο, για την ακρίβεια ένας χρόνος και 3 μήνες, που η αγωνία για ένα συγκεκριμένο γεγονός παρατείνεται και παρατείνεται... Το αποτέλεσμα θα είναι καθοριστικό για τη ζωή μας και μετά από αυτό θα αλλάξουν πολλά... ίσως και τα πάντα... Είτε θετικό είναι, είτε αρνητικό... Ωστόσο απλά αποφάσισα πως πρέπει να απολαμβάνουμε τη ζωή μας. Γιατί μπορεί μέσα σε μία στιγμή να μην έχουμε ότι είχαμε.. Είτε από δικό μας λάθος, "επιλογή", είτε όχι. Η ουσία είναι πως συνέχεια ξεχνάμε να ζούμε το τώρα. Για αυτό και τον τελευταίο καιρό επιμένω πολύ στην πραγματοποίηση των ονείρων μας... Όσο 'χαζά' κι αν είναι... Μπορεί να είναι ένα αυτοκίνητο που πάντα ονειρευόμασταν, ένα βεστιάριο, ένας κόκκινος τοίχος... Οτιδήποτε μπορεί να μας δώσει τη χαρά της πραγματοποίησης ενός ονείρου και που δεν τολμούσαμε είτε από φόβο είτε από μαθηματικούς υπολογισμούς να το κάνουμε...
Αύριο λοιπόν μπορεί να έχουμε ένα αποτέλεσμα που καιρό περιμένουμε, ή μπορεί πάλι να αναβληθεί και να περιμένουμε με αγωνία την επόμενη φορά... Όπως και να έχει, ότι αποτέλεσμα και να είναι, θα το αντιμετωπίσουμε όπως αντιμετωπίζουμε τα πάντα...

Και μία αφιέρωση...

Ξέρεις εσύ....  

Για την οικονομική κρίση

Όλο αυτόν τον καιρό, δεν θέλησα συνηδειτά να αναφερθώ στο θέμα της οικονομικής κρίσης και σε όλο αυτό το καταθλιπτικό συνοθύλευμα πληροφοριών είτε από άσχετους είτε από επιτήδειους... Αλλά αυτό είναι μία άλλη και πολύ μεγάλη ιστορία.. Το γιατί κάποιοι επιτήδειοι σκοπίμως μας παραπληροφορούν και μας τρομοκρατούν.. Βλέπε Γκαίμπελς (γερμ. Paul Joseph Goebbels)  Ήταν από τους γνωστότερους Γερμανούς εθνικοσοσιαλιστές. Κατά την διάρκεια της εξουσίας των εθνικοσοσιαλιστών ήταν υπουργός Δημόσιας Διαφώτισης και Προπαγάνδας. Και ο νοώ νοήτω...
Αυτό δεν σημαίνει ούτε ότι απέχω, ούτε ότι δεν έχω μερικά σενάρια στο μυαλό μου με το τι θα επακολουθήσει, ούτε ότι δεν ξέρω τι σημαίνουν όλα αυτά.Θέλησα συνειδητά και επί σκοπό και με μεγάλη προσπάθεια να απέχω από το τριπάκι που προσπαθούν να μας βάλουν... Γιατί βαρέθηκα να βλέπω γύρω μου καταθλιπτικούς ανθρώπους, με ένα μόνιμο φόβο και μία μόνιμη αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους, γιατί είναι πραγματικά θλιβερό η πιο συνηθισμένη απάντηση πια στο "καλημέρα, τι κάνεις" να μην είναι το "μια χαρά, εσύ;", όπως ήταν μέχρι πρότινος, αλλά "τι να κάνω, χάλια. Δεν βλέπεις πως είναι τα πράγματα;"...

Ζήτω ο τρελός και η τρέλα του!!

Ζήτω ο τρελός και η τρέλα του που έχει μέσα στο μυαλό του... Μπορεί να προστεθεί ως ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια και να δώσουμε ραντεβού να πιούμε, να χορέψουμε, να καπνίσουμε και να μεθύσουμε μέχρι πρωίας κατά... το Μάιο;;; Αν όλα πάνε καλά, αν είμαι καλά, νομίζω ότι γύρω στο Μάιο θα μπορώ να τα ξανακάνω όλα αυτά, το ίδιο έντονα όπως πριν λίγο καιρό... Θα έχετε φροντίσει να μου φέρετε έναν κουβά καφέ, μια κούτα τσιγάρα, έναν αργιλέ και ένα κουβά λεμοντσέλο!!!!!!!........ Και όπως και να είμαι θα τα καταφέρω με όλα αυτά!... Γιατί λίγο με έριξε ψυχολογικά κάποιος σήμερα. Ήμουν που ήμουν από μόνη μου... Τώρα οι ορμόνες φταίνε, η πανσέληνος; Ούτε που ξέρω... "Καλά σε δυο χρόνια ξανά θα επανέλθεις κι όχι σε 7 μήνες. Είναι αλλιώς με δύο παιδιά.."...

Για το γάμο στην Πάρο

Λένε ότι είμαι ευαίσθητη επειδή είμαι καρκινάκι... Δεν ξέρω αν αυτό είναι αλήθεια, αυτό που ξέρω είναι πως αυτές τις μέρες έχω συγκινηθεί πολύ... Τέτοια μέρα, τέτοια ώρα, εγώ θα έπρεπε να είμαι Πάρο σ' ένα γάμο... Στο γάμο μιας φίλης που της το είχα υποσχεθεί όταν πριν από μήνες πήρε την απόφαση να το κάνει στην Πάρο..

Για τις παράνομες σχέσεις...

Μεγάλη ιστορία... διαφορετικές απόψεις... διαφορετικές οπτικές... Η αλήθεια όμως μία... Πολύς πόνος... Αναρωτιέμαι γιατί;; Γιατί κάποιος πρέπει να το ζήσει αυτό; Γιατί να βάλει τον εαυτό του σε αυτή τη διαδικασία; Για μερικές όμορφες στιγμές; Αξίζει τον κόπο; Δεν ξέρω... Ειλικρινά...

Η απογοήτευση που νιώθουμε από κάποιους ανθρώπους...

Νομίζω ότι λίγο πολύ όλοι μας έχουμε περάσει στάδια που έχουμε θεοποιήσει ανθρώπους, έχουμε πιστέψει σε αυτούς - άλλοτε για κάποιο λόγο, άλλοτε χωρίς κανένα λόγο - και τελικά έχουμε καταλήξει στο σημείο να πούμε τη μαγική κουβέντα "δεν ξέρω γιατί αλλά απογοητεύτηκα"... Κι αναρωτιέμαι... Δεν ξέρεις γιατί; Αν γυρίσεις λίγο πίσω το χρόνο θα θυμηθείς πως υπήρχαν στιγμές που αντιλαμβανόσουνα πως εθελοτυφλούσες, έβλεπες πως κάτι δεν πήγαινε καλά, αλλά το προσπερνούσες... Όχι από χαζομάρα, όχι γιατί δεν ξέρεις να 'διαβάζεις' ανθρώπους, όχι γιατί σε 'ξεγέλασε', αλλά επειδή το επέλεξες... Η επιλογή εκείνη τότε, έχει τη συνέπεια τώρα της απογοήτευσης... Με πολλά ενδιάμεσα στάδια... Πόνο, στεναχώρια, πίκρα και τελικά απογοήτευση... Κι αναρωτιέμαι πάλι... Απογοήτευση από έναν άνθρωπο ή από τον εαυτό σου που ήξερες, έβλεπες, αντιλαμβανόσουνα κι έκλεινες τα μάτια;;;....

Ένας στους τέσσερις άνδρες, περνά τη δική του εγκυμοσύνη!

Επειδή το συζητούσαμε χθες και έτυχε σήμερα να το ξαναδιαβάσω, σκέφτηκα να το αναρτήσω... Έτσι λίγο να δικαιολογήσω το γεγονός ότι κόντεψες να σηκώσεις το ζαχαροπλαστείο χθες... Ένα μόνο ελπίζω... Να μην εμφανίσεις τις συναισθηματικές αλλαγές... γιατί τότε δύσκολα μας βλέπω να επιβιώνουμε στο ίδιο σπίτι... Όχι τίποτα άλλο... φαντάζεσαι να αρχίσεις να κλαις κι εσύ με τον Ζήκο στον 'Μπακαλόγατο';;;;;;;;;;;.............

<<Το ένα τέταρτο των μελλοντικών μπαμπάδων, περνά τη «δική του περίοδο εγκυμοσύνης», με συμπτώματα παρόμοια με εκείνα της συντρόφους τους, όπως λιγούρες και πρωινή ναυτία!

Οι...δεύτερες σκέψεις για το γάμο...

Βρήκα το παρακάτω άρθρο και σκέφτηκα να το αναρτήσω για μία φίλη μου... Που παντρεύεται σε λίγες μέρες... Και που δυσυτχώς δεν μ' αφήνει ο γιατρός να ταξιδέψω μέχρι την Πάρο για να είμαι μαζί της... δίπλα της... και τα είχαμε κανονίσει όλα τόσο όμορφα.... Δεν πειράζει όμως, καμιά φορά ένα χαρούμενο γεγονός δεν μας επιτρέπει να παρεβρεθούμε σε ένα άλλο που θα θέλαμε... Λυπήθηκα πραγματικά πολύ, γιατί ξέρω πόσο σημαντική θα ήταν η παρουσία μου για εκείνη... Ξέρω ότι αν δεν κατάφερνε η οικογένειά της, η μητέρα της, ο αδερφός της να είναι εκεί, δεν θα στεναχωριόταν τόσο όσο τώρα που θα λείπω εγώ...Γιατί χθες σ' ένα ξέσπασμα που είχε μου θύμισε πολλά.... και θύμωσα πολύ με κάποιους ανθρώπους, αλλά αυτό είναι θέμα μιας άλλης ανάρτησης... Η ουσία είναι πως μπορεί να μην μπορέσω τελικά να είμαι εκεί, μαζί της, αλλά ξέρει καλά πως θα είναι σαν να είμαι....

Ευτυχία

Και κάτι πολύ όμορφο από την ismini.

"Πείθουμε τους εαυτούς μας ότι η ζωή μας θα είναι καλύτερη όταν θα παντρευτούμε, θα αποκτήσουμε ένα μωρό, μετά ένα ακόμα.
Μετά αγχωνόμαστε διότι τα παιδιά μας δεν είναι αρκετά μεγάλα και όλα θα είναι καλύτερα όταν θα μεγαλώσουν.
Στη συνέχεια αγχωνόμαστε γιατί φτάνουν στην εφηβεία και πρέπει να ασχοληθούμε μαζί τους. Θα είμαστε σίγουρα ευτυχείς όταν θα ξεπεράσουν αυτό το στάδιο.

Πόσο πολύ σ' αγάπησα ποτέ δεν θα το μάθεις

Θα ηθελα αυτα τα λιγα λογια μαζι με ενα τραγουδι του θηβαιου αγαπη-ποσο πολυ σαγαπησα. ευχαριστω. Ν.
"Πέρασε σχεδον ενας χρονος απο τοτε που επετρεψα σεναν ανθρωπο να μπει στη ζωη μου. 'φοβαμαι' του ελεγα συνεχεια. 'ζησε' μου ελεγε εκεινος. και αφεθηκα. 'Οταν τελειωσει ολο αυτο θα με κοιτας και θα αναρωτιεσαι τι δουλεια ειχα εγω μαζι του;' Αποκλείεται ειπα.

Welcome back!!

Πλησιάζει Σεπτέμβρης λοιπόν.. πάει το καλοκαιράκι, πάνε οι διακοπές.. περάσαμε όμορφα.. Κάναμε camping… παίξαμε παντομίμα.. (μπορεί να μπερδέψαμε λίγο τα νησάκια αλλά συγνώμη κουμπάρε λόγω ταχύτητας ήταν… έπρεπε να προλάβω να το πω και εκεί μπέρδεψα λίγο τα λόγια μου..) κάναμε μασάζ.. μπορεί να μην βρήκαμε κανένα καινούριο «Μπουλούμπαση» αλλά μάθαμε λεξούλες όπως «Καλημέλα» η οποία έχει γίνει κ σλόγκαν.. ειδικά για κάποιον που μιλάει πολύ και τώρα με τα δωρεάν τηλέφωνα ακόμα περισσότερο.. (χεχε νομίζω ότι όσοι τον γνωρίζουν κατάλαβαν για ποιον μιλάω..) .. κάποιοι φρόντισαν να έχουμε πολύ όμορφα νέα όταν θα γυρίζαμε… και μπορεί κάποιοι να μουρμούριζαν ότι θα αργήσουν να ξανακάνουν camping.. Αλλά τους καταλαβαίνω γιατί έτσι όπως το πάμε εμείς κάποιοι θα βγουν με τρίτο παιδάκι… : Ρ

Χωρίς τίτλο....

Για να κόψεις το τσιγάρο, πρέπει να κόψεις οτιδήποτε είχες συνδυασμένο με αυτό. Τουλάχιστον στην αρχή. Μέχρι να καταφέρεις να προσαρμοστείς στις νέες συνθήκες όσο αυτό είναι δυνατόν. Γιατί υπάρχουν φορές που απλά αποφασίζεις να κόψεις το τσιγάρο από μόνος σου, έτσι απλά γιατί στην έδωσε, υπάρχουν φορές που κάποιο πρόβλημα υγείας στο επιβάλλει και τότε είναι λίγο θέμα προσωπικό. Λίγο θέμα εγωιστικό. Αν θέλεις το κόβεις. Η απόφαση είναι καθαρά προσωπική. Υπάρχουν όμως και κάποιες φορές στη ζωή μας που πρέπει να το κόψουμε γιατί πρέπει. Χωρίς να υπάρχει επιλογή. Που δεν έχει να κάνει μόνο με εσένα καθαρά...

Όταν τα λόγια είναι περιττά...

Υπάρχουν στιγμές που θέλεις να πεις τόσα πολλά... που νιώθεις τόσα πολλά... και ταυτόχρονα δεν θες να πεις και τίποτα... είναι σαν να τα λέει όλα η σιωπή... Πολλά και παράξενα συναισθήματα... Μπερδεμένα... Μα καταλήγουν όλα υπέροχα...

Γιατί νιώθουμε μονίμως θυμωμένοι;;

Νευριάζετε με το παραμικρό, βάζετε τις φωνές και μετά έχετε τύψεις επειδή είπατε πράγματα που δεν θέλατε να πείτε. Καλώς ήρθατε στο κλαμπ των θυμωμένων γυναικών!
Ρίξτε μια ματιά γύρω σας. Πότε είδατε έναν πραγματικά ήρεμο άνθρωπο; Μη βιαστείτε να απαντήσετε: πρόκειται για είδος υπό εξαφάνιση...

Αποτυχία είναι...

Ο Δ.Χ. μας έστειλε το παρακάτω:

"Αποτυχία είναι να μη τολμας να ζεις. να φοβασε. να μη ρισκαρεις. αποτυχια ειναι να μη λες αυτο που θες απο φοβο τι θα αντιμετωπισεις. αποτυχια ειναι να μη προσπαθεις.

ΑΝΑΜΕΙΚΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ!!!

Πάντα πιστεύα ότι δεν μπορείς να νιώθεις συγχρόνως δύο τελείως αντίθετα συναισθήματα... Μέχρι σήμερα... Όταν μια φίλη μου ανακοίνωσε ένα πολύ χαρούμενο γεγονός ένιωσα για πρώτη φορά τόσο έντονα αντίθετα συναισθήματα...

Ζωηρά παιδιά...

Αυτές τις ημέρες των διακοπών, έψαχνα να βρω ένα βιβλίο για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών μετά τα 3. Μέχρι τώρα είχα και διάβαζα κάτι τόμους, αλλά για αυτή την ηλικία δεν είχα βρει κάτι αξιόλογο.. Συνειδητοποιούσα όσο μεγάλωνε η μικρή μου πως αυτή η ηλικία είναι πιο δύσκολη για εμάς σαν γονείς και θα έπρεπε τώρα να μελετάμε... Γιατί τώρα διαμορφώνουν άποψη, τρόπους, διεκδικούν με επιχειρήματα πια, κάνουν ερωτήσεις που μας φέρνουν σε δύσκολη θέση...Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν διάφορα βιβλία που έχουν πέσει στα χέρια μου, όμως διαφωνώ πολύ με τους τρόπους διαπαιδαγώγησης... Έψαχνα να βρω κάτι εναλλακτικό... Κάτι που να με μάθει να είμαι πιο σωστή μαμά... Όχι το πως να φέρω το παιδί μου στα μέτρα μου... Αυτό ξέρω πως γίνεται... Δυστυχώς υπάρχει παντού γύρω μου και προφανώς για αυτούς που το εφαρμόζουν είναι σωστό.. Όταν δεν κάνει αυτό που θέλουμε το παιδί μας του ρίχνουμε ένα χέρι ξύλο, το βάζουμε και μια τιμωρία και θεωρούμε πως κάναμε το χρέος μας σα γονείς...

Επιστροφή ξανά....

Η επιστροφή όχι από τις διακοπές, αλλά στη δουλειά, είναι πάντα δύσκολη, τουλάχιστον για μένα και νομίζω και για τους περισσότερους... Εμείς γυρίζουμε, άλλοι φεύγουν, η Αθήνα πάντως είναι πανέμορφη όταν είναι τόσο άδεια... Αύριο ξανά στη δουλειά μετά από αρκετές μέρες και ψάχνω κάτι να βρω που να με κάνει να θέλω να πάω, να επιστρέψω...κάτι να με δελεάσει...

Ευχαριστίες

Μετά από μία μικρή απουσία λόγω καλοκαιρινών διακοπών, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω κι εγώ προσωπικά αλλά και εκ μέρους της blogoπαρέας για τα όμορφα λόγια στα email, για τις παρατηρήσεις, ακόμα για την κριτική, είτε καλή, είτε κακή.
Η αλήθεια είναι ότι όλο αυτό ξεκίνησε από καθαρά προσωπική μου ανάγκη να γράφω τις σκέψεις μου, κάτι σαν "χόμπι" που μου έλειπε πάντα...

Τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν τα συναισθήματα...

Μουσικούλα, φρέντο, παραλία, ξαπλώστρα και ο Τέλης και η τελίτσα κοιμούνται...
Μετά από πολύωρα ταξίδια και μικρή ταλαιπωρία ξαναβρεθήκαμε σ' ένα μέρος που μας γεμίζει... που μας ξεκουράζει και που μας φέρνει ένα σωρό αναμνήσεις... Και μη γελάτε, τι να κάνω που εγώ έτσι ζω;;

ΖΩΗ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Έμεινα πολύ καιρό μακριά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν παρακολουθώ τους φόβους σας και τις ανησυχίες σας, αλλά απλά, γιατί ο χρόνος μου έχει κάνει μεγάλο κακό. Ίσως να με εκδικείται ή ίσως να εισπράττω τα αποτελέσματα των πράξεών μου, δεν ξέρω και δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι είμαι πάντα κοντά σας και παρακολουθώ, για να μπορώ να επέμβω, όποτε και όπου, κατά την ταπεινή μου κρίση χρειάζεται. Όμως, μου αρέσει, που χωρίς να έχει δοθεί κανένας βαρύγδουπος τίτλος, και μεγάλα λόγια μεγάλων.........., απλοί άνθρωποι σαν και εμάς φιλοσοφούν. Γιατί αν κάποιοι δεν το καταλαβαίνουν αυτή είναι η ΦΙΛΟ ΣΟΦΙΑ.

Καλές διακοπές!!!!!!!!!!!!!!

Αύριο φεύγουμε λοιπόν...Πάμε τις πολυπόθητες διακοπές... Κάποιοι δυστυχώς θα είναι μαζί μας μόνο για το Σαββατοκύριακο, αλλά ξέρουμε πως είναι μαζί μας πάντα και ας μην είναι ψυχη τε και σωματι... Φεύγουμε ή ξεφεύγουμε;... Νομίζω πως οι περισσότεροι το περιμένουμε πώς και πώς για να ξεφύγουμε... Δεν είναι φυγή... Είναι άδειασμα... Ξεφεύγουμε έστω και για λίγο, για πολύ λίγο ο καθένας κι από κάτι δικό του...

the quest lyrics bryn christopher

Ένα πολύ πολύ αγαπημένο μου τραγούδι, που το έψαχνα καιρό...

Σ' ευχαριστώ που μου το βρήκες...

Το βάζω το πρωί στη δουλειά και ξεκινάω τη μέρα μου και το μεσημέρι πριν φύγω για να ξεκινήσω ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΜΕΡΑ... Και αποφάσισα να το βάλω σε ανάρτηση γιατί ξεχνάω πως να το ψάξω στο youtube...ξέρετε τώρα... κλασική εγώ... Κι ευτυχώς που έχω κι εγώ τις άκρες μου και βρήκα τρόπο να ακούω μουσική από youtube και από τη δουλειά!Χιχιχιχι!!
 Δεν ξέρω παρ' όλο που έχει θλιβερούς στίχους, εμένα μου φτιάχνει τη διάθεση... Ξέρω...Έχω ένα διχασμό προσωπικότητας...But I know I'll be alright.. Ο πιο όμορφος και σοφός στίχος... Ξέρω πως θα είμαι καλά... Τόσο απλό...

Και η παρέα μεγαλώνει...

Και η παρέα μεγαλώνει λοιπόν... Σας είπα...Σας είχα προειδοποιήσει πως θα καταφέρω τελικά να σας πείσω όλους!! Ακόμα κι αυτούς που δεν αντέχουν με τίποτα την ιδέα του camping! Μαζευτήκαμε λοιπόν όλη η γνωστή τρελοπαρέα και όλοι οι καλοί χωράνε!

Οι φίλοι δεν είναι μόνο για τις χαρές...

Έρχονται στιγμές στη ζωή όλων μας, που για τους δικούς του λόγους ο καθένας δεν είναι καλά...Για λόγους που άλλοτε θέλει να συζητήσει κι άλλοτε όχι... Πολλές φορές είναι πράγματα που ο καθένας θέλει και πρέπει να λύσει μόνος του... με τον εαυτό του...Άλλες φορές πάλι που θέλει να τα συζητήσει, όχι με τον οποιοδήποτε αλλά με ένα φίλο... με έναν αληθινό φίλο που μπορεί να μην έχει συμβουλές να του δώσει, απλά θα είναι εκεί να τον ακούσει... να τον αγκαλιάσει... και μετά να τον βοηθήσει να γελάσει... να ξεχαστεί... αν χρειαστεί ακόμα και να του μιλήσει σκληρά για να τον συνεφέρει...

26/07/1996... Ανήμερα της Αγίας Παρασκευής...Μία ημερομηνία σταθμός...

26/07/1996... Πάνε 15 ολόκληρα χρόνια από τότε... Και όλοι ξέρετε το θέμα που έχω με τη μνήμη μου.. Μπορεί να μη θυμάμαι γιατί έχω θυμώσει με κάποιον, μπορεί να μη θυμάμαι το λόγο που είμαι στεναχωρημένη... Μπορεί να πω σε κάποιον θα σε πάρω σε 5 λεπτά και να μην το θυμηθώ ποτέ εάν δεν με πάρει, μπορεί να μη θυμάμαι πια ανθρώπους που πέρασαν ξυστά από τη ζωή μου, γεγονότα θλιβερά, να μη θυμάμαι εάν έχω μαλώσει με κάποιον και γιατί... Σε κάποιους θυμίζω και κάτι από μία διαφήμιση... Πολλά είναι αυτά που επιλέγω ή όχι να μη θυμάμαι, αλλά είναι εξίσου πολλά, κάποια πολύ σημαντικά πράγματα που σημάδεψαν τη ζωή μου...Και αυτά δεν τα ξεχνάω όσα χρόνια κι αν περάσουν.. Και η σημερινή μέρα είναι κάτι σαν 'επέτειος' για μένα αλλά και για τους δικούς μου ανθρώπους...

Για την ηρωίδα μας...

Για την ηρωίδα της παρέας... Το άκουσα στο ράδιο μέσα στο αμάξι καθώς επέστρεφα από τη δουλειά και κατευθείαν σκέφτηκα εσένα... Για δύο συγκεκριμένους στίχους... Ξέρεις εσύ...

Mην αφήσετε το παιδί σας να σας πάρει τον... αέρα

Από την ηλικία των 3 ετών, τα παιδιά γίνονται εξαιρετικοί διαπραγματευτές και, όσο κι αν σας πληγώνει να το παραδεχθείτε, ξέρουν πώς να χειρίζονται τον καθένα από τους γονείς τους. Και για τον λόγο αυτό, ανάλογα με το τι θέλουν, απευθύνονται σε άλλον κάθε φορά. Για να μην κάνουν, λοιπόν, «επάγγελμα» το να εκμεταλλεύονται τους άλλους, ακολουθήστε τους παρακάτω κανόνες συμπεριφοράς.

Για τις ανθρώπινες σχέσεις Νο 2

Πριν από λίγο καιρό σε κάποια συζήτηση κάποιος ρώτησε γιατί οι γυναίκες είναι τόσο ... "μπιπ".... Λίγες μέρες πριν, πίνοντας καφέ με μία φίλη με είχε ρωτήσει ακριβώς το ίδιο για τους άντρες... Τελικά σκέφτηκα πως δεν υπάρχει τρόπος να το αναλύσεις αυτό και μάλλον δεν έχει να κάνει με γυναίκες ή με άντρες, αλλά με ανθρώπους...

Αφιέρωση...

<<Στο "κάθαρμα μου". Σε ένα "κάθαρμα" που κάποτε εισέβαλε στη ζωή μου...και υποσχέθηκε πως δεν θα αλλαξει τίποτα. Μα απο τοτε αλλαξαν τα παντα.>>
"Πεθαίνω για σένα και ας είσαι απάτη
δε πα να είσαι ψέμα εγώ σε λέω αγάπη"

Μια ιστορία αγάπης...

Μια ιστορία αγάπης... Μια ιστορία ζωής... Κανείς δεν κρίνει κανέναν... Ο καθένας ζει με τη δική του ιστορία...
"Θα ήθελα να σας πω κι εγώ τη δική μου ιστορία. να διαφωνισω μαζι σας. Δεν ειναι ετσι απλα τα πραγματα. ο καθε ανθρωπος αγαπα διαφορεικα. η αγαπη ειναι μεγαλειο.

"Θέλω να το ζήσω κι ας είναι λάθος"...

"Θέλω να το ζήσω κι ας είναι λάθος"...
Είναι μία έκφραση που με έκανε να ξανασκεφτώ τα όσα έγραψα για τις ανθρώπινες σχέσεις... Όχι δεν αναιρώ τίποτα, εξακολουθώ να πιστεύω κάθε λέξη, αλλά υπήρχε έντονο το αίσθημα του θυμού που με κυριεύει όταν νιώθω πως κάποιος δικός μου άνθρωπος υποφέρει... Κάνοντας και μία αναδρομή, ξαναθυμήθηκα το θέμα με τη διαφορετική οπτική του καθενός... Τι να πω... Πραγματικά θεωρώ πως μόνοι μας κάνουμε δύσκολα τα πράγματα... Αλλά δεν σκεφτόμαστε όλοι το ίδιο...

Θέλω επειγόντως διακοπές - Μαρτάκης

"Δεν έχω διάθεση καμιά,
Δεν έχω κέφι.
Γύρω μου τόση ερημιά
Με καταστρέφει.

Δεν έχω διάθεση να βγω
Να διασκεδάσω.
Είμαι ηφαίστειο ενεργό
Και πάω να σκάσω.

Θέλω επειγόντως διακοπές
Κάτω απ’ την πανσέληνο βουτιές
Αγκαλιά να σ’ έχω να μου λες
Μην πάμε πίσω.

Θέλω επειγόντως διακοπές
Κάτω απ’ την πανσέληνο βουτιές.
Πες μου πως και εσύ πολύ το θες
Να σ’ αγαπήσω

Φίλα με ακόμα... Ένα υπέροχο τραγούδι...

"Μια τεράστια του χρόνου σπατάλη, κάτι το αδύνατο
Να εφεύρεις το όνειρο, μια ζωή σε μια μέρα
Μια σκηνή πέρα από την σελήνη
Ένας όμορφος κόσμος, που απέχει ένα βήμα
Μην ανάβεις το φως, τράβα απλά την κουρτίνα
Πεταλούδες γυρνούν στην Αθήνα
Πάρκα στο κέντρο, καλοκαίρι μυρίζει
Μια μητέρα, μια ερωμένη, μία κόρη περιμένει
Αλλάζουν όλα, αλλάζω κι εγώ
Ένας μαγνήτης στο ψυγείο, ένα σημείωμα, ένα αστείο
Ένα σπίτι, ένα φιλί, ένα αντίο

Για τις ανθρώπινες σχέσεις... Νο 1

Θέλω μέρες να γράψω κάποια πράγματα που σκέφτομαι, αλλά μου είναι δύσκολο κάποιες φορές να αποτυπώσω τις σκέψεις μου... Είναι δύσκολο γιατί πρέπει να τις γράψω πολύ προσεκτικά ώστε να μην χαθούν τα νοήματα, ώστε να καταλάβει μόνο μία ψυχή που θέλω τι εννοώ και να μη βγει μαζί και θυμός... Θέλω να γράψω για τις ανθρώπινες σχέσεις που κάποιοι καταφέρνουν να τις κάνουν πολύ δύσκολες, χωρίς πραγματικά να είναι, καθώς επίσης και για την αυθεντικότητα κάποιων λίγων ανθρώπων που καταφέρνουν ακόμα να τη διατηρούν... Πώς να τα συνδυάσω όλα αυτά;....

Το δίχτυ - Βιτάλη

"Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή
μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ

Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς
κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι

Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια....

Δεν ξέρω τι λέει ο Michell ou για το τι έκανε όταν ήταν στην ηλικία μας, εγώ ξέρω πως έχοντας ξυπνήσει σήμερα από τις 6.30 με μόλις 4 ώρες ύπνο και με μπόλικο αλκοόλ να κυλάει στο αίμα μου, κι έχοντας ήδη πιει τον τρίτο καφέ, μου είναι αδύνατον να λειτουργήσω και να δουλέψω... Ευτυχώς που μέχρι στιγμής είναι ήσυχη μέρα στη δουλειά κι έτσι μπορώ και ανταπεξέρχομαι...

Θέλω επειγόντως διακοπές.....!!! Πάλι!!

Πειράζει που μόλις γύρισα θέλω να ξαναφύγω;;;; Μετά την κούραση του χειμώνα - ψυχολογική και σωματική - τι να σου κάνουν 5 μέρες διακοπές;; Θέλω πάλι και ξανά και ξανά και πάλι.... Δεν με νοιάζει ούτε η ταλαιπωρία του μαζέματος, ούτε του ταξιδιού ούτε τίποτα... Θέλω απλά να φύγω πάλι...

Για τις αμφιβολίες μας...

Υπάρχουν φορές που για διάφορους λόγους αμφιβάλουμε για διάφορα πράγματα... αναρωτιόμαστε... ενίοτε φοβόμαστε... Και εγώ είμαι της λογικής πως τα ξεκάθαρα πράγματα είναι τα καλύτερα. Μπορεί ίσως να μην έχουν το αποτέλεσμα που θα θέλαμε ή και να το έχουν, αλλά όπως και να έχει θα είναι η αλήθεια...

Όχι ευθεία γραμμή λοιπόν η ζωή μας....

Ξέρω ότι όλοι μας φτάνουμε κάποια στιγμή στη ζωή μας στο σημείο, κυρίως όταν έχουμε προβλήματα, να θέλουμε να μπορούσαμε να μη νιώθουμε, να μη στεναχωριόμαστε, να μην είμαστε θλιμμένοι, να μπορούσαμε δηλαδή να είναι μία ευθεία γραμμή η ζωή μας, τα συναισθήματά μας, ώστε να μην πονάμε....

Back to life back to reality...!!

Back to life back to reality...!!
Επιστροφή στα ίδια... Οι διακοπές προς το παρόν τελείωσαν... Όλα τα ωραία κρατάνε λίγο... Εν αναμονή του επόμενου διαλείμματος! Επιστροφή στην δύσκολη καθημερινότητα και στη δουλειά.... Μία από τις θεωρίες που ανέπτυξα αυτές τις λίγες μέρες των διακοπών, είναι πως μπορούμε να κάνουμε υπέροχη και την καθημερινότητά μας...

Ευθεία γραμμή η όχι..??

Τι είναι τα συναισθήματα?? Παρενέργειες του εγκεφάλου μας που όμως χωρίς αυτές δεν υπάρχει νόημα.. Άλλοτε είναι όμορφα, άλλοτε άσχημα.... Πριν λίγο καιρό είχα νεκρώσει ότι αισθανόμουν για να αντιμετωπίσω με τον δικό μου τρόπο ένα γεγονός.. και ήμουν καλά.. ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα...

Είναι αδύνατον να έχεις ένα τέτοιο τοπίο και να μη θες να γράψεις...

Μετά από μία ξέφρενη μέρα... ξαφνικά η απόλυτη ησυχία...Το μόνο που διαταράσσει αυτή την ησυχία είναι ο ήχος από το κύμα και τα τζιτζίκια... Αιώρα, μπυρίτσες και το φως του φεγγαριού... Ίσως ότι χρειάζεται για να αδειάσει το μυαλό... να καθαρίσει... να ξεσκαρτάρει...

Σας ευχαριστώ πολύ...

Θα ήθελα να ευχαριστήσω πολύ όσους ήρθατε σήμερα να γιορτάσουμε τα γενέθλιά μου... Ξέρω ότι κάποιοι ακυρώσατε σχέδια, αλλάξατε πρόγραμμα, κάποιοι κουράστηκαν και ζεματίστηκαν από τον ήλιο, αλλά δεν γκρίνιαξαν... και με κάνατε να νιώσω ξανά παιδί...!!

Ζωή μικρή και απρόβλεπτη...

Άκουσε το καλά... Έτσι ακριβώς είναι η ζωή... Μικρή και απρόβλεπτη...
"Ζωή μικρή και απρόβλεπτη, τι θα μου φέρεις πάλι... Εκεί που λέω τέλειωσε, κάτι ΞΑΝΑΡΧΙΝΑ..."

Η δύναμη της αγάπης...

Τι πιο όμορφο και πιο μαγικό από το να περνάς όμορφα με τα πιο μικρά και τα πιο σημαντικά μια μέρα που για κάποιους μπορεί να μη σημαίνει τίποτα, αλλά για μένα πολλά...

Στην γυναίκα της ζωής μου.

Σήμερα που έχεις τα γεννέθλια σου χρόνια σου καλά και πολλά. Και ας είναι έτσι οι συνθήκες και ας είσαι μακριά μας. Φτάνει που ξέρουμε ότι θα ήθελες να είσαι μαζί μας.
Και δύο τραγουδάκια για σένα.

Λυπάμαι που φεύγω....

Λυπάμαι που φεύγω απόψε... Θα ήθελα να μην έπρεπε να φύγω, αλλά καμιά φορά οι καταστάσεις δεν μας το επιτρέπουν και ξέρω πως καταλαβαίνεις...

Να με χαίρεστε όσοι μ' αγαπάτε... και σ' όσους επιτρέπω...

Ναι... μεγαλώνω... αλλά δεν αλλάζω!!Όσο κι αν οι καταστάσεις, οι άνθρωποι και τα γεγονότα προσπαθούν, εγώ δεν αλλάζω!! Μένω όπως ακριβώς είμαι! Και όσοι μ' αγαπάτε και είσαστε δίπλα μου, μ' αγαπάτε για αυτό ακριβώς που είμαι! Οι υπόλοιποι... απλά λυπάμαι... Δεν είμαι διατεθειμένη να αλλάξω χαρακτήρα... Ούτε παλιόπαιδο να γίνω, ούτε πιο εγωίστρια, ούτε πιο σκληρή για να αντεπεξέλθω στην 'κοινωνία'... Ας αλλάξει η κοινωνία, ας αλλάξουν οι άλλοι ή απλά ο καθένας μένει με όποιους ταιριάζει!! Τόσο απλά είναι τα πράγματα...!!

Κι ένα τραγουδάκι για τον κουμπάρο μου...

Α ρε κουμπάρε....!! Ξέρω εγώ γιατί κουμπάριασα μαζί σου! Αν δεν ταιριάζαμε δεν θα συμπεθεριάζαμε.. Καταρχήν, κουμπαριάσαμε μαζί σου γιατί έχεις την καλύτερη και πιο βολική γυναίκα κι έτσι απέκτησα μια υπέροχη κουμπάρα...

Περισσότερη αγάπη, λιγότερος εγωισμός....

Πολλές φορές ο ανθρώπινος εγωισμός μας ξεπερνάει και ούτε φερόμαστε σωστά, ούτε σκεφτόμαστε σωστά, ούτε μιλάμε σωστά... Τον τελευταίο καιρό πολλές συζητήσεις έχουμε κάνει για το τι στ' αλήθεια σημαίνει εγωισμός και πόσο κακός είναι τελικά... Έφτασα σ' αυτή την ηλικία για να συνειδητοποιήσω πόσο εγωιστικά αγαπάνε οι άνθρωποι... Ίσως όμως και να είναι φυσιολογικό αυτό κι όχι αυτό που νιώθω εγώ... Εγώ είχα πάντα την αίσθηση πως όταν αγαπάς αληθινά, δεν υπάρχει εγωισμός.. Και πως όλα τα προβλήματα, ακόμα και τα πιο δύσκολα, λύνονται με τη συζήτηση. Ακόμα κι αν δεν λυθούν - γιατί δυστυχώς δεν υπάρχουν πάντα λύσεις - σίγουρα δεν θα χαθεί η εκτίμηση που νιώθουν ο ένας για τον άλλον...

Copacabana Brazil...

Μετά από επισήμανση ήθελα να διορθώσω ότι δεν εννοούσα την παραλία της Βραζιλίας Copacabana, η οποία παρεπιπτόντως είναι υπέροχη...

Εγώ περπάτησα στο δρόμο το δικό σου..

Μία αφιέρωση από τη Νικόλ σε έναν άνθρωπο που αγάπησε πολύ...
Ζήτησε λίγο χώρο για να εκφράσει το δικό της πόνο... Με μια ευχή... Οι άνθρωποι γύρω της να μην είναι τίποτα λιγότερο από αυτό που έχει πιστέψει για αυτούς... Να μην έχει πέσει έξω...

Ραντεβού για τα γενέθλιά μου στις νεροτσουλήθρες...

Επειδή έχουμε περάσει δύσκολα τον τελευταίο καιρό, αλλά κι επειδή έχουμε ανάγκη να ξεδώσουμε λιγάκι, σκέφτηκα να πρωτοτυπήσουμε φέτος και να γιορτάσουμε τα γενέθλιά μου στις νεροτσουλήθρες...!!!! Ήδη η συμμετοχή είναι μεγάλη!

Σχετικά με τη φιλία...

Πολύ λόγος έχει γίνει τώρα τελευταία για την έννοια της φιλίας, κάποιοι πληγώθηκαν από φίλους, κάποιοι προδώθηκαν, κάποιοι ένιωσαν άβολα, κάποιοι νιώθουν απίστευτη τύχη που έχουν ελάχιστους αλλά αληθινούς φίλους... Και επειδή προσπαθούσα χθες με μηνύματα να αναλύσω αυτή την έννοια, αλλά όλοι γνωρίζουμε πως αυτό είναι αδύνατον... Ξύπνησα σήμερα και πριν ξεκινήσω τη μέρα μου σκέφτηκα να γράψω λίγα από αυτά που στριφογύριζαν στο μυαλό μου όλη νύχτα...

Μια ζωή πληρώνω αμαρτίες αλλονών...

Ξέρετε πως είναι μακράν το αγαπημένο μου τραγούδι... Τα νοήματα και οι αλήθειες μέσα από τους στίχους είναι μεγάλα... Κι επειδή ελάχιστοι ξέρετε και καταλαβαίνετε τι ακριβώς νιώθω όταν ακούω αυτό το τραγούδι, σε τι με παραπέμπει και τι αναμνήσεις μου φέρνει... Αλλά κι επειδή χρόνια το προσπαθώ, το παλεύω να γίνω λίγο παλιόπαιδο, να αλλάξω χαρακτήρα, ίσως απλά να ήρθε η ώρα... Ίσως απλά λίγο λίγο καθώς περνάνε τα χρόνια, καθώς αντιμετωπίζουμε διάφορους ανθρώπους και διάφορες καταστάσεις, να αλλάζουμε χαρακτήρα... Να γινόμαστε λίγο παλιόπαιδα με τους γύρω μας, αλλά καλόπαιδα για τους εαυτούς μας...

Μια ζωή την έχουμε....

Δεν ξεχνάω αυτά που λέμε... Απλά ξέρω είμαι πιο συναισθηματική απ' όσο θα έπρεπε καμιά φορά... Παραπατάω πού και πού... Αλλά η γνώση είναι σοφία... Και μπορεί η θεωρία να απέχει από την πράξη, αλλά επειδή έχουμε τη θεωρία τα καταφέρνουμε γρηγορότερα να επανέλθουμε... Για αυτό... Δεν δίνω σημασία και........... στα κοκόρια!!!

Ας πληρώσει ο καθένας τις συνέπειες των επιλογών του...

Υπάρχουν στιγμές που απορείς με τον εαυτό σου... Κάποιες άλλες που θαυμάζεις τις αντοχές σου... Κάποιες άλλες που αναρωτιέσαι πόσο ακέραιος χαρακτήρας είσαι όταν αναιρείς τόσο εύκολα αυτά τα οποία έχεις αποφασίσει με πολύ κόπο και πολύ σκέψη, μέσα σε μία στιγμή... Κι εκεί έρχεται μία πολύ σοφή πρόταση που μου είπε μία ψυχή για κάτι άσχετο, αλλά έδεσε πάρα πολύ με την ψυχολογία μου εκείνη τη στιγμή... "... εκεί που έρχονται οι αναμνήσεις χτυπάνε στο κέντρο του συναισθήματος, και χάνεται κάθε ίχνος λογικής..."

Φιλία...

Τι είναι τελικά η φιλία?? και πως μπορείς να καταλάβεις αν είναι πραγματική?? Βλέπω τριγύρω μου φιλίες να καταρρέουν... Συνέχεια... και αναρωτιέμαι το γιατί.. Άραγε αλλάζουμε τόσο πολύ με την πάροδο του χρόνου που καταλήγουμε να μην ταιριάζουμε με ανθρώπους που πραγματικά λατρεύαμε??? Ή σιγά σιγά ανακαλύπτουμε τον πραγματικό χαρακτήρα του άλλου??

Μερικά όμορφα γνωμικά για την αγάπη...

• Την αληθινή αγάπη είναι δύσκολο να την βρεις, εύκολο να την χάσεις και ακατόρθωτο να την ξεχάσεις...

• Τα ωραιότερα λόγια μίας αγάπης κρύβονται πίσω από τη σιωπή ενός βλέμματος! Ότι δεν ακούγεται δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει.

• Το ότι σ' αγαπάω δεν σε κάνει ξεχωριστή, το ότι είσαι ξεχωριστή με έκανε να σ' αγαπώ.
• Αν σ’ αγαπούσα λιγότερο, θα μπορούσα ίσως να μιλώ γι’ αυτό περισσότερο.

Η συνηθισμένη μας πια αγωνία...

Από αναβολή σε παράταση και ξανά αναβολή και ξανά παράταση.... κι έτσι πέρασε σχεδόν ένας ολόκληρος χρόνος με την αγωνία του άγνωστου... Κάθε φορά η σκέψη πως ότι γίνεται γίνεται για κάποιο σκοπό, για κάποιο λόγο, ήταν αυτό που μας παρηγορούσε και δεν λέω, πράγματι το πιστεύω ακράδαντα πως ισχύει αυτό, αλλά δεν παύει να είναι εξαντλητικό ψυχολογικά.... Αύριο άλλη μια τέτοια μέρα αγωνίας ξανά, όπου φυσικά πάλι δεν ξέρουμε πώς θα καταλήξει... Πιθανότατα αύριο να τελειώσει αυτό το μαρτύριο της αγωνίας... Τώρα όσο για το αποτέλεσμα;;;.... Όλοι ελπίζουμε στο καλύτερο, αλλά ότι κι αν γίνει θα το αντιμετωπίσουμε...

Δεν είμαστε μόνο μαμάδες, είμαστε και γυναίκες....

Είναι κάτι πολύ συνηθισμένο και ως ένα σημείο πολύ φυσιολογικό. Γινόμαστε μαμάδες και παραμελούμε τον εαυτό μας.. Ξεχνάμε πως είμαστε και γυναίκες εκτός από μαμάδες... Πριν γίνω μαμά, μου φαινόταν αδιανόητο να βλέπω γυναίκες να γυρίζουν την πλάτη τόσο στον εαυτό τους όσο και στον άντρα τους. Όταν έμεινα έγκυος, έδωσα ένα στοίχημα με τον εαυτό μου. Να παλέψω να μην γίνω έτσι. Ομολογουμένως είναι μία πολύ δύσκολη αποστολή, αλλά όχι ακατόρθωτη τελικά, εφόσον φυσικά υπάρχει και η απαραίτητη βοήθεια και από τον σύντροφό μας...

Είμαστε Έλληνες και είμαστε... καλά!

Τι κι αν μας έχει ρημάξει η κρίση. Τι κι αν μας έχουν τσακίσει με τα νέα μέτρα. Τι κι αν μας έχουν κόψει μισθούς και συντάξεις. Ο Έλληνας είναι Έλληνας και ξέρει να τα ξεπερνάει χωρίς...χάπια!

Το πεπρωμένο μας...

Τι καθορίζει το 'πεπρωμένο' μας; Τη 'μοίρα' μας; Είναι προδιαγεγραμμένο από κάποιον; από κάτι; ή μήπως διαμορφώνεται από εμάς τους ίδιους;

Όταν ξαναγινόμαστε παιδιά με τα πιο απλά....

Ένα Σαββατοκύριακο, χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο, είναι ικανό να μας κάνει να ξανανιώσουμε παιδιά... Κι ας μας τα χαλάει μονίμως ο καιρός... Λίγο μπάνιο, καφεδάκι με καλούς φίλους και τα πιτσιρίκια να λυσσάνε, αρκετές μπυρίτσες στη βεράντα και στρωματσάδα, ήταν ικανά να με ξαναγυρίσουν πίσω στα φοιτητικά χρόνια.... Που κάναμε κους κους ξαπλωμένοι μέχρι το πρωί... Να που έχει και τα καλά του το ροχαλητό σου κουμπάρε κι έτσι κοιμήθηκα παρέα με την κουμπάρα μου και το βαφτηστήρι μου, που από τα χαχανητά μας ξυπνούσε και μας κοιτούσε καλά καλά! Πάει σου λέει τρελάθηκε μαμά και νονά....!!! Άσε που με την πρώτη ευκαιρία που έβρισκε όταν σηκωνόμουν από το κρεβάτι έκανε κατάληψη σε αυτό!!

Επέτειος...26/06....

Πριν από μερικά χρόνια... Σαν σήμερα... Το δις εξαμαρτείν... Παντρευτήκαμε για δεύτερη φορά...Και τρίτη και τέταρτη...και εκατοστή, πάλι θα το έκανα μαζί σου... Μετράμε μαζί περισσότερα χρόνια από τη μισή μου ζωή... Αλλά αυτό, αυτή η δέσμευση όχι με την απλή έννοια του γάμου - που το τυπικό της υπόθεσης ήταν παντελώς αδιάφορο και για τους δυο μας - αλλά η δέσμευση της οικογένειας, ήταν για μένα κάτι τρομακτικό... κάτι που φοβόμουνα όχι γιατί φοβήθηκα ποτέ μου τις ευθύνες ή τις δεσμεύσεις, αλλά είχα πάντα το φόβο της αποτυχίας... Και αυτή την αποτυχία δεν θα την πληρώναμε μόνο οι δυο μας αλλά και το παιδί ή τα παιδιά μας. Γιατί για εμένα η οικογένεια ήταν και είναι κάτι πολύ ιερό για μένα... Γιατί αυτά που ζούμε στη ζωή μας, μας κηνυγάνε πάντοτε... Τα κατάλοιπά μας... Κι εγώ από αυτά έχω μπόλικα...Εσύ όμως, έδιωξες κάθε φόβο από μέσα μου... Κάθε δισταγμό, κάθε ενδοιασμό...

Για όσους έχουν ψύχωση με το να ελέγχουν τα πάντα....

Για τους ψυχωτικούς της παρέας... Συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου... Κάποιοι έχουν καταλήξει να είναι ψυχωτικοί με τα πάντα, τα πάντα που αφορούν την ασφάλεια των άλλων. Των άλλων που νοιάζονται, που αγαπάνε. Με το αν είναι καλά, το αν φτάσανε καλά, το να μη χτυπήσουν, να μην πληγωθούν, να μην πονέσουν. Και είναι κατανοητές αυτές οι φοβίες, όταν όμως καταλήγουν σε ψυχώσεις, είναι πρόβλημα.

Σημαδέψτε το φεγγάρι. Ακόμη κι αν αστοχήσετε, θα προσγειωθείτε ανάμεσα στα άστρα

Είναι ίσως ότι ομορφότερο έχω διαβάσει για την αξία των στόχων στη ζωή μας... Γιατί κάποτε κάποιος όταν τον ρωτούσα γιατί έχασε το χαμόγελό του, γιατί δεν χαίρεται με τα μικροπράγματα της ζωής μου απάντησε: "Γιατί δεν κάνω όνειρα πια. Δεν έχω στόχους."... Πρώτη φορά στη ζωή μου συνειδητοποίησα πόσο σημαντικά είναι τα όνειρα στη ζωή μας και οι στόχοι μας... Το να έχεις κάτι να περιμένεις, να ελπίζεις, να παλεύεις, να μάχεσαι... Όταν για κάποιους λόγους - διαφορετικούς ο καθένας μας - χάσουμε τη δυνατότητα του να βάζουμε στόχους, είναι σα να παύει να έχει νόημα η ζωή μας... Σα να μην έχουμε λόγο ύπαρξης. Γιατί αν έχεις καταφέρει τα πάντα που ήθελες και έχεις απογοητευτεί τόσο που δεν έχεις τη δύναμη να ονειρευτείς και το επόμενο, τι νόημα έχει η ζωή σου; Τι περιμένεις κάθε μέρα, κάθε πρωί που ξυπνάς;

Το Σαββατοκύριακο δεν φτάνει για να ξεκουραστούμε

Πόσο συχνά αισθάνεστε πως πέρασε το Σαββατοκύριακο χωρίς να έχετε ξεκουραστεί; Προσωπικά κάθε βδομάδα.

Σύμφωνα με μια νέα μελέτη έπειτα από μια εξουθενωτική εβδομάδα στη δουλειά, το Σαββατοκύριακο δεν αρκεί για να ξεκουραστούμε και να αναπληρώσουμε τον ύπνο που χάσαμε.

Το ξέρεις μ' αρέσεις... μα μη με πιστέψεις...

Πέρασαν πολλοί μήνες που ακούω αυτό το τραγούδι και πραγματικά μ' αρέσει πολύ. "Εξαιρέσεις". Έτυχε και διάβασα μια συνέτευξη του Rous όπου ο ίδιος έλεγε πως εμπνεύστηκε να γράψει το τραγούδι αυτό από τους ίδιους τους ανθρώπους και τις σχέσεις μεταξύ τους. Από την ίδια την κοινωνία στην οποία ζούμε. Πλέον τα συναισθήματα περικυκλώνονται και οι άνθρωποι δεν αφήνουν ελεύθερο τον εαυτό τους ούτε να ερωτευτούν κι όταν το παθαίνουν προσπαθούν να τον πείσουν πως δεν είναι έτσι... Προσπαθούσα καιρό να καταλάβω γιατί έγινε ένα πολυαγαπημένο τραγούδι για πολλούς.. Κατέληξα πως απλά οι στίχοι του περιέχουν πολλά από την καθημερινή ζωή...
Στην εποχή μας πια, λειτουργούμε έτσι που εάν κάτι μας αρέσει, αρκούμαστε απλά στο να το κατακτήσουμε και να το έχουμε όσο διαρκέσει, αλλά μέχρι εκεί. Χωρίς να δώσουμε ή να ζητήσουμε κάποιο συναίσθημα παραπάνω. Χωρίς να θέλουμε να κοπιάσουμε λίγο παραπάνω. Αναρωτιέμαι είναι καλύτερα έτσι γιατί απλά ζούμε τη στιγμή ή χειρότερα γιατί καταλήγουμε να είμαστε μόνοι ακόμα και μέσα σε χιλιάδες κόσμο;....

Το αλκοόλ κάνει... καλό!

Να που έρχονται και επιστημονικές μελέτες να μας δικαιώσουν! Να γιατί οι κυρίες της παρέας είμαστε πιο υγιής από τους άντρες! Γιατί το αλκοόλ λένε βοηθάει για πιο γερή καρδιά αλλά και τη χοληστερίνη! Τι να σας κάνουμε λοιπόν που τη βγάζετε με sprite  και αφρίζον νεράκι;;; Και δεν φτάνει αυτό, φωνάζετε και σε εμάς που πίνουμε...!! Αναρωτιέμαι το αλκοόλ βοηθάει ή βοηθάει που μας φτιάχνει τη διάθεση;; Τώρα θα μου πείτε... αν δεν υπάρχουν και κάποιοι νηφάλιοι στην παρέα πώς θα είχαμε εμείς την ελευθερία να πίνουμε όσο θέλουμε και να το απολαμβάνουμε;; Και ξέρω, θα πείτε επίσης ότι λέει για ένα και δύο ποτηράκια και όχι για ένα και δύο μπουκαλάκια. Αλλά οι σκέψεις είναι δύο. Ή είναι τυπογραφικό λάθος και αντί για μπουκάλια έγραψαν ποτήρια ή αν πράγματι εννοούν ποτήρια, εμείς δεν πίνουμε κάθε μέρα, άρα όταν βρισκόμαστε πίνουμε μαζεμένα τα ποτηράκια που δεν έχουμε πιει όλες τις προηγούμενες μέρες....!!!

Πως να ερωτευτείτε ξανά τον... σύντροφο σας

Ακόµα και ύστερα από πολλά χρόνια µπορούµε να ξαναβγούµε το πρώτο µας ραντεβού και να αφήσουµε πίσω όλα τα αρνητικά που ο χρόνος έχει επιβάλει στη σχέση µας. Oι σχέσεις είναι σαν τα παιδιά. Χρειάζονται συνεχή φροντίδα για να εξελιχθούν και να αναπτυχθούν. Και έτσι πρέπει να τις αντιµετωπίζουµε. Όπως στα παιδιά προσφέρουµε γερές βάσεις για να αναπτυχθούν σωστά, το ίδιο πρέπει να προσφέρουµε και στη σχέση µας αν θέλουµε να χτίσουµε ένα υγιές οικοδόµηµα.

Προσοχή στα παγωτά

Βρήκα το παρακάτω άρθρο και σκέφτηκα να το διαβάσουμε όλοι για να ξέρουμε τόσο τι τρώμε εμείς, αλλά το κυριότερο τι δίνουμε στα παιδιά μας. Γιατί όλοι θέλουμε το καλύτερο και προσπαθούμε να τους προσφέρουμε ότι πιο υγιεινό ή καλύτερα το λιγότερο ανθυγιεινό, αλλά είναι αδύνατον να τους στερήσουμε αυτά στα οποία ούτε εμείς δεν μπορούμε να αντισταθούμε, όπως ένα παγωτό. Τουλάχιστο ας είναι παγωτό και όχι παγωμένο...γλύκισμα...

Ο έρωτας χωρίς ανταπόκριση πονάει όπως ένα έγκαυμα!

Η επιστήμη απέδειξε αυτό που σχεδόν όλοι έχουν βιώσει τουλάχιστον μία φορά: ο έρωτας πράγματι είναι επώδυνος.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι στον εγκέφαλο κάποιου που βιώνει τον έρωτα χωρίς ανταπόκριση διεγείρονται οι ίδιες περιοχές με εκείνες που διεγείρονται με τον σωματικό πόνο, όπως για παράδειγμα ο πόνος που προκαλείται από ένα έγκαυμα, αναφέρει μελέτη που επικαλείται η ιστοσελίδα Health.com.

Ο χαμένος ύπνος δεν μπορεί να αναπληρωθεί

Οι ειδικοί διευκρινίζουν ότι η χρόνια έλλειψη ύπνου, η οποία συμβάλλει στην ελλειμματική προσοχή και μειώνει τα αντανακλαστικά, δεν αναπληρώνεται ούτε με ένα Σαββατοκύριακο «υπνοθεραπείας».

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ο άνθρωπος χρειάζεται κατά μέσο όρο περίπου 8 ώρες νυχτερινού ύπνου, προκειμένου να μπορεί να λειτουργούν σωστά σώμα και εγκέφαλος κατά τη διάρκεια της ημέρας.

15 "χρυσές" συμβουλές για καλό ύπνο

Δεν το συνειδητοποιούμε αλλά ο ύπνος είναι ένα πολύ μεγάλο μέρος της ζωής μας και πολύ σημαντικό μάλιστα για την υγεία μας. Εμείς μαζέψαμε από το Women's Health μερικές συμβουλές για καλό ύπνο.

ΠΟΣΟ ΩΡΑΙΑ ΜΑΤΙΑ ΕΧΕΙΣ - ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ

Για να βάζουμε και λίγη μουσική στη ζωή μας...

Διαφορετική οπτική των πραγμάτων...

Είχα μια συζήτηση σήμερα στο γραφείο και με έβαλε σε σκέψεις... Σκέψεις για την διαφορετική οπτική των πραγμάτων και των καταστάσεων που έχει ο καθένας... Κι εκεί που νιώθεις πως έχεις απόλυτο δίκιο, εκεί νιώθεις πως βρίσκεσαι από κάτω... Πάντα λέμε πως το νόμισμα έχει δύο όψεις. Και το ξέρουμε πως η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Ο καθένας έχει τη δική του αλήθεια κι ο καθένας από την πλευρά του νιώθει πως έχει δίκιο. Πάντα όμως πίστευα πως η αλήθεια υπάρχει.

Λογοκρισία δεν κάνουμε, εκβιασμούς δεν δεχόμαστε!

Επειδή ειπώθηκε από τον κύριο με το κομοδινί χρώμα (που ελπίζω να τα ξύρισε ήδη), δηλώνω δημόσια πως λογοκρισία δεν κάνουμε. Απλώς εάν κάτι δεν μας αρέσει το διαγράφουμε ή δεν το ανεβάζουμε. Απλά πράγματα! Τι να κάνουμε, το μικρό ψάρι τρώει το μικρό και ο δυνατότερος πάντα κερδίζει. That's life!! Και για να είμαι ειλικρινής, τίποτα δεν θα λογοκρίνω και δεν θα διαγράψω εκτός από τη φωτογραφία... Την περιβόητη φωτογραφία που με πρόδωσε η ηρωίδα κι έπεσε στα χέρια του κομοδινί τύπου και εκβιάστηκα ασύστολα...

Το shopping therapy βοηθάει...

Ότι μπορούμε κάνουμε να φτιάξουμε τη διάθεση...Το shopping therapy βοηθάει... Παλιά γνωστή μέθοδος, αλλά τώρα με το ΔΝΤ τα πράγματα μας δυσκολεύουν λιγάκι... Εμείς όμως δεν το βάζουμε κάτω! Ακάθεκτοι! Δεν χρειάζεται όμως πάντα να ψωνίσεις, αρκεί και μια βόλτα στα μαγαζιά να ξεχαστείς... Αν καταφέρεις βέβαια να ψωνίσεις κιόλας, ακόμα καλύτερα!!

Αλλαγή διάθεσης... αλλαγή χρωμάτων...

Σε πείσμα της αλλαγής της διάθεσης, σκέφτηκα να αλλάξουμε λίγο και τα χρώματα! Ώστε να φτιάχνουμε τη διάθεσή μας, όταν διαβάζουμε από εδώ μέσα διάφορες σκέψεις, διάφορες πληροφορίες κι όχι να τη χαλάμε περισσότερο! Λίγο πιο χαρούμενα χρώματα λοιπόν, λίγο πιο χαρούμενες εικόνες, γιατί όλα βοηθάνε!
Ακόμα κι αν ο καιρός εναντιώνεται στο σκοπό μας για πιο όμορφη διάθεση, για μπανάκια, δεν πειράζει... Αυτό το σαββατοκύριακο θα κάνουμε μπανάκι και θα περάσουμε όμορφα, ακόμα κι αν βρέχει...
Ραντεβού λοιπόν... Λίγο Λούτσα, λίγο Άγιο Σπυρίδωνα, λίγο ήλιο, λίγο συννεφιά...οσονούπο...

Εξαιρετικά αφιερωμένο... σε σένα...

Είναι ωραία τα λάθη...γιατί μοιάζουν με εμάς...

Το γέλιο βγήκε από τον παράδεισο

Έρχονται πολύ συχνά στιγμές στη ζωή μας, που μας συμβαίνουν διάφορα και ξεχνάμε τα πιο απλά... Το να γελάμε... Το να γελάμε με τα πιο απλά... Γιατί το γέλιο δίνει ζωή... Και είναι μεταδοτικό! Ακόμα κι αν δεν διανύουμε την καλύτερη περίοδο της ζωής μας, μπορούμε απλά να απολαμβάνουμε τις στιγμές μας με γέλιο... Και έτσι ίσως γίνει καλύτερη και η ζωή μας....

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά

Η Αριστέα μας έστειλε το παρακάτω με το εξής σχόλιο:  

"Κάθε φορά που το διαβάζω κερδίζω και κάτι από αυτό. Μαθαίνω και κάτι ακόμα. Η ελπίδα μου να αγαπήσουμε τον εαυτό μας πραγματικα."

Τα λάθη είναι για να μαθαίνουμε μέσα από αυτά...

Δεν είμαι σίγουρη αν η λέξη 'λάθος' είναι η σωστή, ή εάν αυτό που εννοώ είναι απλά η λέξη επιλογή. Σωστή ή λάθος ποιος ξέρει να σου πει; Ίσως θα ήταν πιο σωστός τίτλος να βάλω "μαθαίνουμε μέσα από τις επιλογές μας"... Αυτό που τη στιγμή που το κάναμε το θεωρούσαμε σωστό ή ακόμα και λάθος αλλά το θέλαμε πολύ εκείνη τη στιγμή, το είχαμε ανάγκη για διάφορους λόγους και τελικά το κάναμε και σήμερα έρχεται η στιγμή που πονάμε... που μετανιώνουμε... που θα θέλαμε να γυρίσουμε πίσω το χρόνο να το αλλάξουμε... Γιατί; Αφού το επιλέξαμε. Το θέλαμε. Δεν πρυτάνευσε η λογική... Καλώς; Κακώς; Δεν ξέρω...

Χρόνια πολλά κουμπαρούλα!!!

Κουμπαρούλα μου... ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ!! Και προπάντως ΚΑΛΑ! Και όλα θα είναι καλά.. Γιατί σιγά σιγά ξαναβρίσκω την αγαπημένη σου κουμπάρα, μα πάνω απ' όλα φίλη, που όταν κάτι σου συνέβαινε μ' έπαιρνες για να σ' ανεβάσω κι όχι για να σε ρίξω περισσότερο! Γιατί τον τελευταίο καιρό έπεσα πολύ... Αλλά όπως σου είπα χθες και στο τηλέφωνο, ΤΕΛΟΣ αυτά! Επανερχόμαστε στον παλιό καλό καιρό... Επανερχόμαστε στο αύριο που θα το διαμορφώσουμε ακόμα καλύτερο από το χθες,όπως λέει πολύ σοφά και ο δάσκαλος, ΚΑΘΕ ΑΥΡΙΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΧΘΕΣ...

Για τους άπιστους Θωμάδες...

Ξέρετε ότι δεν εμπιστεύομαι εύκολα ανθρώπους. Η εμπιστοσύνη είναι κάτι που κερδίζεται με κόπο και χρόνο.. Είναι πολύ λίγοι οι άνθρωποι που ξέρεις πως όταν σου πουν κάτι το εννοούν. Ότι ισχύει. Ότι θα το κάνουν. Θα βρουν τον τρόπο. Συνήθως δεν λένε πολλά, είναι πολύ φειδωλοί, αλλά όταν σου πουνε κάτι, δεν θα το πάρουν πίσω.

Η ανασκόπηση στη ζωή μας...

Οι περισσότεροι κάνουν ανασκόπηση του χρόνου που πέρασε συνήθως κοντά στις γιορτές, κοντά στην αλλαγή του χρόνου... Εγώ το παθαίνω κάθε φορά που κάτι τελειώνει, που κάτι αλλάζει, που κάτι δημιουργείται... Το παθαίνω κάθε φορά που ξυπνάω από λήθαργο, κάθε φορά που πέφτω από το συννεφάκι μου, κάθε φορά αφού πιάσω πάτο βρίσκω τη δύναμη και θέλω να κάνω ένα άλμα να ξανανέβω...

Για τους παρεξηγημένους ανθρώπους...

Υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που είναι παρεξηγημένοι, από τους πολλούς, αλλά εμείς τους ξέρουμε καλά.. Καλύτερα από τους άλλους, γιατί ανήκουμε στους λίγους... Μιλούσα με μία φίλη το πρωί με τις ώρες (πόσο μου έχει λείψει να το κάνω αυτό..) και μου είπε ένα περιστατικό και μου θύμησε πόσο παρεξηγημένη ήταν και είναι..

Τα συνηθισμένα λάθη των γονιών

Οι περισσότεροι γονείς αγνοούν τις ιδιαιτερότητες της παιδικής ψυχής και κάτω από την πίεση του άγχους που τραυματίζει την καθημερινότητά τους συμπεριφέρονται με τρόπους που δεν βοηθούν την ομαλή, ψυχολογική ανάπτυξη του παιδιού.

Ο ψυχικός κόσμος του μικρού παιδιού

Το μικρό παιδί ζει σε ένα δικό του παιδικό κόσμο. Σκέπτεται, αντιλαμβάνεται και ερμηνεύει όλα όσα συμβαίνουν με διαφορετικό τρόπο από ότι οι μεγάλοι. Δίνει ένα ιδιότυπο-παιδικό νόημα στην πραγματικότητα που το περιβάλλει.
Για να μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε δημιουργικά με το παιδί οφείλουμε να καταλάβουμε όσο μας είναι δυνατόν τον τρόπο που σκέπτεται και αισθάνεται τον κόσμο. Να δούμε με τα δικά του μάτια και να ακούσουμε με τα δικά του αυτιά.

Για τις απαιτήσεις του κουμπάρου...

Επειδή ξέρεις καλά ότι εγώ δεν το βάζω εύκολα κάτω κι επειδή πέρασα ομολογουμένως έναν από τους πιο δύσκολους χειμώνες... αξέχαστο το 2011... κι επειδή αποφάσισα πια, πως η ζωή είναι μικρή για να την περνάμε με θλίψη... Ότι δυσάρεστο μας βρήκε, μας βρήκε, κι εγώ τώρα έχω πεισμώσει να το διώξω. Και μπορεί να είναι δύσκολο, να θέλει προσπάθεια, αλλά θα ξαναβρούμε το χαμένο μας κέφι... Είχα μεγάλη αποχή από το να σας ξεσηκώνω, από το να ζούμε τις 'στιγμές ευτυχίας' που αναφέρω συχνά αλλά κι επειδή τρώγοντας έρχεται η όρεξη, επανέρχομαι δρυμήτερη και με ίσια μύτη!!! Λοιπόν, εσύ μπορεί να είσαι πελοποννήσιος και η άλλη σμυρνιά, αλλά εγώ είμαι κρητικιά και κομματάκι σμυρνιά κι εγώ, οπότε δεν καταλαβαίνω από τέτοια!!

Όταν γινόμαστε αυτό που φοβόμαστε...

 Ήρθε το παρακάτω κείμενο με e - mail. Τον τίτλο τον έβαλα εγώ στην ανάρτηση, θεώρησα ότι είναι πιο κοντά σε αυτά που κατάλαβα. Το μόνο που θέλω να σχολιάσω είναι πως καμιά φορά είναι αρκετό και μόνο να αντιλαμβανόμαστε κάποια πράγματα, κάποια λάθη.

Πως να διώξετε το άγχος άμεσα!

Άγχος... Μία λέξη που βρίσκεται καθημερινά στο λεξιλόγιό μας... και κυρίως; στη ζωή μας. Πόσο εύκολο είναι να εφαρμοστούν στην πράξη αυτές οι θεωρίες; Δεν ξέρω. Νομίζω πως όταν είμαστε αγχωμένοι πολύ δύσκολα μπορούμε ακόμα και να σκεφτούμε την εφαρμογή των οποιονδήποτε άρθρων έχουμε διαβάσει. Παρ' όλα αυτά δεν θεωρώ πως είναι κακό, να τα διαβάζουμε, να αποκτούμε τις γνώσεις και που ξέρετε; ίσως κάποια στιγμή καταφέρουμε να τα εφαρμόσουμε...

Οι άθεοι κάνουν καλύτερο σεξ;

Αν δεν πιστεύετε στον Θεό, οι πιθανότητες να κάνετε σεξ απόψε μόλις αυξήθηκαν, γιατί οι φήμες λένε ότι είστε πολύ ταλαντούχοι στο άθλημα.

Έτσι, τουλάχιστον, ισχυρίζεται μια νέα έρευνα που εξετάζει την πράξη του σεξ σε σχέση με τα θρησκευτικά πιστεύω. Σύμφωνα με την έρευνα οι άθεοι άνθρωποι αισθάνονται πιο ικανοποιημένοι με τη σεξουαλική τους ζωή καθώς έχουν αποβάλει τις τύψεις που πιθανόν να περιβάλλουν τους οπαδούς μιας θρησκείας σχετικά με το σεξ. Πόσο ακριβή, ωστόσο, είναι αυτά τα αποτελέσματα; Τελικά οι άθεοι κάνουν καλύτερο σεξ;

Το νοικοκυριό είναι στρεσογόνο για τα ζευγάρια

Αυτά που νιώθουμε, έρχονται να μας τα επιβεβαιώσουν και οι επιστημονικές μελέτες. Αν και δεν νομίζω ότι χρειάζεται και πολύ μελέτη για να διαπιστώσει κανείς το αυτονόητο! Σχεδόν όλα τα ζευγάρια, ειδικά αν έχουν και παιδιά το βιώνουν αυτό. Ο χρόνος πολύ λίγος και αυτά που έχουμε να κάνουμε τόσα πολλά! Και τώρα το καλοκαίρι, ακόμα περισσότερα, με τα αυθημερόν μπάνια, τα πλατσουρίσματα στα μπαλκόνια, τη μέρα που είναι πολύ μεγαλύτερη και δεν μπορείς να κλειστείς σπίτι... αλλά δεν βαριέσαι... καλοκαιράκι είναι... Η διάθεση ανεβαίνει... Ας μοιραστούμε τις υποχρεώσεις κι ας απολαύσουμε τη ζωή μας... Ακόμα και με το στρες της καθημερινότητας...

Για τον κουμπάρο και την ηρωίδα...

Ξέρετε την αδυναμία μου... Κάμπινγκ... Απλά πράγματα... Φύση... Ξαπλώστρες, αιώρες, μουσικούλα και καλή παρέα... Με το μαγιώ όλη μέρα... Να ξυπνάς το πρωί και το πρώτο πράγμα που κάνεις είναι μια βουτιά στη θάλασσα που όλη νύχτα άκουγες το κύμα της... Ύπνος σε φουσκωτό στρώμα...

Δεν θέλει απόψε άνθρωπο να δει...

ΣΕΞ: δεν είναι μόνο απολαυστικό, είναι και καλό για την υγεία μας

Οι περισσότεροι δεν χρειαζόμαστε έρευνες για να πειστούμε ότι το σεξ μάς κάνει καλό! Μας αρέσει, μας φτιάχνει τη διάθεση και μας χαλαρώνει. Φαίνεται, όμως, ότι η ικανοποιητική ερωτική ζωή έχει και άλλα οφέλη για την υγεία μας. Αν και τα ερευνητικά δεδομένα δεν είναι και τόσο πλούσια -και για πολλές από τις ευεργετικές του ιδιότητες χρειάζεται να γίνουν πρόσθετες έρευνες-, ωστόσο κατά καιρούς βλέπουν το φως της δημοσιότητας ορισμένα ενδιαφέροντα στοιχεία για τα οφέλη της σεξουαλικής επαφής.

Κάποιος μου έταξε λεμοντσέλο και ουζάκι... Που είναι;;;

Δεν είχα και πολύ δίκιο τελικά.. Δεν αντέχεται πάντα ο σωματικός πόνος, ακόμα κι αν παίρνουμε παυσίπονα... Το μόνο παρήγορο είναι πως ξέρω πως  θα περάσει... Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει όμως... Δεν φαντάστηκα ποτέ πως θα κρατούσαν τόσο λίγο χρόνο τα παυσίπονα για να σε ανακουφίσουν...

Διεθνής Ημέρα κατά της Επιθετικότητας εναντίον των Παιδιών

Η 4η Ιουνίου καθιερώθηκε ως «Διεθνής Ημέρα κατά της Επιθετικότητας εναντίον των Παιδιών» το 1983, με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Αφορμή υπήρξε η επιθετικότητα του ισραηλινού κράτους κατά μεγάλου αριθμού παιδιών παλαιστινιακής καταγωγής.

Μάστιγα οι αυτοκτονίες νέων - Το ανακοινώνουν μέσω ιντερνετ!

Είναι πραγματικά λυπηρό, να νιώθουν έτσι νέοι, παιδιά, που έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους, που θα έπρεπε να είναι χαρούμενα και να έχουν στο μυαλό τους τη δημιουργία, τα όνειρα, το αύριο! Δυστυχώς η κοινωνία μας έχει καταντήσει έτσι, που όλο αυτό ξεκινάει και μέσα από το σπίτι. Όταν οι γονείς βιώνουν ένα πρόβλημα, πέφτουν σε θλίψη, και ξεχνάνε πολλές φορές ότι όλο αυτό περνάει και στα παιδιά τους. Εγκλωβίζονται μέσα στα καθημερινά προβλήματα και χάνεται η επικοινωνία που θα μπορούσε πραγματικά να βοηθήσει τα παιδιά τους και να τους θέσει τις σωστές βάσεις για το ξεκίνημά τους στη ζωή... Ας μην το ξεχνάμε λοιπόν αυτό εμείς οι γονείς, γιατί τα παιδιά μας, μας χρειάζονται...

Είμαστε 36 λεπτά την ημέρα απελπισμένοι!

Μήπως να διαβάσουμε το παρακάτω άρθρο και να αναρωτηθούμε εάν αξίζει τον κόπο; Προσωπική μου άποψη ότι το τελευταίο διάστημα, με όλα αυτά που μας λανσάρουν τα ΜΜΕ είναι πολύ περισσότερα από 36 λεπτά την ημέρα που νιώθουμε απελπισμένοι! Εγώ πάντως έχω πάρα πολύ καιρό να παρακολουθήσω ειδήσεις, δεν ξέρω εάν είναι σωστό ή λάθος, αλλά εξάλλου όλα ένα καλοστημένο παιχνιδάκι δεν είναι; Γιατί να κάθομαι να τους ακούω; Πτωχεύουμε κάθε ένα με δύο μήνες. Τους επιτρέψαμε να μας φτάσουν σε αυτό το σημείο. Αν υπάρχει κάτι να κάνουμε, να το κάνουμε. Να γίνουμε ενεργοί πολίτες. Αλλά να τους επιτρέπω να με ψυχοπλακώνουν, όχι. 

Πολλές φορές μια αγκαλιά είναι ότι χρειάζεται κανείς...

Πολλές φορές μια αγκαλιά μπορεί να είναι ότι χρειάζεται κανείς για να νιώσει καλύτερα και πολλές φορές αρκεί για να δείξει κάποιος την αγάπη του... Χωρίς λόγια, με μια απλή αγκαλιά... Δεν έχει σημασία αν είναι άνθρωπος ή ζώο, η αγκαλιά από το παρακάτω βιντεάκι, τα λέει όλα...

Η σωστή διατροφή για παιδιά 4 έως 6 χρόνων

Επειδή τον τελευταίο καιρό υπάρχουν θέματα διατροφής τα οποία σχετίζονται άμεσα με την υγεία των παιδιών μας, ας πάρουμε μερικές πληροφορίες αν και δεν είναι πάντα εφαρμόσιμες.

Παιδικές αδιακρισίες

Όλοι μας νομίζω είτε λίγο είτε πολύ έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι με παιδικές αδιακρισίες. Είτε ως προς εμάς είτε το παιδί μας ως προς τρίτους. Το συναίσθημα είναι πάντα το ίδιο δυσάρεστο. Είτε το παιδί μας δείχνει κάποιον ο οποίος φοράει σιδεράκια, είτε αναρωτιέται γιατί κάποιος είναι χοντρός, είτε γιατί κάποιος είναι σε αναπηρικό καροτσάκι... Είναι πολλές οι διαφορετικότητες που μπορεί να παρατηρήσει ένα παιδί και με την γνωστή παιδική αφέλεια να μας φέρει σε δύσκολη θέση. Βρήκα το παρακάτω άρθρο που αναφέρεται σε παιδικές αδιακρισίες και μου φάνηκε ενδιαφέρον:

Για τους ανθρώπους που είναι κοντά μας στις δύσκολες στιγμές...

Για αυτούς τους 'δοκιμασμένους ανθρώπους' της ζωής μας έχω γράψει πολλές φορές... Και νομίζω πως δεν θα κουραστώ να γράφω ποτέ για αυτούς, γιατί είναι ίσως ότι σημαντικότερο στη ζωή μας... Η ζωή μας είναι γεμάτη σκαμπανεβάσματα. Πότε είμαστε καλά, ψηλά και πότε είμαστε χάλια, χαμηλά... Υπάρχει ένας σωρός από ανθρώπους που είναι γύρω μας, μα είναι τόσο λίγοι και μοναδικοί οι άνθρωποι που είναι αληθινά κοντά μας...Που δεν είναι πλάι μας μόνο όταν είμαστε καλά, όταν χαμογελάμε, όταν είμαστε χαρούμενοι, μα μένουν εκεί δίπλα μας, να μας κρατάνε το χέρι, ακόμα κι όταν όλα πάνε στραβά... Ακόμα κι όταν αυτό το στραβά κρατάει καιρό...

Για σένα... που είσαι πάντα πλάι μου...

Για σένα αγάπη μου... Για σένα που είσαι πάντα πλάι μου... Και στα εύκολα και στα δύσκολα... Ακόμα κι όταν σου λέω φύγε, αντέχω...Για σένα που μένεις χωρίς νερό για συμπαράσταση... Που είσαι εκεί να μη φοβάμαι... Που δεν μ' αφήνεις να λυγίσω... Για σένα που όπως είπε και η γιατρός μ' αφήνεις να είμαι 'ατίθαση' και με στηρίζεις ακόμα και σε αυτό...

31 Μαΐου Παγκόσμια ημέρα κατά του καπνίσματος

Επειδή αρκετοί από την παρέα προσπαθούμε να κόψουμε το τσιγάρο, άλλοι να το μειώσουμε και κάποιοι άλλοι έχουν καταφέρει με μεγάλη επιτυχία να το κόψουν ήδη, κι επειδή κάπου διάβασα το παρακάτω, σκέφτηκα να το αναρτήσω. Ξέρω ότι οι περισσότεροι καπνιστές τα προσπερνάμε αυτά, ότι όταν φτάνει η ώρα που πρέπει να το κόψουμε λέμε "η ζωή είναι μικρή ας την απολαύσουμε", "λίγες είναι οι απολαύσεις της ζωής, ας τις χαρούμε", αλλά επειδή η αλήθεια είναι πως είναι μία πολύ καταστροφική συνήθεια, και προπαντώς επειδή πρέπει να έχουμε τη γνώση και να επιλέγουμε ας το διαβάσουμε...

Μια ζωή τόσο μικρή...

"Σε μια ζωή τόσο μικρή δεν σταματάω...Τις άσχημες στιγμές τις προσπερνάω...Θέλω να γελώ, να πίνω, να παραμιλώ όταν πονάω..."

Η απολογία μου...

Γενικώς δεν μου αρέσει να απολογούμαι. Αλλά το κάνω συχνά σε ανθρώπους που αγαπάω, όταν θεωρώ ότι δεν φέρθηκα σωστά, ότι αυτά που λέω και φωνάζω, δεν τα ακολουθώ, όταν ξέρω ότι έκανα λάθος...Γιατί εγώ δεν φοβάμαι τη συγνώμη... Αντιθέτως τη θεωρώ απαραίτητη όταν συνειδητοποιώ το λάθος μου ή ακόμα κι όταν πρόκειται για λάθος 'εκ προ μελέτης'... Παραμένει λάθος. Και θα ήθελα να εξηγήσω, να απολογηθώ, να ζητήσω συγνώμη. Και το χρωστάω σε έναν άνθρωπο... Σ' έναν άνθρωπο δικό μου, πολύ δικό μου...

Χατζηγιάννης..Τη διάθεσή σου να φτιάξω...

Για τους ανθρώπους που μας σκέφτονται...

Νομίζω πως όλοι έχουμε στιγμές, που δεν είμαστε καλά, που μας παίρνει λίγο περισσότερο από κάτω, που καταρρέουμε, που απογοητευόμαστε, που φοβόμαστε. Άλλοι το εκφράζουν κι άλλοι το κρύβουν καλά μέσα τους...

Τίποτα δεν γίνεται τυχαία...

Κάθε εμπόδιο για καλό... Το σύμπαν συνομωτεί... Δεν υπάρχουν συμπτώσεις... Δεν υπάρχει τύχη.. Δεν υπάρχει πεπρωμένο... Εμείς τα ορίζουμε... Εμείς με το μυαλό μας και τις σκέψεις μας... Τις θετικές ή τις αρνητικές... Ξαναρχίζουμε θετικές σκέψεις λοιπόν, γιατί τ' άκουσα από κάποιους, μου τα έψαλαν, ο καθένας με τον δικό του μοναδικό τρόπο... και γιατί δεν μου αρέσει ο εαυτός μου έτσι... Λένε ότι το κλάμα καμιά φορά είναι κάθαρση... Και καμιά φορά χρειάζεται για να πάρουμε μια καθαρή ανάσα και να σηκωθούμε να συνεχίσουμε... Σηκώνομαι λοιπόν και συνεχίζω.... 

Πώς να διαλέξεις ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που αγαπάς;;;;;

Υπάρχουν στη ζωή σου δύο άνθρωποι που αγαπάς... Δυο δικοί σου άνθρωποι... Και τους αγαπάς πολύ... Και έρχεται κάποια στιγμή που αυτοί οι δύο άνθρωποι έρχονται σε ρήξη... Κι εσύ είσαι στη μέση. Και πρέπει να διαλέξεις από ποια μεριά θα σταθείς. Και θα ήθελες να μη βρισκόσουν στη μέση, αλλά βρίσκεσαι. Και δεν το επέλεξες. Και θα ήθελες να μη χρειαστεί να διαλέξεις. Αλλά θα χρειαστεί... Τι κάνεις τότε;...

Να μιλήσουμε και λίγο για αγάπη;

Είχα μια συζήτηση χθες. Αφορμή διάφορα γεγονότα. Αναρωτήθηκα εάν πράγματι η αγάπη και όλα τα παρελκόμενά της υπάρχουν μόνο στο ροζ συννεφάκι μου... Εντάξει, ξέρω πως η έννοια της αγάπης είναι πολύ υποκειμενική. Γιατί ο καθένας αγαπάει με το δικό του τρόπο. Όμως δεν υπάρχουν ορισμένα δεδομένα; Ορισμένα πράγματα που όταν αγαπάς ή τα κάνεις ή δεν τα κάνεις;

Δυνατός δεν είναι αυτός που δεν πέφτει, αλλά αυτός που βρίσκει τη δύναμη να ξανασηκωθεί..

Ξέρω ότι πολλά από αυτά που έγραψα, δεν τα καταλάβατε. Εγώ κατάλαβα ότι άθελά μου σας άγχωσα... Και ομολογώ ότι ξαφνιάστηκα, γιατί χθες απλά έγραφα χωρίς να σκέφτομαι και σήμερα το πρωί όταν με πήρε η 'ηρωίδα' τηλέφωνο στη δουλειά, κατάλαβα ότι είχα κάνει γκάφα... Απλά κάποιες μέρες είναι πιο δύσκολες από κάποιες άλλες... Και τυχαίνει να σου πέφτουν πολλά μαζεμένα σε μία μέρα και να μην μπορείς να τα διαχειριστείς μέσα στο μυαλό σου...

Ένα ακόμα τραγούδι...

Ένα τραγούδι που ήρθε στο email, χωρίς αφιέρωση και δεν είχα ξανακούσει...

Όταν οι σκέψεις δεν σ' αφήνουν να κοιμηθείς...

Υπάρχουν βραδιές, σαν την αποψινή, που δεν σε πιάνει ύπνος... Που τριγυρνάνε τόσες πολλές σκέψεις στο μυαλό σου που είναι αδύνατον να τις βάλεις σε μία τάξη... Γιατί μέσα σε μία μέρα μπορεί να σου συμβούν τόσα πολλά... Τόσες ανατροπές, από το πουθενά και να σε κάνουν να αλλάξεις οπτική γωνία για πολλά πράγματα στη ζωή σου...

Ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι...

Ένα από τα πολύ αγαπημένα μου τραγούδια που μου αρέσει να ακούω όταν είμαι θλιμμένη...
Καμιά φορά λένε πως και ο καιρός αντικατοπρίζει τα συναισθήματά μας... Και σήμερα ο καιρός είναι βροχερός... Λένε πως είμαι δυνατός άνθρωπος και αντέχω... Δεν ξέρω, μπορεί να είναι κι έτσι... Αλλά καμιά φορά και οι δυνατοί λυγίζουν. Μόνο τα αγάλματα δεν λυγίζουν... Γιατί καμιά φορά πέφτουμε χαμηλά... Πολύ χαμηλά... Λένε πως για να ξανανέβεις πρέπει να πιάσεις πάτο. Ίσως και να τον έπιασα και να έρχεται η ώρα να ξανανέβω... Καμιά φορά η θλίψη και τα γεγονότα δεν σ' αφήνουν να σκεφτείς καθαρά...
Είχα πολύ ανάγκη σήμερα να ακούσω αυτό το τραγούδι...

Γιατί να είναι όλο τόσο δύσκολα;_Απαντηση με άσμα.

Το μήνυμα του τραγουδιού είναι στο 2:06 Άκου, σκέψου και πράξε.

Γιατί να είναι όλο τόσο δύσκολα;;;...

Εντάξει, ξέρω έχουμε πει θετικές σκέψεις... Και είμαι πολέμιος αυτής της λογικής. Τουλάχιστον το μάχομαι όσο μπορώ... Όμως έρχονται στιγμές που δεν έχεις αποθέματα... Που έχεις κουραστεί... Που θα ήθελες να υπήρχε έστω κάτι που να σου ερχόταν εύκολα στη ζωή σου...

Εκρήξεις θυμού...

Έχω την αίσθηση ότι όλοι οι άνθρωποι ενίοτε παθαίνουμε εκρήξεις θυμού, άλλοι συχνότερα, άλλοι σπανιότερα.. Οι περισσότεροι το θεωρουν φυσιολογικό. Εγώ ανήκω σε αυτούς που δεν μου αρέσει καθόλου να εκφράζω το θυμό μου... και ειδικά στο παιδί μου και γενικότερα στα παιδιά. Είναι πολύ πιο αδύναμα και το θεωρώ τουλάχιστον απάνθρωπο να χειραγωγούμε το φόβο τους με τις δικές μας εκρήξεις θυμού...

Το πεπρωμένο

Μία ωραία φωτογραφία σχετικά με το πεπρωμένο μας...

Αχ αυτό το λεμοντσέλο...

Δεν ξέρω αν φταίει το λεμοντσέλο ή το ανακάτεμα όλων των παρελκόμενων, αλλά νομίζω θα κάνω πολύ πολύ καιρό να κάνω πάλι τέτοιες ατασθαλίες... Τι να κάνω κι εγώ; Το ποτήρι με την μπύρα γέμιζε διαρκώς κι εγώ απλά δεν έδινα σημασία. Μετά μπέρδευα τα ποτήρια κι έπινα και το λεμοντσέλο της κουμπάρας.Το στομάχι δεν λέει να συνέλθει και ας μη μιλήσουμε καλύτερα για το κεφάλι... Και τι να σου κάνει κι ο καφές...

Χρόνια πολλά αγάπη μου...

Χρόνια πολλά αγάπη μου... Χρόνια καλά... Από τη γυναικούλα σου που ζει στο ροζ συννεφάκι της... Και της αρέσει... Και παλεύεις όλα αυτά τα χρόνια να το διατηρήσεις εκεί, να με προστατεύεις να μην πέφτω... Μα κι όταν δεν τα καταφέρνεις δεν πειράζει, γιατί είσαι πάντα εκεί... Τι κι αν από τα ψηλά πέφταμε στα χαμηλά, τι κι αν περάσαμε φουρτούνες, τι κι αν ο κόσμος γύρω μας καταρρέει... Ήμασταν μαζί... Τα περάσαμε και τα περνάμε μαζί...

Για τον άντρα μου... Τη ζωή μου... Τον άνθρωπό μου...

Για σένα αντρούλη μου που σήμερα γιορτάζεις... Και ξέρω πως δεν σ' αρέσουν αυτές οι γιορτές... αλλά τι να κάνουμε που υπάρχουν... Τα πολλά λόγια είναι φτώχια λες... Και δεν σ' αρέσει να λες πολλά... Πάντα έλεγες πως οι πράξεις δείχνουν, αυτά που νιώθουμε... Οι πράξεις των τελευταίων 20 χρόνων λοιπόν, έχουν αποδείξει πολλά... Για αυτό θέλω να σου αφιερώσω αυτό το τραγούδι... Γιατί μεγαλώσαμε μαζί, περάσαμε πολλά μαζί, και είμαστε ακόμα μαζί... Γιατί λίγα πράγματα σ' αυτόν τον κόσμο είναι αληθινά... Κι εσύ είσαι ένα από αυτά...

Απλά κάποιες σκέψεις μου…

Υπάρχουν ορισμένες φορές που κάποιες καταστάσεις σε μπερδεύουν.. Που δεν μπορείς να καταλάβεις την συμπεριφορά των ανθρώπων γύρω σου.. Υπάρχουν ορισμένες στιγμές που νομίζω ότι είμαι πολύ λάθος… ότι δεν έχω καταλάβει τίποτα.. Μακάρι να υπήρχε ένα λεξικό να εξηγεί καταστάσεις και συμπεριφορές…

Για μια φίλη που ήρθε από τα παλιά...

Πάνε κοντά δέκα χρόνια από τότε που συνάντησα πρώτη φορά αυτόν τον άνθρωπο. Και αποκτήσαμε σχεδόν αμέσως μία ιδιαίτερη σχέση.. Όχι, δεν ήμασταν ποτέ φίλες που βρισκόμασταν συνέχεια, που τηλεφωνιόμασταν διαρκώς, που ξέραμε τα πάντα η μία για την άλλη... Υπήρχε κάτι άλλο μεταξύ μας, μια ιδιαίτερη χημεία, που μπορεί να βρισκόμασταν για ένα γρήγορο καφέ μια φορά στο τόσο, αλλά πάντα ήταν σαν να μην είχαμε χαθεί ποτέ... Υπήρχε η ίδια οικειότητα... η ίδια εκτίμηση... Και περνούσαν τα χρόνια και άλλαξαν τόσο πολύ οι ζωές μας κι εκείνη τώρα πια έχει φύγει μακρυά, σ' ένα μέρος 'μαγικό'... Σ' ένα υπέροχο νησί που την άλλαξε σαν άνθρωπο εντελώς...

Αχ αυτό το κοκορέτσι...

Ένα κοκορέτσι και πολύ ψηστήρι, ήταν ικανό να μας αλλάξει τα σχέδια... Τι κι αν εμείς σηκώναμε χαλιά όλο το σαββατοκύριακο, τι κι αν κάναμε ετοιμασίες και λίστες, τι κι αν ψάχναμε να βρούμε επιπλέον καρέκλες για να χωρέσουμε... Ήρθε η ιδέα στον κουμπάρο να το κάνουμε ταρατσάτο...

Να μ' αγαπάς...

Ξέρω ότι σ' αρέσει. Το θυμάμαι. Γιατί θυμάμαι ότι αξίζει να θυμάμαι... Στα υπόλοιπα, απλά... δεν δίνω σημασία...

Αφιερωμένο σε όλους τους πικραμένους που προσπαθούν να κόψουν το τσιγάρο!!

Επειδή χθες το βράδυ έκανα λάθος τραγούδι (εντάξει ξέρετε τώρα, δεν έδωσα και πολύ σημασία), καθώς μπερδεύτηκα με τη συζήτηση που είχαμε μετά για το βαπόρι από την Περσία...
Ε δεν έχει και μεγάλη διαφορά... Η ουσία είναι ότι όσο προσπαθείς να το κόψεις, τόσο το μυαλό σου σε οδηγεί εκεί... Και το αποτέλεσμα ξέρετε ποιο θα είναι; Θα μειώσουμε το τσιγάρο και θα το ρίξουμε στο ποτό και στα βαριά ρεμπέτικα!!!
Αφιερωμένο λοιπόν σε όσους προσπαθούν να κόψουν το τσιγάρο, να απαλλαγούν από αυτή την καταστροφική συνήθεια, αλλά και σε όσους έχουν καταφέρει να το κόψουν (κάτι ξέρω εγώ που σε λέω ηρωίδα)!!

Μερικά γνωμικά για την επιτυχία και την αποτυχία...

Μ' αρέσει πολύ να διαβάζω γνωμικά, σοφές κουβέντες, αποφθέγματα που όλοι λίγο πολύ ξέρουμε, αλλά πολύ συχνά ξεχνάμε...
Παρακάτω παραθέτω μερικά που μου άρεσαν κι έχουν σχέση με την επιτυχία και την αποτυχία, γιατί δεν πρέπει να καταθέτουμε έτσι εύκολα τα όπλα όταν κάτι δεν μας πάει καλά... γιατί πολύ συχνά ξεχνάμε πως πρέπει να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας... Και γιατί απλά δεν μ' αρέσει να βλέπω απογοήτευση στα μάτια κανενός από τους ανθρώπους που αγαπάω!

Κι άλλο ένα τραγούδι για την γυναίκα της ζωής μου.

Τα λόγια είναι περιττά όπως λέει και το άσμα.

Δύο τραγούδια για την γυναίκα της ζωής μου.

Για όλα αυτά που έχουμε περάσει μαζί. Και για αυτά που θα περάσουμε.

Και λίγα λόγια για τον Σάτυρο...

Επειδή πολύ τον αναφέραμε, κι ίσως είναι και μία καλή αφορμή να μάθουμε και λίγα πράγματα διασκεδάζοντας για την ελληνική μυθολογία, βρήκα λίγες πληροφορίες για τους 'Σάτυρους':

Και ένα τραγουδάκι για την ηρωίδα και τον Εξηκία...

Επειδή χθες πολύ ανάλυση έγινε για αυτό το τραγούδι... Κι επειδή γελούσε η ηρωίδα με τη σπηλιά του Σάτυρου πριν λίγο, αλλά επειδή υπήρχαν και διαφωνίες από το δάσκαλο, ενώ εμείς απλά δεν δίναμε σημασία... Αλλά κι επειδή ο Σφακιανάκης αρέσει σε όλους μας...

Για τα όνειρα που όλοι κυνηγάμε...

Επειδή αρκετό καιρό τώρα μιλάμε για φοβίες, για ανασφάλειες, για ανθρώπους που τολμάνε, για το σύμπαν που συνομωτεί, για αυτά που θέλουμε, για τα όνειρά μας... Βρήκα το παρακάτω και μου άρεσε πολύ καθώς το διάβαζα και σκέφτηκα κάποια ψυχή... Και είπα να το γράψω... Για σένα, λοιπόν...

Όλα τα καλά είναι απαγορευμένα...

Δυστυχώς τα περισσότερα πράγματα που μας προσφέρουν ευχαρίστηση ή είναι απαγορευμένα ή μας κάνουν κακό... Και συνήθως εξακολουθούμε να τα απολαμβάνουμε, απλά γιατί μας αρέσει... Γιατί η ζωή είναι μικρή και οι απολαύσεις λίγες... Γιατί να μην μπορείς να κάνεις αυτό που θες, όταν το θες, χωρίς να υπάρχουν επιπτώσεις;...

Με μια καλή παρέα....

Απλά επειδή είμαστε παρεούλα και περνάμε πολύ καλά.... Κι επειδή αυτόν τον καιρό περνάω πολύ όμορφα γενικότερα... και ελπίζω στα καλύτερα... ήθελα να ακούσω αυτό το τραγούδι τώρα.... ε κουμπαρούλα???? :P

Μία αφιέρωση ακόμα...

Μία ακόμα αφιέρωση που ήρθε στο email.

Όταν τα προβλήματα μοιάζουν να φεύγουν...

Εκεί που τα προβλήματα μοιάζουν να φεύγουν, εκεί που τα πράγματα μοιάζουν να πηγαίνουν καλύτερα, εκεί που αρχίζεις να παίρνεις τα πάνω σου και να κάνεις θετικές σκέψεις... εκεί κάτι γίνεται και ξαναπέφτεις... Κάτι πιο σοβαρό που κατά καιρούς το περίμενες, κι αναρωτιόσουν πάντα, που θα χτυπήσουν όλα αυτά τα προβλήματα...

Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη...

Κι επειδή η σοφία των μεγάλων Ελλήνων μας δεν σταματάει πουθενά... Κι επειδή μιλήσαμε για ταξίδι και προορισμό... Αλλά κι επειδή με μια ψυχή σήμερα μιλούσαμε για την Ιθάκη.... Νομίζω ότι είναι ότι ομορφότερο να διαβάσουμε...

Για όσους δουλεύουν στο κέντρο της Αθήνας...

Πριν από αρκετά χρόνια, ήταν πραγματική απόλαυση για μένα που δούλευα στο κέντρο της Αθήνας... Μπορεί να ήταν ταλαιπωρία και αρκετό χάσιμο χρόνου η μετακίνηση, αλλά το κέντρο στο ξεπλήρωνε αυτό... Γιατί για μένα έχει μία μαγεία αξεπέραστη...

Ταξίδι ή προορισμός; Τι είναι πιο σημαντικό;

Πάντα αποζητάμε να φτάσουμε κάπου, να κερδίσουμε κάτι, να κατακτήσουμε κάτι... Πολλές φορές όταν φτάνουμε εκεί που θέλαμε, που ονειρευόμασταν, συνειδητοποιούμε πως δεν ήταν αυτό που θέλαμε πραγματικά... Γιατί συνηθίζουμε να μυθοποιούμε πρόσωπα, καταστάσεις, γεγονότα... Για αυτό πιστεύω κι επιμένω, πως το ταξίδι έχει μεγαλύτερη αξία από τον τελικό προορισμό...

Επειδή σε πολλούς τελικά αρέσει να μιλούν με τραγούδια...

Έλαβα ένα e mail και κάποιος ανώνυμος επιθυμεί να αφιερώσει ένα τραγούδι... Σε ποιον δεν λέει... Προφανώς ίσως όποιος θέλει θα καταλάβει... Γιατί τελικά σε πολλούς αρέσει να μιλούν με τραγούδια... Πολύ αρέσει η Πέγκυ Ζήνα τελικά...
Δική μου προσωπική άποψη, θα ήταν προτιμότερο να αναφέρουμε κάτι ώστε να καταλαβαίνει αυτός που πρέπει να καταλάβει, αλλιώς μονίμως θα αμφιβάλλει...
Αφιέρωση λοιπόν από κάποιον άγνωστο, σε κάποιον άλλον άγνωστο...

Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα. Ζωγράφισε τον δικό σου παράδεισο και μπες μέσα...

Πολλές φορές τα πράγματα μοιάζουν δύσκολα. Πολύ δύσκολα... Μετά από καιρό όμως όταν γυρίζουμε πίσω και τα κοιτάμε, συνειδητοποιούμε πως δεν ήταν τελικά και τίποτα το σπουδαίο. Απλά επειδή ήμασταν μέσα στο πρόβλημα, επειδή το ζούσαμε έντονα, δεν βλέπαμε καθαρά...

Αφιέρωση...

Απλά γιατί η μέρα είναι πολύ όμορφη και επειδή πάντα η καλή διάθεση βοηθάει και πάνω απ όλα γιατί μ αρέσει να μιλάω μέσα απ τα τραγούδια, μια αφιέρωση... και όποιος θέλει ας καταλάβει ότι θέλει...!!!!

Για τη γιορτή της μητέρας

Καταρχήν να πω χρόνια πολλά σε όλες τις μαμάδες, τις μανούλες, τις μητέρες, τις μάνες... Σε όλες όσες παλεύουν να προσφέρουν ότι καλύτερο μπορούν στα παιδιά τους... Σε όλες όσες αντέχουν... Αντέχουν τους πολλούς ρόλους που μας ανάγκασε η κοινωνία να αναλάβουμε... Μην ξεχνάμε όμως και τους μπαμπάδες, που ίσως η κοινωνία τους έδωσε ένα πιο σκληρό πρόσωπο να αντιπροσωπεύουν και σε κάποιους ίσως να μην ταιριάζει... Στους μπαμπάδες που η γιορτή του πατέρα είναι λίγο ξεχασμένη κάπου τον Ιούνιο...

Αχ αυτές οι ιώσεις...

Αυτός ο χειμώνας ήταν ομολογουμένως ένας από τους πιο δύσκολους. Από πολλές απόψεις... Το πιο ψυχοφθόρο ήταν οι ιώσεις της μικρής και ακολουθούσα κι εγώ πάντα από κοντά... Το δυσκολότερο είναι να το βλέπω το μικράκι μας να ταλαιπωρείται έτσι κάθε λίγο και λιγάκι χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα ουσιαστικά για να τη βοηθήσω... Ούτε σωματικά ούτε ψυχολογικά...

Για το Ηλεκτράκι μας..

Πέρασαν σχεδόν τρία χρόνια από τότε που μάθαμε ότι θα αποκτούσαμε ανηψάκι... Το πρώτο μας... Και λίγο μετά μάθαμε ότι η κόρη μας θα αποκτούσε ξαδερφούλα... Και δεν θα ξεχάσω την πρώτη σου κλωτσιά, το πρώτο σου σήμα πως υπάρχεις...Είναι πραγματικά εκπληκτικό ότι περνάνε 9 μήνες και δεν μπορείς ούτε καν να φανταστείς τη φατσούλα που θα γεννηθεί...

Δουλειά ή δουλεία;...

Όλοι έχουμε μία δουλειά, οι περισσότεροι για βιοποριστικούς λόγους και λίγοι και τυχεροί γιατί τους αρέσει... Κάποιες μέρες είναι πιο εύκολες από τις άλλες... Τις άλλες που νιώθεις πως πνίγεσαι... Που νιώθεις πως είσαι καταδικασμένος σε ισόβια δεσμά... Όχι γιατί δεν σου αρέσει να δουλεύεις, αλλά γιατί το κλίμα γίνεται βαρύ... Πιο βαρύ απ' όσο μπορείς να αντέξεις... Και τότε θες να φύγεις, να πας αλλού...

Να μετανιώνουμε ή όχι;...

Κοιτάζοντας πίσω και κάνοντας μία αναδρομή στη ζωή, στα λάθη μας, στις επιλογές μας, υπάρχουν πράγματα για τα οποία μετανιώνουμε και πράγματα για τα οποία είμαστε περήφανοι... Ένας φίλος είπε προχθές πως έχει μετανιώσει μόνο για δύο πράγματα στη ζωή του... Κάποιοι χρησιμοποιούν πολύ συχνά τη λέξη 'μετάνιωσα'.. Κάποιοι άλλοι λένε 'εγώ δεν μετανιώνω ποτέ'...

Ότι διορθώνεται, ας έρχεται...

Υπάρχουν καθημερινά πράγματα, μικροπροβλήματα ή και μεγαλύτερα, τσακωμοί, προστριβές, που μας στεναχωρούν, μας θλίβουν, μας θυμώνουν... Και ξαφνικά ένα πρόβλημα υγείας μας κάνει να τα ξεχνάμε όλα.. Ακόμα κι αν είναι μία απλή, αλλά επίμονη ίωση. Επικεντρωνόμαστε σε αυτό κι έπειτα όλα τα υπόλοιπα μας μοιάζουν τόσο μικρά...

Χαρά και λύπη

Μία ανάρτηση από κάποιον άγνωστο που έστειλε e mail και θέλησε να αναρτήσουμε κάποιες δικές του σκέψεις. Το παραθέτω αυτούσιο όπως ήρθε στο e mail.

Οι δοκιμασμένοι άνθρωποι της ζωής μας...

Έρχονται δύσκολες μέρες, δύσκολες στιγμές και το στομάχι σου δένεται κόμπος, οι παλάμες σου ιδρώνουν, η καρδιά σου νιώθεις ότι θα σπάσει από την αγωνία... αλλά δεν είσαι μόνος... Έχεις κοντά σου τους δοκιμασμένους ανθρώπους της ζωής σου... Όχι αυτούς που έρχονται και παρέρχονται, αλλά αυτούς που μένουν και που είναι πάντα εκεί...

Το αύριο...

Το αύριο είναι μία πολύ δύσκολη αλλά και μία πολύ πολύ αγχωτική ημέρα... Αυτή τη φορά το παλεύουμε με θετικές σκέψεις μέχρι τελευταία στιγμή... Το αν θα καταφέρουμε να κοιμηθούμε άλλο ένα βράδυ είναι ένα καλό ερώτημα, αλλά τουλάχιστον οι θετικές σκέψεις υπάρχουν...

Πόσο νερό να βάζουμε στο κρασί μας;;

Είναι μια μεγάλη συζήτηση, με πολλές σκέψεις, που λίγο πολύ όλοι έχουμε κάνει... Τελικά όλοι έχουμε έναν ή και περισσότερους ανθρώπους στη ζωή μας που αγαπάμε, αλλά ταυτόχρονα μας κουράζει και κάνουμε υπομονή και υποχωρήσεις... Έρχονται στιγμές όμως που πνίγεσαι, που θυμώνεις, που εξαγριώνεσαι... Και ναι, πρέπει να βάζουμε νερό στο κρασί μας, αλλά ρε κουμπάρε, βάζε βάζε νερό στο κρασί, μετά είναι σκέτο νερό και όχι κρασί!! Κι εγώ θέλω κρασί! Άντε νερομένο αλλά πόσο;;

Καλό μήνα και καλή Πρωτομαγιά!!!

Αυτός ο μήνας να είναι το ξεκίνημα για όμορφες στιγμές, λιγότερη θλίψη και λιγότερα προβλήματα!!
Ευχές για να περνάμε καλά, να κάνουμε αισιόδοξες και θετικές σκέψεις και... πάνω απ' όλα να είμαστε καλά!!

Η ομορφιά των στιγμών που είχα ξεχάσει...

Έχω αναφέρει ξανά και ίσως γίνομαι κουραστική, πως η ζωή μας είναι στιγμές... Όμως πολύ συχνά λόγω δυσκολιών, προβλημάτων και διαφόρων αιτιών, τις προσπερνάμε... Τις χάνουμε... Και δεν γυρίζουν πίσω... Τον τελευταίο καιρό - ούτε καν θυμάμαι πόσο - είχα ξεχάσει να ζω την ομορφιά των πιο απλών στιγμών, που συγκεντρωτικά μας προσφέρουν την πολυπόθητη ευτυχία...

Και ας βάλουμε δυνατά μουσική, να ξεκινήσουμε ακόμα καλύτερα τη μέρα μας!

"Καλημέρα, θα είμαι δίπλα σου εκεί όλη μέρα.."

Καλημέρα σε όλους!

Μια όμορφη και γλυκιά καλημέρα σε όλους! Να αποχαιρετήσουμε τον Απρίλιο μιας που σήμερα είναι η τελευταία μέρα και νομίζω πως όλοι λαχταράμε πια να έρθει σιγά σιγά το καλοκαιράκι.... Και γιατί έχω την αίσθηση ότι βάλαμε όλοι λίγη δύναμη κι άρχισε να γυρίζει ο τροχός της ζωής...

Πόσο σημαντικό είναι το..."τίποτα"!

Πολλές φορές χάνουμε την έννοια των πιο σημαντικών λέξεων! Είχα ξεχάσει πόσο σημαντικό είναι το ΤΙΠΟΤΑ! Κι όμως ενίοτε έχει τόση αξία... Γιατί σήμερα πέρασα υπέροχα... Γιατί; Γιατί απλά δεν έκανα τίποτα! Δεν πήγα δουλειά, δεν έκανα δουλειές στο σπίτι, δεν μαγείρεψα, δεν σιδέρωσα, δεν έκανα ΤΙΠΟΤΑ! Και είναι τόσο ωραίο να έχεις στιγμές που να μην κάνεις τίποτα! Γιατί όταν ήμουνα φοιτήτρια και δεν είχα τίποτα να κάνω, βαριόμουν και γκρίνιαζα... Τώρα πια, που το ημερήσιο πρόγραμμα είναι τόσο φορτωμένο, το να βρίσκεις χρόνο να μην κάνεις τίποτα, μου μοιάζει τόσο σπουδαίο...

Και μία αφιέρωση...

Επειδή σήμερα είχα άδεια και πέρασα καταπληκτικά, χωρίς να κάνω τίποτα το ιδιαίτερο κι ίσως αυτό ήταν το πιο καταπληκτικό! Κι επειδή πέρασαν και τα σκαμπανεβάσματα των ορμονών... αλλά το κυριότερο επειδή η ζωή είναι πολύ μικρή για να είμαστε συνέχεια θλιμμένοι....

Κι ένα τραγουδάκι για να φτιάξουμε τη διάθεση...

Και επειδή έχει και λίγη σχέση με τα όσα έγραψα σχετικά με το φεμινισμό, αλλά κι επειδή το άκουγα χθες όλη μέρα στη δουλειά και πραγματικά μου έφτιαξε τη διάθεση, σκέφτηκα να το αφιερώσω σε όλες και όλους όσους θα θέλαμε ένα break και να πάμε στη Χαβάη...........!!!!!!!!!!

Όταν βρίσκεσαι απροετοίμαστος

Είναι στιγμές που νομίζεις ότι έχεις όσες πληροφορίες χρειάζεσαι (από καλές φίλες) για να χειριστείς μια κατάσταση.Ξέρεις τι να προσέξεις, τι να περιμένεις, τι να πεις, τι να μην πεις... Και όμως βρίσκεσαι τελείως απροετοίμαστη.Βρίσκεσαι αντιμέτωπη με τον θυμό σου και δεν καταφέρνεις να τον ελέγξεις.

Πολύ σοφό...

Ένα βράδυ ένας γέρος (ινδιάνος) της φυλής  Τσερόκι, μίλησε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων. Είπε: 
 "Γιέ μου, η μάχη γίνεται μεταξύ δυο 'λύκων'  που υπάρχουν μέσα σε όλους μας"
Ο ένας είναι το Κακό. - Είναι ο θυμός, η ζήλια, η θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονία,
 η αυτολύπηση, η ενοχή,η προσβολή, η κατωτερότητα,  τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία, και το εγώ.

Λίγα λόγια για το φεμινισμό...

Κατά την προσωπική μου άποψη, ο φεμινισμός ξεκίνησε και ενισχύθηκε από άντρες. Και από κάποιους οι οποίοι είχαν βάλει ως στόχο να γκρεμίσουν και να διαλύσουν την οικογένεια... Γιατί ανάγκασε τη γυναίκα σήμερα, να κάνει ότι έκανε και πριν με τη διαφορά ότι δουλεύει όπως και ο άντρας. Μείωσε δραματικά το χρόνο της, της αντοχές της, τη διάθεσή της... Και φυσικά η άποψή μου είναι πως δεν μπορεί η γυναίκα να κάνει ότι και ο άντρας, όπως και δεν μπορεί ο άντρας να κάνει ότι και η γυναίκα... Είναι άλλη η φύση τους... Τόσο διαφορετική...